Oczy Wojownika Opowieść o fotografie Macieju Macierzyńskim Anna Bimer Książka

Niesamowicie wzruszająca historia pasji, miłości oraz walki. Ciężko ująć w słowa odczucia po przeczytaniu jej, a co dopiero musiała czuć pani Anna kiedy próbowała przelać na papier wszystkie swoje emocje- od żalu aż po głębokie, dojrzałe uczucie...Nisamowity reportaż opowiadający o życiu Macieja, jego karierze, a także miłości. Człowiek z talentem, aspiracjami i tak wieloma osiągnięciami...ogromna strata. Są jednak plusy. Dzięki takim opowieściom człowiek utwierdza się w przekonaniu, że miłość istnieje i żyje pośród nas. Powinniśmy celebrować to uczucie na co dzień, bo nigdy nie wiemy czy pisany jest nam sprawiedliwy los, czy -tak jak w tym przypadku, kompletne jego przeciwieństwo.  Jest to bez wątpienia przepiękny wyraz pamięci dla Macieja i warto się dzielić tą historią. Polecam gorąco.

Naprawdę poruszająca pozycja, którą nie sposób ominąć... jako pasjonat fotografii śledziłem ścieżkę kariery Macierzyńskiego, dlatego byłem zszokowany wieścią o jego śmierci. Nie chciało mi się wierzyć, że tak silny wojownik został pokonany przez chorobę. Książka jego partnerki to wspomienie, którego potrzebuje artystyczny światek, by nie zapomnieć o poistaci Macieja. Dzięki tej poruszającej powieści mężczyzna pełen życia zostanie zapisany w naszej pamięci właśnie w ten sposób. Czytelnicy nie będą go wspominać przez pryzmat choroby, która go dotknęła, tylko poprzez to jakim był człwoiekiem i czego dokonał. Ksiązka warta uwagi i przeczytania. Pozwala docenić to, co mamy w życiu. Polecam.

Chciałabym gorąco wszystkich zachęcić do przeczytania tej pozycji. Jedni lubią historie miłosne w harlequinach, inni w powieściach romantycznych, ale to co przedstawiła autorka w "Oczach wojownika" to samo życie. Samo życie, które nie zawsze jest usłane różami, ale pokazuje, że prawdziwa miłośc jest w stanie przetrwać wszystko. Zapiski pani Anny to na to najlepszy dowód. Ciężko przebrnąć bez uronienia łzy, ale to świadczy o tym, jak wartościowa jest ta ksiązka. Pozostawia czytelnika z wieloma powodami do refleksji i skłania do przemyśleń nad własnym życiem.

Chciałabym gorąco wszystkich zachęcić do przeczytania tej pozycji. Jedni lubią historie miłosne w harlequinach, inni w powieściach romantycznych, ale to co przedstawiła autorka w "Oczach wojownika" to samo życie. Samo życie, które nie zawsze jest usłane różami, ale pokazuje, że prawdziwa miłośc jest w stanie przetrwać wszystko. Zapiski pani Anny to na to najlepszy dowód. Ciężko przebrnąć bez uronienia łzy, ale to świadczy o tym, jak wartościowa jest ta ksiązka. Pozostawia czytelnika z wieloma powodami do refleksji i skłania do przemyśleń nad własnym życiem.

Naprawdę poruszająca pozycja, którą nie sposób ominąć... jako pasjonat fotografii śledziłem ścieżkę kariery Macierzyńskiego, dlatego byłem zszokowany wieścią o jego śmierci. Nie chciało mi się wierzyć, że tak silny wojownik został pokonany przez chorobę. Książka jego partnerki to wspomienie, którego potrzebuje artystyczny światek, by nie zapomnieć o poistaci Macieja. Dzięki tej poruszającej powieści mężczyzna pełen życia zostanie zapisany w naszej pamięci właśnie w ten sposób. Czytelnicy nie będą go wspominać przez pryzmat choroby, która go dotknęła, tylko poprzez to jakim był człwoiekiem i czego dokonał. Ksiązka warta uwagi i przeczytania. Pozwala docenić to, co mamy w życiu. Polecam.

Niesamowicie wzruszająca historia pasji, miłości oraz walki. Ciężko ująć w słowa odczucia po przeczytaniu jej, a co dopiero musiała czuć pani Anna kiedy próbowała przelać na papier wszystkie swoje emocje- od żalu aż po głębokie, dojrzałe uczucie...Nisamowity reportaż opowiadający o życiu Macieja, jego karierze, a także miłości. Człowiek z talentem, aspiracjami i tak wieloma osiągnięciami...ogromna strata. Są jednak plusy. Dzięki takim opowieściom człowiek utwierdza się w przekonaniu, że miłość istnieje i żyje pośród nas. Powinniśmy celebrować to uczucie na co dzień, bo nigdy nie wiemy czy pisany jest nam sprawiedliwy los, czy -tak jak w tym przypadku, kompletne jego przeciwieństwo.  Jest to bez wątpienia przepiękny wyraz pamięci dla Macieja i warto się dzielić tą historią. Polecam gorąco.