Klejnoty Dubaju. Almas, Diament pustyni Kinga Jesman Książka

To była niezwykła przygoda. Autorka tak pisze, że miałam wrażenie że tam jestem a nie czytam. Polecam z całego serca. Ja na pewno będę do tej książki wracać.

„Nieważne, ile związków wokół się wypala, i tak wierzymy, że właśnie nasz będzie stabilny. Że nasza miłość wyjątkowa pokona wszelkie przeszkody."Almas nie miała łatwego dzieciństwa. Mieszkała z matką i dwiema młodszymi jeszcze od niej siostrami w Jemenie. Ojciec tyran, od maleńkiego znęcał się nad żoną i dziewczynkami, a kultura tego kraju, nie pozwalała na dyskusje z głową rodziny. Pokornie musiały znosić tortury i być posłuszne swojemu karmicielowi i oprawcy. Nie wolno im było nawet uronić łzy.Pochodziły z biednej rodziny i ani matka, ani dziewczynki, nie miały wykształcenia. W tamtym kraju, niewiele kobiet mogło pracować. Jedyne zawody jakie mogły wykonywać, to była bibliotekarka, nauczycielka ewentualnie pomoc w szpitalu. Dlatego też, mało kobiet zdobywało wykształcenie, bo raz, że było ono bardzo kosztowne, a dwa... kobiety w tym kraju, praktycznie od urodzenia, były skazane na usługiwanie swojemu przyszłemu mężowi i życiu na jego łasce. Po ślubie, nie mogły bez zgody męża nawet opuszczać domu, bo za złamanie tego, czekała ich surowa kara. Podobnie było z rozwodami, jedynie mężczyzna, mógł dać go żonie. Często to też kończyło się dla żony i jego dzieci śmiercią głodową. Bowiem, bez wykształcenia i pracy, nie było szansy przeżycia na ulicy. W dodatku, Jemen słynął z ataków terrorystycznych i ulice były niebezpieczne i pełne podejrzanych osób.Taki los mógł spotkać również Almas i jej rodzinę. Ich ojciec zostawił je dla innej kobiety, nie przejmując się losem swojej rodziny. Pewnego dnia po prostu zniknął. Niewiele się zastanawiając, matka dziewczynek z pieniędzy ze sprzedaży domu, wyrobiła im paszporty i wyjechały odszukać rodzoną siostrę mamy, która mieszkała w bogatych Emiratach Arabskich.Udało im się ją odnaleźć i siostra przygarnęła je pod swój dach. Ale, tu zaczęły pojawiać się kolejne problemy.Dubaj słynie z bogactwa, ale też kultury zupełnie innej niż obwiązywała w Jemenie. Tu kobieta, nie dość, że musi być zadbana to musi posiadać wykształcenie, które było obowiązkowe. Niestety szkoła, była jeszcze droższa niż w Jemenie. Ale co zrobić, jeśli nie ma się pieniędzy? W dodatku wizy, po miesiącu traciły ważność. Aby je przedłużyć trzeba było wrócić do swojego kraju, co w ogóle nie wchodziło w grę. Albo zmienić je na wizy rezydentów. I tu, matka musiała znaleźć pracę, co było również nierealne, ze względu na brak wykształcenia. Albo poślubić lokalnego mężczyznę. I tu pojawiał się kolejny problem, bowiem miała już trzy córki.Decyzja nie była łatwa. Almas miała dopiero 16 lat, jej siostry 10 lat i 13 lat. Ślub matki z jakimkolwiek mężczyzną w momencie adopcji, mógł sprawić, że to on będzie decydował o losie córek i mógłby wydać je za mąż, za kogokolwiek. Często nawet przyjmując korzyść materialną. Kupienie wizy po znajomości, niestety sporo też kosztowało, na co nie mogły sobie pozwolić. A jeszcze droższa była edukacja.Poziom edukacji dziewczyn był bardzo niski i musiały wiele nadrobić. Ze względu na bardzo wysokie koszty, trafiły do niszowej szkoły hinduskiej mieszanej, gdzie były wyśmiewane i nie miały łatwego życia. Przeszłość jednak pozwoliła im przetrwać. Niejednokrotnie torturowane przez ojca, nauczyły się zaciskać zęby i nie pokazywać swoich emocji. Wszystko po to, by przetrwać i nie wrócić do kraju.Długi matki jednak zaczęły szybko rosnąć. Koszty utrzymania zaczęły ją przerastać. Z propozycją poprawy sytuacji finansowej przyszła ich kuzynka Samira. Zaproponowała Almas, żeby pojechała z nią do Pałacu Szejków Arabskich. W jeden wieczór można zarobić duże pieniądze. Wystarczy tylko zabawiać ich rozmową i im towarzyszyć podczas wieczorów.Almas, była piękną i zgrabną kobietą, więc bez problemu dostała wejściówkę VIP do Pałacu. Matka oczywiście nie widziała żadnego problemu, w tym by córka pomogła utrzymać rodzinę. W końcu edukacja była najważniejsza, a przecież to tylko o to chodziło, by dziewczynki mogły się uczyć? Z zarobionych pieniędzy Almas np. mogła pójść na studia i zostać lekarką, tak jak marzyła.Czy tak do końca matka udawała nieświadomą tego, co dzieje się za murami pałacu? Czy była tak zaślepiona ilością przynoszonych pieniędzy, że postanowiła poświęć własne dziecko?Czy można kogoś pokochać tak mocno, że jest się w stanie poświęcić jeszcze bardziej w imię miłości?Co takiego się wydarzyło i jaka historia kryje się za tymi murami?Koniecznie musicie o tym przeczytać. Nie mogę Wam nic zdradzić, bo odbiorę Wam tę przyjemność.Zdradzę tylko tyle, że poza wręcz smutną historią Almas i tego co musiała przeżyć i ile znieść, będą też miłe chwile. Nie zabraknie wątku miłosnego i nadziei, że może jednak nie wszystko jest jeszcze stracone? Nie zabraknie w tek książki emocji. Nimi jest wypełniona bowiem po brzegi.„Kiedy kochamy, jesteśmy gotowi do poświęceń."Czy Almas uda się wyrwać z tego koszmaru? Czy Pałac w ogóle można opuścić na własnych warunkach? Czy opuszczenie go jest możliwe, czy jednak kończy się śmiercią? Jak wielką cenę będzie musiało zapłacić kilka osób?Na te pytanie opowiecie sobie czytając książkę.„Posłuchaj, Almas. Nie wszystko, co wygląda na czarno-białe, takie właśnie jest. Czasami wzrok zawodzi, robi sobie z nas żarty. Zaufaj mi - powtórzył. - Wbrew pozorom to ja jestem w dużo większym niebezpieczeństwie."Pochłonęłam ją dosłownie w jeden wieczór. Czytało mi się ją szybko i nie potrafiłam odłożyć jej na potem. Byłam bardzo ciekawa, jak ta historia się potoczy? Co będzie dalej? Ile jest w stanie znieść młoda dziewczyna, która poświęca swoje ciało, dla rodziny? Robi coś, czego się brzydzi, a jednak wie, że nie ma innego wyjścia.Ta historia wciągnęła mnie tak bardzo, że nie mogłam uwierzyć, że to już koniec.Z wielką przyjemnością sięgnę po kolejną książkę Kingi Jesman. Bo choć historia jest fikcją literacką, to możemy dowiedzieć się wiele o kulturze i zasadach panujących w obu krajach i to jak kobiet są traktowane, nie jest już wymysłem. Taki niestety się dzieje w tych krajach. Szczególnie tam, gdzie rządzą w większości mężczyźni, a kobiety nie mają żadnych praw.Warto tu też dodać, że autorka książki Kinga Jesman, na co dzień mieszka i pracuje w Dubaju. Jest szczęśliwą żoną i mamą dwójki pociech. Dzięki temu może podpatrywać historie, które się dzieją na ulicach, wśród znajomych. Poznawać kulturę i obyczaje, które wplata do swoich powieści. Dlatego cieszę się i dziękuję autorce książki za możliwość zrecenzowania i przeczytania tej książki. Dzięki temu, mogłam poznać bliżej prawa, które obowiązują w tym kraju i przez chwilę znaleźć się w Dubaju.Polecam Wam tę książkę gorąco. Naprawdę warto po nią sięgnąć.

„Nieważne, ile związków wokół się wypala, i tak wierzymy, że właśnie nasz będzie stabilny. Że nasza miłość wyjątkowa pokona wszelkie przeszkody."Almas nie miała łatwego dzieciństwa. Mieszkała z matką i dwiema młodszymi jeszcze od niej siostrami w Jemenie. Ojciec tyran, od maleńkiego znęcał się nad żoną i dziewczynkami, a kultura tego kraju, nie pozwalała na dyskusje z głową rodziny. Pokornie musiały znosić tortury i być posłuszne swojemu karmicielowi i oprawcy. Nie wolno im było nawet uronić łzy.Pochodziły z biednej rodziny i ani matka, ani dziewczynki, nie miały wykształcenia. W tamtym kraju, niewiele kobiet mogło pracować. Jedyne zawody jakie mogły wykonywać, to była bibliotekarka, nauczycielka ewentualnie pomoc w szpitalu. Dlatego też, mało kobiet zdobywało wykształcenie, bo raz, że było ono bardzo kosztowne, a dwa... kobiety w tym kraju, praktycznie od urodzenia, były skazane na usługiwanie swojemu przyszłemu mężowi i życiu na jego łasce. Po ślubie, nie mogły bez zgody męża nawet opuszczać domu, bo za złamanie tego, czekała ich surowa kara. Podobnie było z rozwodami, jedynie mężczyzna, mógł dać go żonie. Często to też kończyło się dla żony i jego dzieci śmiercią głodową. Bowiem, bez wykształcenia i pracy, nie było szansy przeżycia na ulicy. W dodatku, Jemen słynął z ataków terrorystycznych i ulice były niebezpieczne i pełne podejrzanych osób.Taki los mógł spotkać również Almas i jej rodzinę. Ich ojciec zostawił je dla innej kobiety, nie przejmując się losem swojej rodziny. Pewnego dnia po prostu zniknął. Niewiele się zastanawiając, matka dziewczynek z pieniędzy ze sprzedaży domu, wyrobiła im paszporty i wyjechały odszukać rodzoną siostrę mamy, która mieszkała w bogatych Emiratach Arabskich.Udało im się ją odnaleźć i siostra przygarnęła je pod swój dach. Ale, tu zaczęły pojawiać się kolejne problemy.Dubaj słynie z bogactwa, ale też kultury zupełnie innej niż obwiązywała w Jemenie. Tu kobieta, nie dość, że musi być zadbana to musi posiadać wykształcenie, które było obowiązkowe. Niestety szkoła, była jeszcze droższa niż w Jemenie. Ale co zrobić, jeśli nie ma się pieniędzy? W dodatku wizy, po miesiącu traciły ważność. Aby je przedłużyć trzeba było wrócić do swojego kraju, co w ogóle nie wchodziło w grę. Albo zmienić je na wizy rezydentów. I tu, matka musiała znaleźć pracę, co było również nierealne, ze względu na brak wykształcenia. Albo poślubić lokalnego mężczyznę. I tu pojawiał się kolejny problem, bowiem miała już trzy córki.Decyzja nie była łatwa. Almas miała dopiero 16 lat, jej siostry 10 lat i 13 lat. Ślub matki z jakimkolwiek mężczyzną w momencie adopcji, mógł sprawić, że to on będzie decydował o losie córek i mógłby wydać je za mąż, za kogokolwiek. Często nawet przyjmując korzyść materialną. Kupienie wizy po znajomości, niestety sporo też kosztowało, na co nie mogły sobie pozwolić. A jeszcze droższa była edukacja.Poziom edukacji dziewczyn był bardzo niski i musiały wiele nadrobić. Ze względu na bardzo wysokie koszty, trafiły do niszowej szkoły hinduskiej mieszanej, gdzie były wyśmiewane i nie miały łatwego życia. Przeszłość jednak pozwoliła im przetrwać. Niejednokrotnie torturowane przez ojca, nauczyły się zaciskać zęby i nie pokazywać swoich emocji. Wszystko po to, by przetrwać i nie wrócić do kraju.Długi matki jednak zaczęły szybko rosnąć. Koszty utrzymania zaczęły ją przerastać. Z propozycją poprawy sytuacji finansowej przyszła ich kuzynka Samira. Zaproponowała Almas, żeby pojechała z nią do Pałacu Szejków Arabskich. W jeden wieczór można zarobić duże pieniądze. Wystarczy tylko zabawiać ich rozmową i im towarzyszyć podczas wieczorów.Almas, była piękną i zgrabną kobietą, więc bez problemu dostała wejściówkę VIP do Pałacu. Matka oczywiście nie widziała żadnego problemu, w tym by córka pomogła utrzymać rodzinę. W końcu edukacja była najważniejsza, a przecież to tylko o to chodziło, by dziewczynki mogły się uczyć? Z zarobionych pieniędzy Almas np. mogła pójść na studia i zostać lekarką, tak jak marzyła.Czy tak do końca matka udawała nieświadomą tego, co dzieje się za murami pałacu? Czy była tak zaślepiona ilością przynoszonych pieniędzy, że postanowiła poświęć własne dziecko?Czy można kogoś pokochać tak mocno, że jest się w stanie poświęcić jeszcze bardziej w imię miłości?Co takiego się wydarzyło i jaka historia kryje się za tymi murami?Koniecznie musicie o tym przeczytać. Nie mogę Wam nic zdradzić, bo odbiorę Wam tę przyjemność.Zdradzę tylko tyle, że poza wręcz smutną historią Almas i tego co musiała przeżyć i ile znieść, będą też miłe chwile. Nie zabraknie wątku miłosnego i nadziei, że może jednak nie wszystko jest jeszcze stracone? Nie zabraknie w tek książki emocji. Nimi jest wypełniona bowiem po brzegi.„Kiedy kochamy, jesteśmy gotowi do poświęceń."Czy Almas uda się wyrwać z tego koszmaru? Czy Pałac w ogóle można opuścić na własnych warunkach? Czy opuszczenie go jest możliwe, czy jednak kończy się śmiercią? Jak wielką cenę będzie musiało zapłacić kilka osób?Na te pytanie opowiecie sobie czytając książkę.„Posłuchaj, Almas. Nie wszystko, co wygląda na czarno-białe, takie właśnie jest. Czasami wzrok zawodzi, robi sobie z nas żarty. Zaufaj mi - powtórzył. - Wbrew pozorom to ja jestem w dużo większym niebezpieczeństwie."Pochłonęłam ją dosłownie w jeden wieczór. Czytało mi się ją szybko i nie potrafiłam odłożyć jej na potem. Byłam bardzo ciekawa, jak ta historia się potoczy? Co będzie dalej? Ile jest w stanie znieść młoda dziewczyna, która poświęca swoje ciało, dla rodziny? Robi coś, czego się brzydzi, a jednak wie, że nie ma innego wyjścia.Ta historia wciągnęła mnie tak bardzo, że nie mogłam uwierzyć, że to już koniec.Z wielką przyjemnością sięgnę po kolejną książkę Kingi Jesman. Bo choć historia jest fikcją literacką, to możemy dowiedzieć się wiele o kulturze i zasadach panujących w obu krajach i to jak kobiet są traktowane, nie jest już wymysłem. Taki niestety się dzieje w tych krajach. Szczególnie tam, gdzie rządzą w większości mężczyźni, a kobiety nie mają żadnych praw.Warto tu też dodać, że autorka książki Kinga Jesman, na co dzień mieszka i pracuje w Dubaju. Jest szczęśliwą żoną i mamą dwójki pociech. Dzięki temu może podpatrywać historie, które się dzieją na ulicach, wśród znajomych. Poznawać kulturę i obyczaje, które wplata do swoich powieści. Dlatego cieszę się i dziękuję autorce książki za możliwość zrecenzowania i przeczytania tej książki. Dzięki temu, mogłam poznać bliżej prawa, które obowiązują w tym kraju i przez chwilę znaleźć się w Dubaju.Polecam Wam tę książkę gorąco. Naprawdę warto po nią sięgnąć.

To była niezwykła przygoda. Autorka tak pisze, że miałam wrażenie że tam jestem a nie czytam. Polecam z całego serca. Ja na pewno będę do tej książki wracać.