Pewien ponad 70-letni Polak, znany na całym świecie pianista na zaproszenie pewnego towarzystwa przyjeżdża do Madrytu zagrać koncert . W kręgach owego towarzystwa obraca się niejaka Beatriz, dla której pianista kompletnie traci głowę. Kobieta ma męża, który nie stroni od kobiet na boku, dlatego nie ma moralnych oporów, by wejść w tę przedziwną relację z nieznajomym, choć jej umysł i ciało mają wiele pytań. Pytania te w większości pozostają bez odpowiedzi. Witold Walczykiewicz - bo tak nazywa się tytułowy Polak namawia Beatriz, która bez wątpienia jest obiektem jego największych miłosnych marzeń by spędzili ze sobą więcej czasu. Proponuje jej wyjazd do Ameryki Południowej, lecz to dla Beatriz stanowczo za dużo. Zamiast tego spędzają kilka dni w jej willi na Majorce. To rozkręca w głowie Beatriz spiralę myśli, bo to właśnie z jej perspektywy śledzimy tę miłosną historię. Autorowi udało się bezbłędnie ukazać lawinę przemyśleń i niepewności, która przetacza się przez kobietę kiedy się zakochuje i dla mnie ta książka jest właśnie głównie o tym. A kilka lat później Witold umiera i zostawia Beatriz w spadku 84 wiersze, które napisał specjalnie dla niej... Piękny romantyzm.
To niesamowite, bo mimo faktu, że w tej historii dzieje się jakby niewiele, to jednocześnie jest w niej tak elektryczny ładunek emocjonalny tak silny, że nie mogłam się oderwać i wręcz umierałam z ciekawości jak ta opowieść się skończy.
Polecam z wielkim entuzjazmem.

Czytam Coetzee od lat i muszę przyznać, że autor bardzo rzadko w swoich powieściach podejmuje temat miłości, a szkoda. Noblista ma ten dar, że swoją literaturą potrafi uruchomić bardzo głębokie procesy myślowe. Zazwyczaj w swoich książkach zawiera więc kwestie filozofii, etyki , religii, a ja mam wrażenie, że właśnie dzięki takim tekstom dotyczącym emocji, które dotykają każdego z nas ma tę siłę rażenia, która może dotrzeć do każdego. ,,Polak" to doskonała, świetnie skonstruowana historia.