Droga, którą przeszłam Agata Przybyłek Książka

Alicja i Dawid przeprowadzają się do domku nad stawem. Chcą odnaleźć spokój w malowniczym miejscu, oraz pragną uciec od przykrych myśli po stracie nienarodzonego dziecka.Nie spodziewają się, że tuż za rogiem czeka na nich wiadomość, która bezpowrotnie zmieni ich przyszłość..Matka Stefanii marzyła o urodzeniu chłopca. Gdy tylko dowiedziała się, że jej synek nie jest Stefanem, a Stefanią w miejscu wyparła się swojego dziecka. Jedynymi osobami, na których Stefania mogła polegać byli: jej tata, oraz sąsiedzi z synkiem w wieku dziewczynki. Jednak nic nie zastąpi miłości matki...Brak tej ważnej relacji wpływa na dalsze życie kobiety i popycha ją do nieprzemyślanych decyzji.~Kochani. Nawet nie wiem od czego zacząć. Co napisać, żeby wyrazić moje odczucia odnośnie tej genialnej książki."Droga, którą przeszłam" jest historią, która na zawsze zostanie w mojej pamięci. Jest ponadczasowa, oryginalna i wyjątkowa. Podczas czytania tej książki w ogóle nie zwracałam uwagi na strony, na czas... Byłam tylko ja i litery, nic poza nami. Historia pochłonęła mnie całkowicie, odczuwałam wszystkie emocje bohaterów - razem z nimi się cieszyłam, płakałam, czułam niepokój, smutek, strach...Przygotujcie się na pełną gamę emocji!Poza tym muszę się wam do czegoś przyznać...Mam kaca książkowego!!! Pani Agata postawiła tak wysoką poprzeczkę, że teraz każda książka za którą się wezmę w ogóle mnie nie zadowala hahaha

Uwielbiam książki Agaty Przybyłek.Dlaczego?Odpowiedź jest bardzo prosta.Po pierwsze są to typowe książki obyczajowe, które nie nudzą - przez nie się płynie.Po drugie opowiadają o codzienności, zwykłych problemach, życiu.Po trzecie bohaterowie są bardzo realni, nie ma w nich wyniosłości i nie należą do popularnych w innych książkach schematów.Po czwarte autorka doszczętnie porusza..Tak też było z tą powieścią."Droga, którą przeszłam" to historia, któa płynie swoim rytmem.To historia, która pozostawia wiele do myślenia.To historia, która nie daje o sobie zapomnieć.To historia, która wprawia w osłupienie, i wprowadza w czytelniczy kac, poprzez którego nie da sięsięgnąć po inną książkę po zakończeniu tej.Nie mam zielonego pojęcia skąd, autorka czerpie pomysły (podejrzewam, że z życia), ale aby móc to wszystko tak pięknie opisaćto trzeba mieć niesamowity talent.Nie jestem w stanie napisać Wam nic więcej. Po prostu musicie uwierzyć mi na słowo i sięgnąć po tę książkę, aby móc na własnej skórze odczuć multum zgromadzonych tam emocji.Zdecydowanie polecam.

Uwielbiam książki Agaty Przybyłek.Dlaczego?Odpowiedź jest bardzo prosta.Po pierwsze są to typowe książki obyczajowe, które nie nudzą - przez nie się płynie.Po drugie opowiadają o codzienności, zwykłych problemach, życiu.Po trzecie bohaterowie są bardzo realni, nie ma w nich wyniosłości i nie należą do popularnych w innych książkach schematów.Po czwarte autorka doszczętnie porusza..Tak też było z tą powieścią."Droga, którą przeszłam" to historia, któa płynie swoim rytmem.To historia, która pozostawia wiele do myślenia.To historia, która nie daje o sobie zapomnieć.To historia, która wprawia w osłupienie, i wprowadza w czytelniczy kac, poprzez którego nie da sięsięgnąć po inną książkę po zakończeniu tej.Nie mam zielonego pojęcia skąd, autorka czerpie pomysły (podejrzewam, że z życia), ale aby móc to wszystko tak pięknie opisaćto trzeba mieć niesamowity talent.Nie jestem w stanie napisać Wam nic więcej. Po prostu musicie uwierzyć mi na słowo i sięgnąć po tę książkę, aby móc na własnej skórze odczuć multum zgromadzonych tam emocji.Zdecydowanie polecam.

Alicja i Dawid przeprowadzają się do domku nad stawem. Chcą odnaleźć spokój w malowniczym miejscu, oraz pragną uciec od przykrych myśli po stracie nienarodzonego dziecka.Nie spodziewają się, że tuż za rogiem czeka na nich wiadomość, która bezpowrotnie zmieni ich przyszłość..Matka Stefanii marzyła o urodzeniu chłopca. Gdy tylko dowiedziała się, że jej synek nie jest Stefanem, a Stefanią w miejscu wyparła się swojego dziecka. Jedynymi osobami, na których Stefania mogła polegać byli: jej tata, oraz sąsiedzi z synkiem w wieku dziewczynki. Jednak nic nie zastąpi miłości matki...Brak tej ważnej relacji wpływa na dalsze życie kobiety i popycha ją do nieprzemyślanych decyzji.~Kochani. Nawet nie wiem od czego zacząć. Co napisać, żeby wyrazić moje odczucia odnośnie tej genialnej książki."Droga, którą przeszłam" jest historią, która na zawsze zostanie w mojej pamięci. Jest ponadczasowa, oryginalna i wyjątkowa. Podczas czytania tej książki w ogóle nie zwracałam uwagi na strony, na czas... Byłam tylko ja i litery, nic poza nami. Historia pochłonęła mnie całkowicie, odczuwałam wszystkie emocje bohaterów - razem z nimi się cieszyłam, płakałam, czułam niepokój, smutek, strach...Przygotujcie się na pełną gamę emocji!Poza tym muszę się wam do czegoś przyznać...Mam kaca książkowego!!! Pani Agata postawiła tak wysoką poprzeczkę, że teraz każda książka za którą się wezmę w ogóle mnie nie zadowala hahaha