Współpraca: Wydawnictwo Jaguar
Na rynku jest wiele książek opisujących los ludzi w czasie II Wojny Światowej. Byli to ludzie z różnych miast w Polsce, ale mało jest powieści, które opisują życie mieszkańców Getta w Łodzi.
Pani Aneta Krasińska przenosi nas do Łodzi, do roku 1939. Poznajemy młodą nauczycielkę Laurę, która kocha soją pracę z dziećmi i swojego narzeczonego - Dawida. Jest bardzo szczęśliwa, bo już za cztery miesiące mają się pobrać. Kończy się lat i czas wracać do szkolnych ław. Jednak zamiast radosnego dzwonka, dzieci i Laura słyszą wycie syren i komunikat o wkroczeniu wojsk niemieckich do Polski. Lekcje zostają odwołane a zaczyna się piekło. Ci, którzy przeżyli I Wojnę Światową mówili, ze „to niemożliwe by Europa dopuściła się kolejnej wojny". Rozpoczyna się walka o przetrwanie i zachowanie resztek człowieczeństwa. Bombardowania, ucieczki, wyprawy na wieś po żywność, strach, przemoc, okrucieństwo tak teraz wygląda każdy dzień Laury. Pewnego dnia znika ojciec Dawida, później on sam. Dopiero teraz młoda kobieta dowiaduje się, jak wiele granic przekroczyli okupanci i jak wygląda piekło na ziemi.
Laura to kobieta, która była w stanie poświęcić wszystko byle tylko móc być ze swoim ukochanym. Udała się do miejsca, z którego każdy pragnął się wydostać. Nie jest do końca świadoma tego co ja czeka za kolczastymi murami. Wie jedno - nie potrafi żyć bez Dawida. W getcie postanawia uczyć dzieci, by chociaż trochę dać im normalności. Głód, zimno, ciężka praca... to teraz jej życie. Pomimo wszystko ma nadzieję, że ten horror skończy się i jeszcze zaznają szczęścia. Jak dalej potoczą się losy Laury u Dawida? Czy możliwa jest miłość nazisty do Żydówki? Przekonajcie się sami.
Książka należy do tych, które ciężko odłożyć. Wciąga od pierwszych stron i zapada w pamięci na dłużej. Czuje się wiosenny klimat i marzenia młodych zakochanych, a następnie ból, strach i grozę, która nadchodzi wraz z rozpoczęciem roku szkolnego. Jest to powieść o miłości, oddaniu, marzeniach, ale również, wojnie i stracie. O tęsknocie za normalnością. Uczucia Laury do męża są tak silne, że czytelnik sam ich doznaje.
Książkę bardzo polecam każdemu, kto lubi powieści łączące historię i romans. Książki o wojennym okrucieństwie i pięknej miłości, która przetrwa wszystko.

Kolejna historia, która przenosi nas do czasów II wojny światowej. Do czasów, kiedy to niesprawiedliwa codzienność niewinnych w obliczu działań wojennych ludzi zostaje nam po raz kolejny ukazana i nad którą nam dzisiaj pozostaje się zastanowić.

To w rzeczywistości pełna emocji opowieść, która poruszyła te najdelikatniejsze, a za razem najczulsze struny w moim sercu. Autorka na kartach książki przedstawia nam historię niezwykłej młodej kobiety, nauczycielki, która z miłości do niedawno poślubionego mężczyzny przestąpiła próg getta. Dobrowolnie utkwiła w świecie pełnym bólu i cierpienia, gdzie strach czaił się w każdym zakamarku i gdzie niepewność odbierała wiarę w jutro...

Pełna bólu, pełna łez i cierpienia opowieść o trudnych wyborach, które jak się później okazało przesądziły o życiu tych, których kochała nade wszystko. Czy uda się jej ochronić choć kilka ludzkich istnień?? Czy przyjdzie dzień, kiedy będzie żałowała swojej decyzji??

Napiszę krótko - przeczytajcie. Zmierzcie się z tą historią, gdzie miedzy słowami rozbrzmiewa miłość, gdzie strach o najbliższych odbiera wiarę w siebie i gdzie podejmowane decyzje decydują o życiu lub śmierci tych, którzy są najważniejsi...

Polecam całym sercem nie tylko fanom literatury z historią w tle... To książka, która wzbudza niesamowite emocje i która pozostaje w pamięci znacznie dłużej niż tylko na czas lektury. A ja wyczekuję już kontynuacji, bowiem samo zakończenie pozostawiło ogromny niedosyt i sprawiło, że myślami ciągle jestem w łódzkim getcie..., bo to historia, którą nie sposób wymazać z pamięci.