Miron Białoszewski
Miron Białoszewski urodził się 30 czerwca 1922 roku w Warszawie, zmarł 17 czerwca 1983 roku również w tym mieście. Był polskim poetą, dramatopisarzem i aktorem teatralnym. Poeta w czasie wojny został wywieziony na przymusowe pracę do Niemiec. Udało mu się uciec podczas transportu i po zakończeniu wojny wrócił do Warszawy. W czasie okupacji zdał maturę i rozpoczął studia polonistyczne na tajnym Uniwersytecie warszawskim.
Miron Białoszewski- przebieg twórczości
Pisarz pierwsze swoje utwory opublikował już w 1947 roku. Były to między innymi wiersze „Chrystus powstania" i „ Ostatnia lekcja. Wspomnienie okupacyjne”, aczkolwiek za datę jego debiutu uznaje się rok 1956 rok. Miron Białoszewski określany był jako poeta awangardowy. W swoich dziełach wykraczał poza granice przyjętego języka literackiego. Jego zainteresowanie wzbudzała mowa wykolejona, przejęzyczenia. W swojej twórczości odwoływał się do języka potocznego i dziecięcego, przez co spotykał się z krytyką . Sytuacja zmieniła się, gdy w 1970 roku wydał swój „Pamiętnik z powstania warszawskiego”. W 1980 roku dostał nagrodę literacką miasta Warszawy.
Miron Białoszewski – jako aktor teatralny
Białoszewski oprócz pisania, zajmował się również grą aktorską w teatrze. W 1955 roku założył wraz z Lechem Emfazym Stefańskim i Bogusławem Choińskim, własny amatorski „Teatr na Tarczyńskiej” . Po jego rozpadzie pisarz otworzył w swoim mieszkaniu na placu Dąbrowskiego Teatr Osobny, który przetrwał do 1963 roku. W 1971 roku został wydany zbiór minidramatów tego autora do odgrywania na scenie. Do najbardziej znanych sztuk Teatru Osobnego zalicza się „Wyprawy Krzyżowe" i „Osmędeusze”. Drugie przedstawienie to dzieło instrumentalno- wokalne. Przeplatają się tam pieśni wokalne i kwestie aktorów.