Piękna książka, niezwykła w odbiorze. Czytając ją czułam zapach traw, kwiatów, wody w jeziorze, ciasta drożdżowego. Gorące promienie słońca malowały piegi na mojej twarzy, dłonie głaskały delikatną sierść alpak...
Ida to trzydziestokilkuletnia mieszkanka Warszawy. Jej życie jest stabilne, z pozoru mogłoby się wydawać, że niczego nie brakuje jej do szczęścia. Ma stałą pracę w korporacji, dobrze zarabia. Ze swoim partnerem Markiem od kilkunastu lat mieszkają razem, wspólnie spłacają kredyt mieszkaniowy. Marek jest również szefem swojej życiowej partnerki. Serdecznym i oddanym przyjacielem Idy jest Adrian, znają się od dziecka, razem też studiowali. To on zauważa, że jego przyjaciółka nie jest szczęśliwa, że jej praca jest źródłem stresów, a związek z Markiem oparty jest na jej całkowitemu podporządkowaniu się partnerowi. Taka niestety jest prawda, przyjaciółka Adriana jest często krytykowana przez Marka w domu i pracy, nie jest ona w stanie sprostać jego wymaganiom zarówno jako kobieta jak i pracownik. Nie pnie się tak agresywnie po szczeblach korporacyjnej kariery jak on. W gonitwie codziennego dnia nie ma jednak możliwości zastanowienia się nad swoim życiem, osobistymi problemami, marzeniami, przyszłością.
Na urodziny Adrian podarował przyjaciółce voucher na wyjazd do SPA. Mimo protestów Marka Ida postanawia pojechać i odpocząć zarówno od związku, domu, jak i pracy. Po przejeździe na miejsce, do miejscowości Szepty, okazuje się, że podarowane zaproszenie nie do końca dotyczy relaksu w luksusowym SPA. Jednak Ida przekonuje się do formy wypoczynku, jaki zasponsorował jej przyjaciel. Miejsce jak i sympatyczni ludzie których poznała, uświadomiło jej jak puste, nieszczęśliwe i stresujące jest jej dotychczasowe życie. Jak bardzo nie lubi swojej pracy i zbyt wysokich poprzeczek, które stawia przed nią partner. W Szeptach zaczyna wierzyć w siebie, chce zawalczyć o swoje szczęście i wolność. Poznaje tutaj mężczyznę, ich uczucie rozwija się intensywnie, ale jednocześnie niesmiało i subtelnie. To nie jest wakacyjny romans, ale relacja dojrzałych ludzi świadomych swoich zobowiązań względem innych.
Miejsce wypoczynku Idy autorka po prostu namalowała. Opisane było ono tak realistycznie, że czułam się jakbym tam przebywała z uczestniczkami warsztatów. I chyba czytelniczo udało mi się przenieść do Szeptów, ponieważ przy lekturze książki autentycznie się zrelaksowałam.

Z powieści najbardziej zapamiętam ciepło i energię z niej płynące. Wiarę w to, że możemy zawalczyć o swoje szczęście. Nadzieję na spotkanie na swojej drodze ludzi szczerych i pomocnych. W pamięci pozostanie mi też wątek miłosny, nie tylko do partnera, ale również miłość do dziecka - bezwarunkową i bezgraniczną.