Triest i inne wiersze Wybór wierszy Poesie scelte Saba Umberto

Austeria

Triest i inne wiersze Wybór wierszy Poesie scelte Saba Umberto

Oprawa twarda

ISBN: 978-83-786-6600-4

EAN: 9788378666004

Liczba stron: 106

Format: 14.5x20.5cm

Cena detaliczna: 40,01 zł

24,33 zł

22,81 zł - najniższa cena z 30 dni przed obniżką

40,01 zł - cena detaliczna

Dodaj do koszyka

Do koszyka

Zamów teraz, wyślemy jeszcze dziś!

Kup w pakiecie

Kupuj więcej i oszczędzaj

Triest i inne wiersze Wybór wierszy Poesie scelte - Saba Umberto | mała okładka

ahat ilī. Siostra bogów - Olga Tokarczuk | mała okładka

90,33 zł

94,20 zł - najniższa cena z 30 dni przed obniżką

135,01 zł - cena detaliczna

Do koszyka

Pakiet zakładek Seria Patriotyczna - | mała okładka

29,23 zł

27,71 zł - najniższa cena z 30 dni przed obniżką

49,91 zł - cena detaliczna

Do koszyka

Opis

Triest

Przeszedłem całe miasto.

Skręciłem potem w stromą ulicę

z początku ludną, dalej pustą,

zakończoną murkiem: zaułek, w którym sam teraz

siedzę i myślę, że gdzie kończy się on,

tam kończy się miasto.

Triest ma opryskliwy

wdzięk. Jeśli go lubisz,

jest jak szorstki i zapalczywy łobuz

o błękitnych oczach a dłoniach zbyt wielkich

by podarować kwiat,

jak zazdrosna

miłość.

Z tego zaułka każdy kościół, każdą ulicę

widzę czy ona prowadzi na zatłoczoną plażę,

czy na pagórek której na kamienistym

wierzchołku uczepił się ostatni dom.

Wokół

każdej rzeczy wiruje

aura dziwna, aura bolesna,

aura rodzinna.

Moje miasto, które w każdej części jest żywe,

ma zakątek dla mnie, dla mojego życia,

co zamyślone jest i wstydliwe.

Trieste

Ho attraversata tutta la citta.

Poi ho salita un’erta,

popolosa in principio, in la deserta,

chiusa da un muricciolo:

un cantuccio in cui solo

siedo; e mi pare che dove esso termina

termini la citta.

Trieste ha una scontrosa

grazia. Se piace,

e come un ragazzaccio aspro e vorace,

con gli occhi azzurri e mani troppo grandi

per regalare un fiore;

come un amore

con gelosia.

Da quest’erta ogni chiesa, ogni sua via

scopro, se mena all’ingombrata spiaggia,

o alla collina cui, sulla sassosa

cima, una casa, l’ultima, s’aggrappa.

Intorno

circola ad ogni cosa

un’aria strana, un’aria tormentosa,

l’aria natia.

La mia citta che in ogni parte e viva,

ha il cantuccio a me fatto, alla mia vita

pensosa e schiva.