Kiedy otrzymałam propozycję przeczytania książki Pani Anny H. Niemczynow ucieszyłam się, że mogę ponownie poznać jej twórczość.

Pani Anna jest dla mnie w odbiorze sympatyczną osobą, która dzięki temu, że nie boi się trudnych wyzwań, lubi dzielić się swoim życiem osobistym, które nie zawsze jest wzorowe, lecz ma ono walory barw jasnych i ciemnych blasków doświadczeń pozostawiających po sobie ślady nieprzewidywalnych ścieżek, z którymi należy przejść z podniesioną głową pełną pomysłowości, siłą perswazji, dającą mocną motywację do działania podejmując nieustanną walkę do przetrwania w nim.

Czy Pani Annie udało się tym razem udowodnić, że życie cudem jest, czy tylko chwilami pełnych łez, cierpienia, trwanie w niepewności jutra i ciągłym rozmyślaniem o tym, co już było i powróci we wspomnieniach, a może zniknie to i zacznie się nowy lepszy dzień pełen nadziei, że obraz życia z przeszłości minął i nie wróci? Będzie istniał jedynie w snach, pozostanie zapomniany, a być może posłuży jako doświadczenie, że kiedyś był ktoś, kto wpłynął na życie nie po naszej myśli, a nie osoba, z którą można, dzielić je w szczęściu pracując na nie.

''Ciche cuda. Z zachwytu nad życiem'' to książka zawierająca dwadzieścia opowiadań o życiu, które nie zawsze jest wspaniałe. Ono musi jakieś być barwne, przepełnione ciepłem, refleksją, wyciągnięciem wniosków z każdej przeżytej sytuacji.

Pani Anna H. Niemczynow jest przykładem na to, że ciężka praca, odwaga, serdeczność, wytrwałość, umiejętność bycia sobą i nieudawanie tym, kim się nie jest to gwarancja sukcesu.

Książki pt. ''Ciche cuda. Z zachwytu nad życiem'' nie czytało mi się szybko ze względu na to, że trzeba, zrozumieć czym to życie dla jest dla autorki, co ono właściwie oznacza, czy możemy nazwać ją przyjaciółką tak od razu, czy jednak aby ją, tak nazywać musimy ją dobrze poznać?

Pani Anna przybliża, czytelnikowi kim tak naprawdę jest, jak się zachowuje na co dzień, jakie ma przemyślenia, opowiada o roli żony, matki, jaka była w dzieciństwie, co ją cieszy, a co smuci, jak każdy z nas ma swoje marzenia, przede wszystkim jest otwarta i pokonuje dzielnie przeszkody, jakie stawia przed nią życie będące zagadkę i niełatwą drogą do przejścia.

W książce zostały zamieszczone zdjęcia z prywatnego archiwum autorki, teksty modlitwy oraz dwóch piosenek.

Polecam przeczytać tę książkę.

Wpierw zaznaczę, że autorka wierzy w Boga i często śle do Niego swoje prośby, błagania czy nadzieję, więc jeśli ten temat cię drażni, to po książkę nie sięgaj. Niekiedy czytamy słowa modlitwy, które pomagały jej w trudnych czasach. Autorka jest z nami całkowicie szczera i wyjawia sekrety odnośnie wcześniejszych powieści. Często odnosi się do pytań, jakie czytelnicy do niej piszą i na nie odpowiada.
W książce znajduje się dwadzieścia opowieści i słowa od autorki. Na kartach jej zwierzeń można przyjrzeć się jej zdjęciom z bliskimi, które mają podkreślić temat jaki aktualnie poruszyła. W sumie to wydaje mi się, że cała opowieść jest wytłumaczeniem jej szczerego uśmiechu. Czytelnicy byli ciekawi co sprawia, że wciąż jest szczęśliwa. Odpowiada na to pytanie ale od początku. Każda z dwudziestu krótkich historii przedstawia czas od dzieciństwa do teraz. I jeśli ktoś jest pechowcem, to właśnie tak można było nazwać autorkę, ale do pewnego przełomowego momentu. Do telefonu przez który bardzo długo płakała i urósł w niej ten bunt, że tak nie powinno być. Każdy ma prawo powiedzieć: Stop, Nie, ja na to nie pozwalam!
W dalszych częściach uczy nas jak zastosować te słowa, bo często bywa tak, że chcemy przestać być traktowani jak popychadło, tylko nie wiemy jak się za to zabrać. Cała opowieść bardzo mi się spodobała, bo doskonale znałam ten temat. Jeśli ktoś potrafi być asertywny i nigdy nie miał problemów z wyznaczaniem swoich granic osobistych, to tej książki nie zrozumie. Ja znam temat od podszewki, bo sama go przerabiałam. Nawet miałam bardzo podobnie i też nie wstydzę się do tego przyznać. Jest tylko jedna rzecz, która w moim przypadku była zupełnie inna. Autorka napisała, że brak przekazywania miłości bierze się z braku jej odczuwania w dzieciństwie. U mojego męża to się zgadza, dopiero ja mu pokazałam co to znaczy miłość rodzinna, a czy potrafi ją stosować, to dłuższy temat. Ja natomiast od dziecka byłam obserwatorką. Wszędzie przypatrywałam się ludziom dookoła i wybierałam te zachowania, które innym sprawiały radość. Później zaczęłam je stosować na swoich bliskich, by zawsze mogli odczuwać dobre emocje. Wracając do treści, książkę polecam każdemu, kto jest smutny, załamany i przytłoczony życiem. Jest dla każdego, kto potrzebuje jakiejkolwiek pomocy, lub sam przeszedł piekło. Wydaje mi się, że tylko oni docenią ją najbardziej.

"Ciche cuda" Anny H. Niemczynow to książka, w której autorka opowiada nam o sobie. Możemy dowiedzieć się o ciężkim dzieciństwie autorki jak i o trudnych doświadczeniach życiowych. Mamy tutaj zbiór 20 opowiadań o życiu autorki z afirmacjami i modlitwami. Autorka podzieliła się z nami też zdjęciami ze swojego rodzinnego albumu. Autorka szczerze opowiada nam o sobie i pokazuje nam, że aby być szczęśliwą osobą trzeba pokonać demony przeszłości. To od nas zależy, czy świat będzie piękny. Autorka daje nam nadzieję na lepsze jutro i pokazuje, że dopóki żyjemy możemy wszystko. Każdy błąd w naszym życiu to lekcja życia, z której wyciągamy wnioski, a po każdym upadku możemy podnieść się i pójść dalej. Możemy realizować się i spełniać marzenia.
Gwarantuję Wam, że po przeczytaniu tej książki spojrzycie inaczej na swoje życie.
Piękna, wzruszająca, dająca nadzieję i skłaniająca do refleksji nad życiem.
Jeśli szukacie książki o treści mądrej, wartościowej, inspirującej i motywującej to ta będzie idealną lekturą dla Was.
Ja jako fanka autorki jestem totalnie zachwycona jej pięknym uśmiechem i każdą książkę autorki biorę w ciemno.

Polecam z całego serca!

" [...] Bierność - jest oddaniem decyzji w ręce innych.
Agresywność - jest podejmowaniem decyzji za innych.
Asertywność - jest podejmowaniem własnych decyzji. I braniem za nie odpowiedzialności. [...]".

Było to moje pierwsze spotkanie z twórczością Anny H. Niemczynow. Co jakiś czas obserwuję tę autorkę na Fb i Instagramie i widzę ją uśmiechniętą. Mówię sobie co pogodna autorka. Ta to w życiu musi mieć dużo szczęścia. Czytając książkę "Ciche cuda. Z zachwytu nad życiem" odkryłam, co kryje się za tym pięknym uśmiechem. Powiem wam, że byłam w głębokim szoku. Autorka tyle w życiu przeszła, a mimo tego ciągle jest pogodną osobą. Wierzę, że zawdzięcza to Bogu i swojemu Aniołowi Stróżowi.
W tej książce autorka dzieli się opowieściami ze swojego życia. Dosłownie odsłania, obnaża się przed nami. Jej historie tak wzruszyły mnie, że nie mogłam przestać płakać. Autorka trafiła głęboko do mojego serca.
Do swojego czytelnika mówi tak, jak do najlepszej przyjaciółki. Bardzo miło mi się zrobiło, bo czytając, czułam się, jakby Anna H. Niemczynow siedziała obok mnie i opowiadała mi swoje osobiste historie.
Tę książkę polecam każdemu czytelnikowi.
Autorka daje dobre rady. Warto z nich skorzystać, żeby iść przez życie z uśmiechem.
Podobają mi się modlitwy, które znalazłam w tej książce. Są godne uwagi.
Znalazłam tutaj również fotografie autorki.
Jak mówi sama autorka, tylko przebaczenie z głębi serca może dać nam prawdziwe szczęście. Coś w tym jest. A czy wy umiecie tak naprawdę przebaczać i nie wypominać? Czy mówicie "wybaczam" ale wypominam?
Bardzo trafne jest stwierdzenie, które znalazłam w tej książce "Wszyscy jesteśmy ofiarami ofiar". Czy zgadzacie się z tym?
Jeżeli szukacie dobrego poradnika oraz lubicie czytać wspomnienia znanych osób, to z czystym sercem polecam najnowsze dzieło Anny H. Niemczynow pod tytułem "Ciche cuda. Z zachwytu nad życiem".

Jestem szczęśliwa i zachwycona, że mogłam przeczytać tak bardzo osobiste zapiski. Dziękuję autorce, że się z nami podzieliła swoim życiem.
Ta książka zasługuje na miejsce na mojej liście top 5 miesiąca.

Zobaczcie, jak autorka Anna H. Niemczynow odnalazła swoją drogę do Boga. Piękne świadectwo wiary.

Ps.Nie warto szufladkować autora do jednego gatunku literackiego. Ta książka to udowadnia.