Póki śnieg nas nie rozłączy Alek Rogoziński Książka

Książka jest napisana w czarno białym humorze. Postacie są ukazane jako charakterystyczne osobniki, które wyróżniają się inteligencją, lub mają jej brak. Bywa, że ktoś jest tutaj fajtłapowaty, nienormalny, ukrywa swoje motywy, jest wylewny, bądź zanadto konkretny. Każdej osobistości smaku dodają ozdobniki autora, których stosuje z umiarem od początku do końca książki. Opowieści autora są bardzo charakterystyczne, ma świetny i niecodzienny styl do pisania książek i przekazywania wiadomości w nietuzinkowym wydaniu. Bywa, że czyjeś szczęście przedstawia pod kontem nieszczęścia innych i każdy to zauważy, że dramatyzowania chyba łączą wszystkich w książce. Zresztą jak tu być opanowany., kiedy przyszły pan młody zostaje porwany, a wiadomość przekazuje chłopiec, gdzie właściciel kartki miał wszystkiego za dużo i to dosłownie:-) Panna młoda to sławna pisarka, tylko nie spodziewała się, że jej samej przyjdzie zagrać w prawdziwym kryminalnym zdarzeniu. Tutaj pojawią się tropy niczym w bajce Scooby-Doo i wszystko będzie prowadziło do miejsca zwykłego, ale ukazanego w nie zwyczajny sposób w którym będą się działy nadzwyczajne rzeczy:-) I teraz uważajcie, bo wchodząc na karty tej książki świat prawdziwy totalnie znika i wkraczamy w sceny z książki, jakbyśmy sami tam byli i obserwowali co się dzieje. Zostaniecie wciągnięci do końca, gdyż bardzo szybko się ją czyta, bo druk jest średniej wielkości z dużymi marginesami i wartką akcją. Naprawdę jesteśmy ciekawi co się stało z panem młodym i co się dzieje w starym malutkim kościele. Czyje zwłoki zostały wyłowione z wody? I jak udowodnić niewinność, kiedy ślady wydają się być jednoznaczne?Świetnie się rozerwałam przy tej książce. Akcja była prowadzona swoim rytmem, lecz nie było tu chwil, które stałyby w miejscu. Zanim dojdziemy do końca, to wciąż co chwila będą pojawiały się kolejne tropy, które nie zawsze można przewidzieć. Przedstawiciele władz będą ukazani w nieco luźniejszy sposób. Myślę, że to lekka opowieść na każdy wieczór, którą warto poznać:-)

Książka jest napisana w czarno białym humorze. Postacie są ukazane jako charakterystyczne osobniki, które wyróżniają się inteligencją, lub mają jej brak. Bywa, że ktoś jest tutaj fajtłapowaty, nienormalny, ukrywa swoje motywy, jest wylewny, bądź zanadto konkretny. Każdej osobistości smaku dodają ozdobniki autora, których stosuje z umiarem od początku do końca książki. Opowieści autora są bardzo charakterystyczne, ma świetny i niecodzienny styl do pisania książek i przekazywania wiadomości w nietuzinkowym wydaniu. Bywa, że czyjeś szczęście przedstawia pod kontem nieszczęścia innych i każdy to zauważy, że dramatyzowania chyba łączą wszystkich w książce. Zresztą jak tu być opanowany., kiedy przyszły pan młody zostaje porwany, a wiadomość przekazuje chłopiec, gdzie właściciel kartki miał wszystkiego za dużo i to dosłownie:-) Panna młoda to sławna pisarka, tylko nie spodziewała się, że jej samej przyjdzie zagrać w prawdziwym kryminalnym zdarzeniu. Tutaj pojawią się tropy niczym w bajce Scooby-Doo i wszystko będzie prowadziło do miejsca zwykłego, ale ukazanego w nie zwyczajny sposób w którym będą się działy nadzwyczajne rzeczy:-) I teraz uważajcie, bo wchodząc na karty tej książki świat prawdziwy totalnie znika i wkraczamy w sceny z książki, jakbyśmy sami tam byli i obserwowali co się dzieje. Zostaniecie wciągnięci do końca, gdyż bardzo szybko się ją czyta, bo druk jest średniej wielkości z dużymi marginesami i wartką akcją. Naprawdę jesteśmy ciekawi co się stało z panem młodym i co się dzieje w starym malutkim kościele. Czyje zwłoki zostały wyłowione z wody? I jak udowodnić niewinność, kiedy ślady wydają się być jednoznaczne?Świetnie się rozerwałam przy tej książce. Akcja była prowadzona swoim rytmem, lecz nie było tu chwil, które stałyby w miejscu. Zanim dojdziemy do końca, to wciąż co chwila będą pojawiały się kolejne tropy, które nie zawsze można przewidzieć. Przedstawiciele władz będą ukazani w nieco luźniejszy sposób. Myślę, że to lekka opowieść na każdy wieczór, którą warto poznać:-)