Zwierzak. Spowiedź policyjnego przykrywkowca Mateusz Baczyński, Janusz Schwertner Książka

"Życie ludzkie - mogę się mylić w aktualnych cenach - jest warte jakieś jeden złoty i trzydzieści groszy. W promocji osiemdziesiąt pięć groszy. Reszta to propaganda, która głosi, że życie jest czymś niezwykle cennym. Tak nie jest. Życie ludzkie kosztuje tyle, ile kosztuje nabój. Reszta to usługa."Takimi słowami rozpoczyna swoją "spowiedź" tytułowy "Zwierzak", najsłynniejszy polski policjant działający pod przykryciem. I wiecie co? Po przeczytaniu książki zgadzam się z nim właściwie w 100%.Ta historia pokazuje jak brutalny jest świat przestępczy. Dla nich zabić to jak splunąć, nie mrugną okiem gdy będą gwałcić kobietę, a kości połamią ci z uśmiechem na twarzy. To takich ludzi między innymi spotykał Zwierzak. I musiał wśród nich funkcjonować jak ich człowiek, morale zostawiał za sobą. Mógł robić wszystko, ale jednak na granicy prawa. Robił wszystko by wsadzić ich za kratki, sam nawet będąc pod przykrywką w więzieniu kilka miesięcy..."Spowiedź" jest książką ciężkiego kalibru, to nie opowiastka dla ludzi o słabych nerwach. Tym bardziej, że tu wszystko jest prawdą, nic nie jest podkolorowane. Czytałam mając wrażenie prowadzenia wywiadu z Jurkiem, jakbym to ja z nim rozmawiała i zadawała pytania, a wszystko dlatego, że na zadane w sobie pytania zaraz dostawałam odpowiedzi na łamach kolejnych stron.Jaką cenę przyszło mu zapłacić za pracę w ciągłej adrenalinie? Jak to odbiło się na jego życiu rodzinnym? Wyznania Mai, jego żony, która była również policjantką rozwieją wasze wątpliwości. Pokażą jak ciężką pracę musiała wkładać w ten związek, w jakiej niepewności codziennie żyła i jak sobie z tym radziła. Również sam Jurek opowiada jakie koszty poniósł, jak wiele stracił z życia swoich dzieci.Lektura, którą polecam każdemu. Warto zapoznać się z tymi historiami, zobaczyć spojrzenie ludzi, którzy tego doświadczyli i ile poświęcili byśmy mogli spać choć trochę spokojniej.

Zawsze mam mieszane uczucia biorąc taką książkę do ręki, gdyż uważam, że pewne służbowe tajemnice winny zostać nieodkryte. I choć tym razem sporo sensacji, sporo informacji to nie mam wątpliwości, że to jedna z najlepszych książek o policji, jakie przeczytałam. Zwierzak opowiada wyjątkowo szczerze i prawdziwie. Co podoba mi się bardzo w odróżnieniu od wielu tego typu publikacji, to równowaga między zaletami i wadami tego zawodu. Niestety, standardem jest, że jak już Państwo da emeryturkę to praca w służbie nagle okazuje się złem najgorszym. Nic to, że nikogo się tam na siłę nie trzyma a siedział jeden z drugim X lat.Zwierzak ma odwagę napisać, że z perspektywy czasu dostrzega błędy we własnych działaniach. Wiedział, że robotę trzeba wykonać ale przyznaje, że niektóre metody budziły jego wątpliwości.W ogóle sporo przemyśleń, z perspektywy lat i doświadczenia (a sporo tego się nazbierało bo i SB, i AT, później Biuro dw z PZ) o moralności i sprawiedliwości. Po prostu o byciu " w tym wszystkim" człowiekiem.Inna ważna kwestia, to czas. Zwierzak pracował w latach 80-90., a to bez wątpienia, pod wieloma względami, inne czasy i inna Policja. Jakikolwiek głos by się tu nie odezwał, uważam, że jednak lepsza.Co się nie zmieniło? Bez wątpienia nieudolność polskiego sądownictwa. Przykład na to, że jest jak było a gdzie pieniądz, tam prawo nie istnieje. Ale i praca policyjnych psychologów, delikatnie ujmując, jest poddana w wątpliwość. Tyle lat ten stan funkcjonuje i nikt z tym nic nie robi.Żałuję, że w książce jednoznacznie nie wybrzmiało (a cały czas w społeczeństwie opinia ta pokutuje), że sprawy umarza prokuratura. Obojętnie jak bardzo policjantowi się chce to i tak ostatecznie sprawę "klepie" prokurator.W każdym razie, to naprawdę dobrze napisane wspomnienia. Świetnie się czyta, jest akcja, jest sensacja, jest wszystkiego ile trzeba, a autorzy zadbali o lekki, wciągający styl. Warto!

Nie jest łatwo żyć w cieniu osoby, za którą należy wykonać tajemniczą zawodową misję i działać tak, aby wykazać się sprawnie nie myśląc o tym, jaka jest osoba, kim jest z uprawianego zawodu, a jedynie sprawa, którą trzeba wykonać pod ukrytą przykrywką udawanego zabójcy powierzonego mu zadania.Wykonywany zawód przez głównego bohatera imieniem Jurek jest również trudny również dla niego samego, gdyż musi działać szybko, ale pod nadzorem, uruchamiając myślenie, nie mając czasu na analizę tychże zadań.Zanim rozpoczęłam czytać książkę pt. ''Zwierzak. Spowiedź policyjnego przykrywkowca'' autorstwa dziennikarzy śledczych Onetu Panów Mateusza Baczyńskiego, Janusza Schwertnera zapoznałam się z ich współtworzonym programem kryminologicznym pt. '' Gry uliczne'' z udziałem gości ze świata kryminalnego.Program kryminalistyczny pt. '' Gry uliczne'' na tyle mi się spodobał, że zechciałam przeczytać książkę tychże bardzo kreatywnych autorów posiadających zawodową wiedzę, niezwykłą umiejętność zadawania pytań oraz doceniam w nich trafnie ujętą spostrzegawczość i psychologiczne delikatne podejście do ludzi, z którymi przeprowadzają wywiad w ten sposób, że oni nie czują, tremy opowiadając im o tym, co im się wydarzyło, pracując w swoim wyuczonym przez wiele lat zawodzie pełnym niebezpieczeństw, jakim jest praca w policji.Kiedy czytałam, tę książkę to jestem pełna podziwu dla autorów oraz dla głównego występującego w niej bohatera Jerzego, który to zdradza, jak wygląda praca w policji z bliska, o tym, jakie są w nim emocje, kiedy pracuje i otwarcie mówi o tym konkretnie, aby każdy mógł zrozumieć o,co chodzi tak naprawdę w tym zawodzie policyjnego przykrywkowca.Książka ta składa się z 17 rozdziałów, a w nich są umieszczone do nich podrozdziały z opisu pracy zawodowej Jurka '' Zwierzaka'', który to nie tylko musi wykazać się odwagą, sprytem, potrafi działać szybko i logicznie myśleć ryzykując własne życie na jego utratę.Doskonale ujęty został na samym końcu książki w formie wywiadu epilog.Książkę tę bardzo dobrze mi się czytało.Warto przeczytać tę książkę.

Nie jest łatwo żyć w cieniu osoby, za którą należy wykonać tajemniczą zawodową misję i działać tak, aby wykazać się sprawnie nie myśląc o tym, jaka jest osoba, kim jest z uprawianego zawodu, a jedynie sprawa, którą trzeba wykonać pod ukrytą przykrywką udawanego zabójcy powierzonego mu zadania.Wykonywany zawód przez głównego bohatera imieniem Jurek jest również trudny również dla niego samego, gdyż musi działać szybko, ale pod nadzorem, uruchamiając myślenie, nie mając czasu na analizę tychże zadań.Zanim rozpoczęłam czytać książkę pt. ''Zwierzak. Spowiedź policyjnego przykrywkowca'' autorstwa dziennikarzy śledczych Onetu Panów Mateusza Baczyńskiego, Janusza Schwertnera zapoznałam się z ich współtworzonym programem kryminologicznym pt. '' Gry uliczne'' z udziałem gości ze świata kryminalnego.Program kryminalistyczny pt. '' Gry uliczne'' na tyle mi się spodobał, że zechciałam przeczytać książkę tychże bardzo kreatywnych autorów posiadających zawodową wiedzę, niezwykłą umiejętność zadawania pytań oraz doceniam w nich trafnie ujętą spostrzegawczość i psychologiczne delikatne podejście do ludzi, z którymi przeprowadzają wywiad w ten sposób, że oni nie czują, tremy opowiadając im o tym, co im się wydarzyło, pracując w swoim wyuczonym przez wiele lat zawodzie pełnym niebezpieczeństw, jakim jest praca w policji.Kiedy czytałam, tę książkę to jestem pełna podziwu dla autorów oraz dla głównego występującego w niej bohatera Jerzego, który to zdradza, jak wygląda praca w policji z bliska, o tym, jakie są w nim emocje, kiedy pracuje i otwarcie mówi o tym konkretnie, aby każdy mógł zrozumieć o,co chodzi tak naprawdę w tym zawodzie policyjnego przykrywkowca.Książka ta składa się z 17 rozdziałów, a w nich są umieszczone do nich podrozdziały z opisu pracy zawodowej Jurka '' Zwierzaka'', który to nie tylko musi wykazać się odwagą, sprytem, potrafi działać szybko i logicznie myśleć ryzykując własne życie na jego utratę.Doskonale ujęty został na samym końcu książki w formie wywiadu epilog.Książkę tę bardzo dobrze mi się czytało.Warto przeczytać tę książkę.

Zawsze mam mieszane uczucia biorąc taką książkę do ręki, gdyż uważam, że pewne służbowe tajemnice winny zostać nieodkryte. I choć tym razem sporo sensacji, sporo informacji to nie mam wątpliwości, że to jedna z najlepszych książek o policji, jakie przeczytałam. Zwierzak opowiada wyjątkowo szczerze i prawdziwie. Co podoba mi się bardzo w odróżnieniu od wielu tego typu publikacji, to równowaga między zaletami i wadami tego zawodu. Niestety, standardem jest, że jak już Państwo da emeryturkę to praca w służbie nagle okazuje się złem najgorszym. Nic to, że nikogo się tam na siłę nie trzyma a siedział jeden z drugim X lat.Zwierzak ma odwagę napisać, że z perspektywy czasu dostrzega błędy we własnych działaniach. Wiedział, że robotę trzeba wykonać ale przyznaje, że niektóre metody budziły jego wątpliwości.W ogóle sporo przemyśleń, z perspektywy lat i doświadczenia (a sporo tego się nazbierało bo i SB, i AT, później Biuro dw z PZ) o moralności i sprawiedliwości. Po prostu o byciu " w tym wszystkim" człowiekiem.Inna ważna kwestia, to czas. Zwierzak pracował w latach 80-90., a to bez wątpienia, pod wieloma względami, inne czasy i inna Policja. Jakikolwiek głos by się tu nie odezwał, uważam, że jednak lepsza.Co się nie zmieniło? Bez wątpienia nieudolność polskiego sądownictwa. Przykład na to, że jest jak było a gdzie pieniądz, tam prawo nie istnieje. Ale i praca policyjnych psychologów, delikatnie ujmując, jest poddana w wątpliwość. Tyle lat ten stan funkcjonuje i nikt z tym nic nie robi.Żałuję, że w książce jednoznacznie nie wybrzmiało (a cały czas w społeczeństwie opinia ta pokutuje), że sprawy umarza prokuratura. Obojętnie jak bardzo policjantowi się chce to i tak ostatecznie sprawę "klepie" prokurator.W każdym razie, to naprawdę dobrze napisane wspomnienia. Świetnie się czyta, jest akcja, jest sensacja, jest wszystkiego ile trzeba, a autorzy zadbali o lekki, wciągający styl. Warto!

"Życie ludzkie - mogę się mylić w aktualnych cenach - jest warte jakieś jeden złoty i trzydzieści groszy. W promocji osiemdziesiąt pięć groszy. Reszta to propaganda, która głosi, że życie jest czymś niezwykle cennym. Tak nie jest. Życie ludzkie kosztuje tyle, ile kosztuje nabój. Reszta to usługa."Takimi słowami rozpoczyna swoją "spowiedź" tytułowy "Zwierzak", najsłynniejszy polski policjant działający pod przykryciem. I wiecie co? Po przeczytaniu książki zgadzam się z nim właściwie w 100%.Ta historia pokazuje jak brutalny jest świat przestępczy. Dla nich zabić to jak splunąć, nie mrugną okiem gdy będą gwałcić kobietę, a kości połamią ci z uśmiechem na twarzy. To takich ludzi między innymi spotykał Zwierzak. I musiał wśród nich funkcjonować jak ich człowiek, morale zostawiał za sobą. Mógł robić wszystko, ale jednak na granicy prawa. Robił wszystko by wsadzić ich za kratki, sam nawet będąc pod przykrywką w więzieniu kilka miesięcy..."Spowiedź" jest książką ciężkiego kalibru, to nie opowiastka dla ludzi o słabych nerwach. Tym bardziej, że tu wszystko jest prawdą, nic nie jest podkolorowane. Czytałam mając wrażenie prowadzenia wywiadu z Jurkiem, jakbym to ja z nim rozmawiała i zadawała pytania, a wszystko dlatego, że na zadane w sobie pytania zaraz dostawałam odpowiedzi na łamach kolejnych stron.Jaką cenę przyszło mu zapłacić za pracę w ciągłej adrenalinie? Jak to odbiło się na jego życiu rodzinnym? Wyznania Mai, jego żony, która była również policjantką rozwieją wasze wątpliwości. Pokażą jak ciężką pracę musiała wkładać w ten związek, w jakiej niepewności codziennie żyła i jak sobie z tym radziła. Również sam Jurek opowiada jakie koszty poniósł, jak wiele stracił z życia swoich dzieci.Lektura, którą polecam każdemu. Warto zapoznać się z tymi historiami, zobaczyć spojrzenie ludzi, którzy tego doświadczyli i ile poświęcili byśmy mogli spać choć trochę spokojniej.