Czarny ogród Małgorzata Szejnert Książka

Śląsk to wyjątkowe miejsce na ziemi. Jakże prawdziwie, historycznie rzetelnie w niezwykle ciekawej narracji ukazała Joanna Szejnert ową specyfikę śląskiego regionu. Książka opisuje bowiem na tle historycznych wydarzeń, zwłaszcza minionego XX wieku różnorodność społecznych zachowań, życie codzienne wybranych rodzin, porządek gospodarczy, kulturę oraz klimat obyczajowy Giszowca i Nikiszowca (dzisiejsze dzielnice Katowic).

Górny Śląsk, realistyczny - gdyż przedstawiony przez reporterkę Małgorzatę Szejnert, bazującą na źródłach historycznych i autentycznych wypowiedziach mieszkańców - wydaje się być wspanialszy niż jest w rzeczywistości. Świadczy o tym też fakt, że wyjątkowość tego miejsca uświadomiła Ślązakom osoba z zewnątrz, mająca z rejonem kontakt nieco przypadkowy, gdyż oni sami, nie potrafili tego wyartykułować. Dzieło Szejnert udowadnia, że tematyka Małych Ojczyzn nie musi być ukazana wyłącznie z perspektywy małych narracji, skupionych na kilku postaciach i ich odczuciach względem przestrzeni.

Pokaźnych rozmiarów tomisko... wiele pozytywnych opinii i rekomendacji... prestiżowa nagroda Cogito 2008... Może to zbyt przereklamowane? Czytać czy nie? Trzeba samemu przekonać się o wartości tego dzieła. Oto garść moich refleksji. Już kilka stron wystarczy, by stwierdzić, iż książka to prawdziwa kopalnia wiedzy, a autorka wykonała - mówiąc kolokwialnie - kawał dobrej roboty.

Czarny ogród Małgorzaty Szejnert to doskonała powieść obrazkowa i jeśli podobne pojęcie nie jest znane krytyce literackiej, to niniejszym ośmielam się je stworzyć. Autorka snuje wielopokoleniową, spójną opowieść o dziejach Giszowca oraz ludzi z nim związanych, a czyni to, można powiedzieć, metodą obrazkową.

Czarny ogród Małgorzaty Szejnert to doskonała powieść obrazkowa i jeśli podobne pojęcie nie jest znane krytyce literackiej, to niniejszym ośmielam się je stworzyć. Autorka snuje wielopokoleniową, spójną opowieść o dziejach Giszowca oraz ludzi z nim związanych, a czyni to, można powiedzieć, metodą obrazkową.

Pokaźnych rozmiarów tomisko... wiele pozytywnych opinii i rekomendacji... prestiżowa nagroda Cogito 2008... Może to zbyt przereklamowane? Czytać czy nie? Trzeba samemu przekonać się o wartości tego dzieła. Oto garść moich refleksji. Już kilka stron wystarczy, by stwierdzić, iż książka to prawdziwa kopalnia wiedzy, a autorka wykonała - mówiąc kolokwialnie - kawał dobrej roboty.

Górny Śląsk, realistyczny - gdyż przedstawiony przez reporterkę Małgorzatę Szejnert, bazującą na źródłach historycznych i autentycznych wypowiedziach mieszkańców - wydaje się być wspanialszy niż jest w rzeczywistości. Świadczy o tym też fakt, że wyjątkowość tego miejsca uświadomiła Ślązakom osoba z zewnątrz, mająca z rejonem kontakt nieco przypadkowy, gdyż oni sami, nie potrafili tego wyartykułować. Dzieło Szejnert udowadnia, że tematyka Małych Ojczyzn nie musi być ukazana wyłącznie z perspektywy małych narracji, skupionych na kilku postaciach i ich odczuciach względem przestrzeni.

Śląsk to wyjątkowe miejsce na ziemi. Jakże prawdziwie, historycznie rzetelnie w niezwykle ciekawej narracji ukazała Joanna Szejnert ową specyfikę śląskiego regionu. Książka opisuje bowiem na tle historycznych wydarzeń, zwłaszcza minionego XX wieku różnorodność społecznych zachowań, życie codzienne wybranych rodzin, porządek gospodarczy, kulturę oraz klimat obyczajowy Giszowca i Nikiszowca (dzisiejsze dzielnice Katowic).