,, Jeśli robisz coś, co lubisz, to nie jest to pracą, tylko przyjemnością, za którą dostajesz pieniądze ".

To naprawdę przemiła książka! Ma bardzo duży druk, jest cienka i czyta się ją bardzo szybko. Pozycja niby dla starszego czytelnika, ale jest tak ciepło mi miło napisana jakby autorka zwracała się do dziecka. Taki przemiły babciny ton z którego bije ciepło, cierpliwość i miłość. Tytułowa pani bibliotekarka jest bardzo tajemniczą osobą. Nie jest stara ani młoda, podobno oprócz niej samej, tylko jedna osoba wie jak się nazywa. Ma chłodne spojrzenie i każdy się jej boi. Jej oczy czasami zmieniają kolor i dzieje się to w określonych okolicznościach. W bibliotece pracuje bardzo dużo lat, gdyż kocha swoją pracę. Pewnego dnia dzieje się coś niespodziewanego. Pierwszy raz ktoś ją przytulił i była to mała dziewczynka. W następstwie późniejszych wydarzeń wszyscy dowiedzieli się na co choruje. Nadal jednak omijali ją, gdyż uważali, że mogą się tym zarazić. Tylko mała Ola postanowiła jej pomóc. W zamian dostała coś, czego w najpiękniejszych snach się nie spodziewała. Jak sądzicie, czy można pomóc spełnić czyjeś marzenia?
Naprawdę prześliczna książka! Pełna magii i dobroci. Kiedy ją czytałam często na mojej twarzy pojawiało się niedowierzanie, a później uśmiech. Koniec jest nie tylko piękny ale i prawdziwy, takie przesłanie o którym ludzie zapominają, a jest bardzo potrzebne i wartościowe. Polecam tą książkę każdemu, kto jest samotny, by zobaczył, że w każdym wieku można zdobyć przyjaciół i nigdzie nie jest napisane, że mają to być nasi rówieśnicy. Jest dla osób, które wierzą w magię i często fantazjują. Jest dla tych co kochają książki i zwierzęta. Dla tych, którzy z jakiś powodów nie mogą być ze swoimi rodzicami, bądź już ich nie mają. Dla tych, którzy są zagniewani i nie potrafią przebaczyć. Dla tych, którzy nigdy nikogo nie przytulali oraz dla tych, których z pewnych względów nie wymieniłam. Po prostu przeczytajcie, wnioski nasuną się same:-)