Poezja jest trudna. Niekiedy sprawia wiele kłopotów. Ale czy to właśnie w tym wszystkim nie chodzi o to, że poezja powinna być interpretowana przez czytelnika? Ilu ludzi tyle opinii. Każdy może rozumieć wiersz tak jak chce. To w tym wszystkim jest najpiękniejsze.

Marina Cwietajewa to mistrzyni. Nawet jeśli nie zawsze rozumiałem przesłanie cieszyłem się, że czytam tak pięknie zebrane ze sobą słowa. Wszystko było emocjonalne, eteryczne. Wspaniałe. Poniżej wklejam mój ulubiony:

"Słońce jest jedno, a chodzi od domu do domu.

Ono jest moje. Nie dam już słońca nikomu.

Ani na jedną chwilę, na błysk, na spojrzenie.

Nikomu. Nigdy. - A idźcie, miasta, w mrok na stracenie!

W ręce je złapię! Nie będzie kręcić się stale!

Niech sobie ręce i wargi, i serce spalę.

Jak w noc wieczną zapadnie - w ślad za nim pognam.

Słońce ty moje! Nikomu ciebie nie oddam!"

Moja dusza jest rozanielona. Jakie to wszystko delikatne i kruche. Takie piękne i poruszające. Jeśli istnieje więcej przyjmę wszystkie ilości. Codziennie wieczorem wracam i choć jeden czytam przed snem.

Najlepsza rosyjska poetka. Doskonałość słowa 

Poezja jest trudna. Może jestem na nią zbyt słaby? Byłem niechętny, znudzony, gdy przychodziło mi z nią spędzać czas.

Trafiłem tu. Spróbowałem. Pokochałem. 

Nie ma drugiej takiej autorki, która swoim słowem wpływa na całą dusze. Ba! Pokusiłbym się o stwierdzenie, że po przeczytaniu twórczość Marina Cwietajewa tworzy swój pokój w naszm umyśle i mieszka w nim przez wieki.

Wspaniały zbiór. Dziękuję, że tu trafiłem i poznałem najpiękniejsze dzieła.