Zgubiona dusza Olga Tokarczuk, Joanna Concejo Książka

Autorki poruszają bardzo istotny temat - przemijanie. Uświadomienie sobie ulotności chwili przychodzi z wiekiem. Pamiętam jak będąc dzieckiem ogromnie mi się dłużyło, w tym momencie chciałabym, żeby dobra trwała dwa razy dłużej. Często po prostu śpię krócej by zdołać ogarnąć wszystkie obowiązki, znaleźć czas dla rodziny i znajomych. Nie jest to korzystne dla mojego organizmu. Bardzo potrzebuje chwili by zwolnić. Książka pomogła mi zrozumieć, że zapychanie czasu, zagadywanie tylko po to, żeby zagłuszyć ciszę jest bez sensu. Trzeba mieć czas na przemyślenia, wrócić czasem do beztroskiego dzieciństwa i po prostu być szczęśliwym! Polecam wszystkim sięgnąć po lekturę Tokarczuk i Concejo.

Tokarczuk to mistrzyni słowa, a w połączeniu z obrazami Concejo tworzy prawdziwe arcydzieło. Dwie charyzmatyczne autorki tworzą nostalgiczną słownoobrazową powieść, która przynosi spokój i nadzieję. Przeznaczona zarówno dla młodych czytelników i dorosłych, doświadczonych życiem ludzi.

Przepiękna opowieść, cudownie złożona edytorsko i literacko. Tematyka to poszukiwanie samego siebie. My często działamy jak zaprogramowani, momenty w których zwalniamy przydarzają się tylko w sytuacjach granicznych, przy okazji pogrzebu, ciężkiej choroby itp. Może wypadałoby zwolnić wcześniej by nie dopuścić do depresji, czy też nie zmarnować pędzącego czasu.

Przepiękna opowieść, cudownie złożona edytorsko i literacko. Tematyka to poszukiwanie samego siebie. My często działamy jak zaprogramowani, momenty w których zwalniamy przydarzają się tylko w sytuacjach granicznych, przy okazji pogrzebu, ciężkiej choroby itp. Może wypadałoby zwolnić wcześniej by nie dopuścić do depresji, czy też nie zmarnować pędzącego czasu.

Tokarczuk to mistrzyni słowa, a w połączeniu z obrazami Concejo tworzy prawdziwe arcydzieło. Dwie charyzmatyczne autorki tworzą nostalgiczną słownoobrazową powieść, która przynosi spokój i nadzieję. Przeznaczona zarówno dla młodych czytelników i dorosłych, doświadczonych życiem ludzi.

Autorki poruszają bardzo istotny temat - przemijanie. Uświadomienie sobie ulotności chwili przychodzi z wiekiem. Pamiętam jak będąc dzieckiem ogromnie mi się dłużyło, w tym momencie chciałabym, żeby dobra trwała dwa razy dłużej. Często po prostu śpię krócej by zdołać ogarnąć wszystkie obowiązki, znaleźć czas dla rodziny i znajomych. Nie jest to korzystne dla mojego organizmu. Bardzo potrzebuje chwili by zwolnić. Książka pomogła mi zrozumieć, że zapychanie czasu, zagadywanie tylko po to, żeby zagłuszyć ciszę jest bez sensu. Trzeba mieć czas na przemyślenia, wrócić czasem do beztroskiego dzieciństwa i po prostu być szczęśliwym! Polecam wszystkim sięgnąć po lekturę Tokarczuk i Concejo.

Cudowna, dająca do myślenia.. Dodatkowo oprawa graficzna to bajka..- wygląda jak stary pamiętnik, a dorzucając do tego ilustracje.. genialne..

"(...) dusze tracą głowę, a ludzie przestają mieć serce". Cóż za prawdziwe stwierdzenie..Powieść krótka, zwięzła i trafiająca do serca, sprawia ,że człowiek staje się refleksyjny i zastanawia się nad swoim życiem.. polecam!

Czasem mniej oznacza więcej... i tak jest w tym przypadku.. Piękna historia, piękne ilustracje.. musicie zobaczyć to sami, żeby się zakochać ..

Pięknie wydana książka, Olga Tokarczuk dotyka problematyki kwestii z pozoru nierealnych, a jednak takich, które mogą przytrafic się każdemu z nas, bo przecież w ciągłym biegu i pogoni za pozornym szczęściem, każdy z nas może się zagubić. Książka krótka, czyta się szybko i z przyjemnością się do niej powraca. Polecam!