Luna Gabriela Gargaś

Luna jest bardzo pozytywną postacią. Bije od niej ogromna sympatia, ciepło i mam wrażenie, że uśmiech nie schodzi z jej twarzy. Jednak jest ona bardzo tajemniczą postacią, ponieważ czytając powieść miałam wrażenie, że dusi ona w sobie coś złego, być może smutnego, coś co choć chce ruszyć dalej i zapomnieć za bardzo jej na to nie pozwala.

Daniel wydaje mi się być typowym samcem alfa, dla którego nie ma ograniczeń, który nie wie co to strach. Musi być silny, bo jest to ważne w jego profesji. Poznanie Luny sprawi, że pojawią się nowe uczucia, o których sam nie wiedział, że może mu się to przydarzyć.

Gorący romans i setki kilometrów odległości od siebie to dobre wyjście? Czy Daniel i Luna odnajdą się w nowej sytuacji?

Powiem Wam, że taka "notka" przed prologiem, nie wiem jak ją określić, sprawiła że wpadłam od razu i książkę odłożyłam dopiero w momencie, w którym przeczytałam ostatnie słowa historii. Ma ona w sobie coś co określam mianem magii bądź uroku, który totalnie mnie kupił. Jest to lekka historia w czytaniu, ale ciężka gdy się zagłębimy w jej sens. Chociażby we względu na przeszłość bohaterki, która nie jest lekka i przyjemna. Nie będę Wam nic zdradzać, ale musicie uwierzyć mi na słowo, że książka jest warta przeczytania. Wzrusza, smuci, daje nadzieję. Te trzy określenia najbardziej odzwierciedlają "Lunę". Zdecydowanie polecam i gorąco zachęcam do sięgnięcia po lekturę.