Dom z dwiema wieżami Maciej Zaremba Bielawski Książka

Czasem podejmuję taką praktykę, że sięgam po autora zupełnie mi nieznanego. Jak można się domyślić, nie zawsze te próby koińczą się powodzeniem i satysfakcją. Jednak, jeśli chodzi o Pana Macieja jestem niesamowicie zaskoczona, pozytywnie (oczywiście). Książka jest bardzo dobrze przemyślana, zaskakujące jest to opanowanie. Autor opisuje historie, bardzo ciężkie, tarumatyczne robi to jednak z pełną intymnością ale towarzyszy mu pełen racjonalizm. Nie jesteśmy wpuszczeni do jego Świata emocji, domysłów, ran które w nim pozostały. Dostajemy na tacy czyste fakty. Dla mnie to niesamowita sztuka umieć oddzielić emocje od doświadczeń i dlatego też lektura była dla mnie zaskakującą podróżą. Dzięki mojemu przyapdkowemu wyborowi trafiłam na prawdziwą perłe, polecam. 

Uważam, że ta książka jest bardzo ważną pozycją, którą będę bronił i polecał każdemu. Dlaczego? Oprócz ciekawego stylu jakim autor się posługuje (potrafi bardzo racjonalnie relacjonować traumatyczne wydarzenia z życia), to przede wszystkim to historia rodzinna. Każdy z nas ma rodzinę, mniejszą większą, biologiczną lub "przyszywaną". Nie wszystkie rodzinne historie są tymi, którymi chcemy się dzielić, dlatego sięgając po lekturę możemy poniekąd potraktować ją jako lustro. Odtwarzając historie widzimy również tło, Polske po II WŚ, naszą skomplikowaną sytuację. Bardzo porusza. Więcej zdradzać nie będę, mogę tylko szczerze zachęcić do przeczytania. 

Polecam. Ciary.

Świetne pióro... to pierwsze co przyszło mi na myśl. Jednak na gorąco po przeczytaniu tej skiążki trudno mi z tej mieszanki wyklarować moje pełne stanowisko. Z pewnością jest to książka poruszająca, gdzie na zmianę da wyczuć się smutek i żal. Przeszłość dla autora w moim subiektywnym odczuciu nie jest sprawą zamknietą. Dokonuje wędrówki w głąb siebie i próbuje rozprawić się z przeszłością, która jak się okazuje jest dość tramatyczną historią. Relacje z rodzicami i kwesita pochodzenia stanowią swego rodzaju oś, jesteśmy świadkami próby oczyszczenia, zmierzenia się z demonami i za to autora szanuję.

Cieszę się, że gdzieś w pośpiechu zapisałam tytuł. Zdjęcie na okładce książki mnie zaintrygowało, po drodze zdążyłam o niej zapomnieć. I na całe szczeście, przeglądając strone księgarni internetowej, spadła na mnie.. potrakotwałam to jako znak, że to już czas. To powieść wyśmienita. Dla nas jako czytelników może być świetną okazją do autorefleksji, podróży do naszego środka. Może pozwoli wam spojrzeć na nasz naród z innej strony, poddajcie to analizie, warto. 

Niesamowita, poruszająca, prawdziwa. 

Niesamowita, poruszająca, prawdziwa. 

Cieszę się, że gdzieś w pośpiechu zapisałam tytuł. Zdjęcie na okładce książki mnie zaintrygowało, po drodze zdążyłam o niej zapomnieć. I na całe szczeście, przeglądając strone księgarni internetowej, spadła na mnie.. potrakotwałam to jako znak, że to już czas. To powieść wyśmienita. Dla nas jako czytelników może być świetną okazją do autorefleksji, podróży do naszego środka. Może pozwoli wam spojrzeć na nasz naród z innej strony, poddajcie to analizie, warto. 

Świetne pióro... to pierwsze co przyszło mi na myśl. Jednak na gorąco po przeczytaniu tej skiążki trudno mi z tej mieszanki wyklarować moje pełne stanowisko. Z pewnością jest to książka poruszająca, gdzie na zmianę da wyczuć się smutek i żal. Przeszłość dla autora w moim subiektywnym odczuciu nie jest sprawą zamknietą. Dokonuje wędrówki w głąb siebie i próbuje rozprawić się z przeszłością, która jak się okazuje jest dość tramatyczną historią. Relacje z rodzicami i kwesita pochodzenia stanowią swego rodzaju oś, jesteśmy świadkami próby oczyszczenia, zmierzenia się z demonami i za to autora szanuję.

Polecam. Ciary.