Urodzony jako Iosif Solomonovich Grossman w wyzwolonej rodzinie żydowskiej, nie otrzymał tradycyjnego żydowskiego wykształcenia. Rosyjska niania przekształciła jego imię Yossya na rosyjskie Vasya (zdrobnienie od Wasyla), które zostało zaakceptowane przez całą rodzinę. Jego ojciec posiadał przekonania socjaldemokratyczne i dołączył do mnieńszewików. Młody Wasyl Grossman idealistycznie popierał rewolucję rosyjską z 1917 roku. Kiedy wybuchła Wielka Wojna Ojczyźniana w 1941 roku, matka Grossmana została uwięziona w Berdyczowie przez inwazyjną armię niemiecką i ostatecznie zamordowana razem z 20 000 do 30 000 innymi Żydami, którzy nie ewakuowali się z Berdyczowa. Grossman był zwolniony z służby wojskowej, ale zgłosił się na ochotnika na front, gdzie spędził ponad 1000 dni. Został korespondentem wojennym popularnej gazety Czerwonej Armii Krasnaya Zvezda (Czerwona Gwiazda). Kiedy wojna szalała, relacjonował jej najważniejsze wydarzenia, w tym bitwę o Moskwę, bitwę stalingradzką, bitwę kurską i bitwę berlińską. Oprócz dziennikarstwa wojennego, jego powieści (takie jak Ludzie są nieśmiertelni (Народ бессмертен) były publikowane w gazetach i zaczęto go postrzegać jako legendarnego bohatera wojennego. Powieść Stalingrad (1950), później przemianowana na Za sprawiedliwą przyczynę, oparta jest na jego własnych doświadczeniach podczas oblężenia. Opisy Grossmana dotyczące czystek etnicznych na Ukrainie i w Polsce oraz wyzwolenia obozów zagłady w Treblince i Majdanku były jednymi z pierwszych relacji naocznego świadka - już w 1943 roku - tego, co później stało się znane jako 'Holokaust'. Jego artykuł Piekło Treblinki (1944) został rozpowszechniony na procesie norymberskim jako dowód dla oskarżenia. Grossman zmarł na raka żołądka w 1964 roku, nie wiedząc, czy jego powieści kiedykolwiek będą czytane przez publiczność.