Uwikłany w polityczne środowisko Klaudiusz Lewandowski zostaje poważnie ranny w wypadku drogowym. Początkowo niewinne zdarzenie przybiera jednak niespodziewany obrót. Ponadto niejaki Propheta dokonuje zemsty na grzesznikach. Niektórzy na własnej skórze przekonają się, że kara z ręki samozwańczego proroka będzie niezwykle bolesna.

Nie przepadam za wątkami religijnymi i politycznymi w książkach, a szczególnie w kryminałach. Jak się okazało, w „Świat Ci nie wybaczy" były to wątki poniekąd wiodące. I jakież było moje zdziwienie, że fantastycznie mi się to czytało! Natomiast najważniejszym dla mnie tematem, jaki został poruszony na kartach tej pozycji było zjawisko przemocy domowej. Ten rodzaj patologii społecznej jest mi bardzo dobrze znany za sprawą wielu przeczytanych na ten temat pozycji naukowych. I niezmiernie mnie cieszy, że autorzy kryminałów coraz chętniej decydują się na usytuowanie tego procederu w swoich powieściach. Cyryl Sone poruszył go także w swojej książce i zrobił to z bardzo dobrym oddaniem realiów tego procesu. Dotkliwa przemoc psychiczna przejawiająca się wymyślnymi torturami, których śladów gołym okiem nie widać. Tworzenie atmosfery strachu o siebie, swoich bliskich, nieprzewidywalność działań przemocowca, celowa agresja wobec zwierząt. Czy wreszcie fazy przemocy domowej i właściwa im charakterystyka. Wszystkie wspomniane elementy znalazły się w niniejszej książce i zostały wiernie ukazane.

Autor w napisanym przez siebie posłowiu wspomniał o pewnego rodzaju monopolizacji uwagi autorów kryminałów na morderstwach. I w zasadzie mogłoby się to wydawać oczywiste. Jest celowe pozbawienie kogoś życia - jest kryminał. Natomiast Sone łamie ten schemat i udowadnia, że katalog przestępstw przeciwko życiu i zdrowiu jest znacznie szerszy i wcale nie mniej ciekawy od najczęstszego kryminalnego motywu morderstwa.

Recenzja powstała we współpracy z Wydawnictwem Znak.

„Świat ci nie wybaczy" to drugi tom serii kryminalnej Cyryla Sone o prokuratorze Konradzie Kroonie, ale spokojnie można go czytać bez znajomości tomu poprzedniego „Krzycz, jeśli żyjesz". Tym, co sprawia, że książki są jedną serię, jest główna postać Kroona i niebanalny styl, w jakim są pisane. To on w mojej ocenie jest tym, co je najmocniej na rynku wyróżnia - lekko młodzieżowy, żywy, dynamiczny, trochę ironiczny, pełen dygresji na temat jednostki i społeczności, pełen nawiązań do popkultury i ukrytych żarcików. Jest to coś mocno charakternego, a więc i nie trafi w gust każdego, w mój jednak trafił idealnie! Postać Kroona z kolei przedstawia kulisy pracy prokuratora tak, jak wygląda to w rzeczywistości, choć okraszone mocno problematycznymi zagadnieniami z prywatnego życia postaci. Historia toczy się nielinearnie i podzielona jest na kilka postaci, których losy poznajemy prze wypadkiem samochodowym oraz po, czyli poznajemy motywacje i konsekwencje jakie wynikły z tego zdarzenia. Bo wypadek w sumie wypadkiem może nie być, prokurator bada sprawę czując, że kryje się w niej coś więcej. Jako cień historii podąża Propheta, mężczyzna, który zawładnięty obsesją chce oczyścić miasto z grzeszników... Wątek fanatyzmu religijnego jest wyraźny, choć nie do końca dominujący, to jakby jedna z dwóch równoważnych historii. Druga opowiada o złych decyzjach, brudnych interesach i konotacjach politycznych, z których wszyscy chcą korzystać do oporu. Intryga jest poprowadzona ciekawie, wymaga od czytelnika zaangażowania, co bardzo sobie cenię - do kawał ciekawego kryminału, serdecznie polecam!