Wyrocznia Thomas Olde Heuvelt Książka

Dobre powieści grozy? Jestem zdecydowanie na tak. A autorem, który potrafi wydobyć ze słów niesamowity, wręcz hipnotyzujący klimat, jest niderlandzki pisarz, Thomas Olde Heuvelt. Czytałam wszystkie książki jego autorstwa wydane na naszym rynku i z zachwytem odkryłam powiązanie najnowszej – przerażającej, wielowarstwowej i owianej mgłą tajemniczości – „Wyroczni” z wcześniejszą, znakomitą powieścią autora o dotkniętym klątwą miasteczku Black Spring – „Hex”. Tu ponownie pojawia się Robert Grim, specjalista do spraw nadprzyrodzonych, próbujący z marnym skutkiem uporać się z wcześniejszymi traumatycznymi doświadczeniami. To właśnie one sprawiają jednak, że zostaje wezwany do Holandii, gdzie, na pokrytym szronem polu, które wiosną zakwitnie dywanem tulipanów, dwoje nastolatków odkrywa wrak osiemnastowiecznego galeonu. Już samo to, że „spadł z nieba”, mimo że nie powinien istnieć, może budzić dezorientację. Ale dopiero gdy kolejne osoby znikają pod jego pokładem, zaczyna się koszmar. Autor wie, jak wzbudzić w czytelniku pełną gamę emocji, począwszy od strachu, wpełzającego do naszego umysłu, a na ekscytacji skończywszy. Snując gęstą od mroku opowieść o statku widmie z XVIII wieku, nadprzyrodzonej klątwie powracającej z morskich głębin po wiekach i przepowiedni zwiastującej nadciągający kataklizm, przenosi nas do fantasmagorycznego świata, w którym granica pomiędzy światem żywych a tym, co niewytłumaczalne, staje się cienka jak pajęcza nić. Złowieszcza rzeczywistość nie jest jednak jedynie dziełem sił nadprzyrodzonych, ale także ludzi, którzy posuną się do wszystkiego, by zatuszować prawdę. Rządowa blokada informacji i bezwzględne działania służb specjalnych mogą uświadomić, jak mało znaczącym elementem jest zwykły człowiek, szczególnie gdy staje się jednym z tych, którzy „widzieli zbyt wiele”. „Wyrocznia” to coś więcej niż horror. To apokaliptyczna baśń, thriller spiskowy, ale też opowieść o odwiecznej walce dobra ze złem – zarówno symbolicznej, jak i dosłownej. To historia pełna napięcia, moralnych wyborów i mistycznych wizji. Autor buduje atmosferę niepokoju, balansując między realizmem a koszmarną symboliką. Czyni to dynamicznie, sugestywnie, miejscami brutalnie, ale zawsze bardzo emocjonalnie. I choć finał przynosi oczyszczenie, ono również ma smak soli, krwi i łez. Jeśli szukacie historii, która wstrząśnie Wami nie tylko przez fabułę, ale właśnie przez emocje, które zostaną z Wami na długo, to ta książka Was nie zawiedzie. To opowieść o tym, że czasem trzeba zejść na samo dno, by odnaleźć to, co najważniejsze. I że nawet z piekła można wrócić, choć nigdy się go nie zapomina. Jeśli nie boisz się mroku i potrafisz spojrzeć mu w oczy to zejdź pod pokład. „Wyrocznia” już na Ciebie czeka.