Pod gwiazdami Paryża Karolina Schützer Książka

"Pod gwiazdami Paryża" Karolina Schützer Wydawnictwo ZnakJednymSłowem Ocena 7/10  Główna bohaterka, Sophia, to dziennikarka, która po publicznym upokorzeniu i zawodowym wypaleniu trafia do Paryża, gdzie dziedziczy bar "Le Lulu" po zmarłej babci. Miał to być szybki wyjazd, szybka sprzedaż i szybki powrót do normalności, ale jak to zwykle bywa – miasto miłości postanawia jej nie wypuścić zbyt łatwo. W tym pozornie prostym życiu, pośród dawnych znajomych babci, tajemniczych wspomnień i urokliwych kawiarenek, Sophia zostaje zmuszona do zwolnienia tempa i zmierzenia się z własnym życiem – nie poprzez dramatyczne zwroty akcji, ale przez codzienność nasączoną nostalgią i aromatem francuskiej kawy. Styl autorki jest zdecydowanie jednym z mocniejszych punktów powieści – lekki, naturalny, bez przesadnych ozdobników, a jednocześnie wystarczająco obrazowy, by z łatwością poczuć atmosferę paryskich ulic, smak porannego espresso czy ciepło słońca padającego przez kawiarniane okno. Autorka umiejętnie balansuje między opisami a dialogami, dzięki czemu narracja nie dłuży się ani nie przegaduje – całość czyta się płynnie, bez uczucia znużenia. Z drugiej strony, choć styl jest przystępny i komfortowy, to jednak same dialogi mogłyby być bardziej nasycone emocjami – momentami wydają się dość powierzchowne, jakby bohaterowie rozmawiali o pogodzie, a nie o wewnętrznych rozterkach i uczuciowych przełomach. Niemniej narracja trzymana jest w pierwszej osobie, co pogłębia intymność i pozwala czytelnikowi niemal zamieszkać w myślach Sophii – a te, choć momentami chaotyczne, są szczere i prawdziwe, co buduje więź. Początek zapowiadał się naprawdę dobrze – subtelna historia o kobiecie szukającej nowego początku w Paryżu, z nutą nostalgii i ciepła. Rozczarowała mnie jednak trochę brak spójności w prowadzeniu fabuły w drugiej połowie książki. Wszystko zaczęło się dziać naraz: uporczywie wracający były mąż, niespodziewana namiętna noc z barmanem (która pojawiła się i zniknęła szybciej niż zapach świeżego croissanta), romantyczna relacja z prawnikiem, która – szczerze mówiąc – rozwinęła się praktycznie poza kadrem, jakby z dnia na dzień, bez wyraźnego procesu emocjonalnego. Do tego dochodzi wątek rodzinnych tajemnic, dotyczących babci i powiązanych z nią intryg, który sam w sobie mógłby stanowić osobną powieść. A na dokładkę, jakby tego było mało, autorka serwuje nam jeszcze jeden zwrot akcji na finiszu – otwarte zakończenie, które zamiast pozostawić niedosyt, sprawia raczej wrażenie niedopowiedzianej, rozchwianej konstrukcji. Moje odczucia po lekturze są pozytywne, choć z umiarkowanym entuzjazmem – daję jej solidne 7 na 10, bo to książka dobrze napisana, z klimatem i przyjemnym rytmem, ale zabrakło mi momentów, które by naprawdę poruszyły albo zaskoczyły. To trochę jak weekendowy wypad do Paryża – jest pięknie, lekko i zmysłowo, ale po powrocie do codzienności wspomnienia bledną. Nie żałuję czasu z tą książką, wręcz przeciwnie – był to miły odpoczynek, taki literacki reset, który poleciłabym komuś szukającemu czegoś lirycznego, ale niezbyt zobowiązującego.