Izabela Zeiske w swojej debiutanckiej książce "Nigdy nie jest za późno na siebie" udowodniła mi, że po sześćdziesiątce i przebytym udarze da się funkcjonować pełną parą. Czy emeryci mają prawo do szaleństwa? Czy raczej stworzeni są tylko do zabawy z wnukami? Oczywiście, że mają prawo do życia, tak jak chcą i nie możemy ich do niczego zmuszać. To jest ich czas, w którym mogą spełniać swoje niespełnione marzenia.
Przyznam szczerze, że program "Gogglebox" z udziałem autorki oglądałam tylko kilka razy. Jakoś nie było nam po drodze. Panią Izabelę zwaną w książce Bellą poznałam lepiej dzięki tej historii. Autorka opisuje swoje życie po przebytym udarze. Jest mamą, żoną, córką i najlepszą przyjaciółką. Jej synowie kochają ją ponad życie. Mąż Zdzisław kocha ją nadżycie, tylko czy podoła jej erotycznym zachcianką? Z przyjaciółkami spotyka się regularnie. Dziewczyny nie boją się rozmawiać na każdy temat. I to mi się bardzo podobało. Przyjaciółki sobie doradzały. Tylko czy każda ich porada była na wagę złota? Mogę wam z ręką na sercu powiedzieć, że Pan Zdzisiu ma bardzo oryginalną małżonkę. Po jej zachowaniu nigdy nie powiedziałabym, że jest po sześćdziesiątce. Belli nie da się nie lubić.
Przerażająca jest jej mamusia. Nie lubię ludzi, którzy non stop poprawiają innych i zawsze wiedzą najlepiej. Czy Bella wytrzyma ze swoją mamuśką?
Historię ukrytą na kartkach powieści "Nigdy nie jest za późno na siebie" przeczytałam jednym tchem.
Było zabawnie, smutno i miejscami przerażająco. Jeżeli chcecie zobaczyć, co robią ludzie po sześćdziesiątce, gdy ich dzieci wyfruną z gniazda, to przeczytajcie tę książkę. Nie jest gruba, więc śmiało dacie radę ją przeczytać w ciągu jednego dnia.
"Nigdy nie jest za późno na siebie" bawi i uczy. Z przyjemnością przeczytam kolejną książkę Izabeli Zeiske. Mam nadzieję, że tym razem autorka wspomni kilka słów o swoich udziałach w programach telewizyjnych.
Czy Pan Zdzisław, który jest typowym kanapowiczem podoła swojej zwariowanej żonie i spełni jej każdą zachciankę?
Czy Bella zrealizuje swoje wszystkie marzenia? Czy z kanapowiczki zmieni się w kobietę wampa? Po odpowiedzi na te i inne pytania odsyłam was do tej książki.
Warto ją przeczytać. Kto wie, może dzięki tej historii zaczniecie barwniej żyć. I może tak jak Bella ruszycie z kanap i po prostu zaczniecie żyć.
Muszę wam wspomnieć o okładce. Bardzo mi się podoba.

Ile razy machnęliśmy ręką na swoje plany, marzenia? A może sięgniemy pamięcią, wcale nie trzeba szukać w jej odległych zakamarkach, i przypomnimy sobie jak pragnęliśmy zmiany, nawet często dość konkretnej? No i znowu jakoś „rozeszło się po kościach", bo czas nie ten, inne sprawy są ważniejsze. Wymówek jest dużo, każdy ma swoją, aż nadchodzi moment i patrzymy wstecz żałując, że czego nie zrobiliśmy. A jakby tak wcielić w życie swoje pomysły?

Codzienność jakoś się toczy, bez jakiś większych wzlotów oraz upadków, równia pochyła to to nie jest, jednak Belli nie do końca odpowiada. Oczywiście trudno narzekać jeśli patrząc z boku obiektywnym okiem niby nie ma na co, ale... No właśnie co nieco lub nawet więcej można by zmienić, problem w tym, iż trzeba przejść od rozmyślań do konkretów. Taką chwilą dla kobiety jest wydarzenie, jakie innych by zatrzymało, lecz w jej przypadku oznacza przełom. Pytanie jedynie czy mąż jest na to gotowy. Zdzisławowi nie przeszkadzała monotonia, jaka doskwierała jego żonie, a po jej udarze tym bardziej spokój byłby mile widziany. Nic z tego, czas na rewolucję. Co wyniknie z zapału Belli do zmian? Z pewnością nie nuda, jeśli ktoś liczył, że to jedynie efekt przejściowy to niestety będzie musiał przyzwyczaić się do nowej rzeczywistości. A to dopiero początek!

Pełna humoru i nieoczywistych perypetii historia Belli, kobiety w kwiecie wieku, która jeszcze nie powiedziała wszystkiego. Taka właśnie jest książka Izabeli Zeiske podczas lektury, której z pewnością niejednokrotnie czytelnik roześmieje się głośno i serdecznie, ale to nie wszystko. „Nigdy nie jest za późno na siebie" to tytuł doskonale oddający główny motyw historii, w jakiej jest miejsce nie tylko na humorystyczne wątki, lecz również na poważniejsze obserwacje zgrabnie wplecione w całość. W czasie czytania poznajemy główną bohaterkę vel sprawczynię całego zamieszania, która nadaje rytm i cały czas znajduje się w centrum zainteresowania czy tego by chciała czy nie, co jest ogromnym plusem. Pozostałe postacie jedynie pozorne znajdują się w jej cieniu, w odpowiednich momentach dochodzą do głosu i jak się okazuje również mają swój udział w tworzeniu fabuły, wcale nie marginalny. „Nigdy nie jest za późno na siebie" jest książką, gdzie lżejsze i poważniejsze tony łączą się w opowieść o marzeniach, drodze do ich spełnienia oraz smaku, nie zawsze tak słodkim jak się by mogło wydawać.