Dziecko lekarza Daniel Hurst Książka

Moje największe zaskoczenie tego roku? To, że cykl thrillerów „Żona lekarza” Daniela Hursta, z którym pożegnałam się po trzecim tomie, okazał się tetralogią! I takie niespodzianki bardzo lubię, bo dopiero tym tomem Autor idealnie domknął historię dwóch, owładniętych żądzą zemsty kobiet związanych niefortunnie z pewnym lekarzem. Od ostatnich wydarzeń minęło osiemnaście lat. To jednak ciągle zbyt mało czasu, by zapomnieć i uwolnić się od przeszłości. Bo są rany, które nigdy się nie goją i tajemnice, które nie pozwalają spać spokojnie. Tym razem Autor oddaje głos nowemu pokoleniu. Cecilii, córce żony lekarza, która pozornie wiedzie szczęśliwe życie, jednak nieobecność ojca i związana z nim tajemnica jest rysą na idealnym obrazie. I Evelyn, rówieśniczce Cecilii, zrodzonej z fatalnego romansu lekarza i jego kochanki, dorastającej z piętnem przeszłości, której nie była częścią, ale która naznaczyła całe jej życie. Dziewczynie nękanej, odrzuconej, złej na matkę i cały świat. To właśnie z tej złości rodzi się potrzeba odwetu i tragedia, która po raz kolejny splącze losy kobiet. Wydarzenia toczą się dwutorowo pomiędzy Anglią a spokojną francuską wioską, gdzie od lat ukrywa się wdowa po lekarzu. Nikt nie zna jej prawdziwej tożsamości, nikt nie podejrzewa, że to właśnie ona jest jedną z najbardziej poszukiwanych kobiet w Wielkiej Brytanii. Jej życie to nieustanna gra pozorów, w której każda pomyłka może kosztować ją wszystko. Z kolei Alice, niegdyś kochanka lekarza, a dziś kobieta próbująca normalnie żyć, wciąż nosi na barkach ciężar przeszłości. W jej miasteczku wszyscy wiedzą, kim była. I kim jest jej córka. Wracamy do przeszłości obu kobiet i drastycznych wyborów, których dokonały, by chronić siebie i swoje dzieci. Bo choć wydaje się, że Fern i Alice tak wiele dzieli - jedna z nich jest oprawcą, druga ofiarą - to jednak ta granica w pewnym momencie niebezpiecznie się zaciera, a podobieństwo obu kobiet staje się wręcz namacalne. W powieści nie brakuje napięcia, moralnych dylematów i psychologicznej głębi, a całość można podsumować konkluzją, że od przeszłości nie da się uciec, a świat ostatecznie zawsze okazuje się niewiarygodnie mały. I jeśli myślałam, że po trzech częściach nic już mnie nie zaskoczy, to Autor właśnie się ze mnie śmieje, bo „Dziecko lekarza” domyka cykl z rozmachem i emocjonalnym pazurem. I teraz rzeczywiście mogą pojawić się napisy końcowe. A może ta historia nadal ma potencjał na ciąg dalszy? Z przyjemnością dam się zaskoczyć po raz kolejny! Skuście się na ten cykl, jeśli lubicie wciągające thrillery i koniecznie czytajcie go w kolejności chronologicznej, by nie stracić dreszczyku emocji i zarazem przyjemności towarzyszących lekturze.

Przeczytałam Dziecko lekarza i choć mogę nieco zdradzić, jak się przy niej czułam, postaram się nie ujawniać fabuły. Od pierwszych stron poczułam, że to thriller, który rozgrywa emocje — nie tylko poprzez zaskakujące zwroty akcji, ale przede wszystkim przez silne wewnętrzne napięcie bohaterów. Książka poruszyła we mnie uczucie niepokoju — innym razem współczucia — i zostawiła z pytaniem: co by się stało, gdybym znalazła się w podobnej sytuacji? Styl Daniel Hurst pozwolił mi poczuć, jak bohaterka balansuje między przeszłością a teraźniejszością, własną tożsamością a oczekiwaniami świata. W trakcie lektury miałam momenty, w których serce zabiło szybciej — to znak dobrze budowanego klimatu. Jeśli lubisz intensywne thrillery psychologiczne, które zmuszają do refleksji i nie dają się łatwo odłożyć — ta książka będzie wyborem, którego nie będziesz żałować.