Jednakże, muszę przyznać, że autorce udało się dobrze oddać atmosferę czasów, w których żyła Kora, zwłaszcza trzy okresy w polskiej historii XX wieku. Po przeczytaniu tej książki mam też poczucie, że znam i rozumiem Korę, co jest dla mnie nową perspektywą, gdyż pochodzę z pokolenia, które znało Korę głównie jako wokalistkę zespołu Maanam, znając tylko kilka ich największych przebojów.

Jestem pewien, że dla osób z pokolenia Kory oraz jej fanów, ta książka będzie brzmiała nieco inaczej. Mimo wszystko jestem bardzo zadowolony, że postanowiłem zapoznać się z tą biografią. Teraz piosenki Kory zyskały dla mnie nowy wymiar.

Z twórczością autorki książki pt. ''Kora. Się żyje. Biografia'' Pani Katarzyny Kubisiowskiej nie miałam okazji do tej pory się poznać, ale ze względu na to, że lubię, czytać książki biograficzne zechciałam się zagłębić to, co miało największe znaczenie u Kory głównej bohaterki, czy miała autorytety, czym się interesowała w wolnych chwilach, który z autorów najczęściej pisał dla niej teksty, z kim się przyjaźniła, czy miała wyznaczone cele do osiągnięcia, czy potrafiła walczyć ze słabościami, czy lubiła życie towarzyskie, co sprawiło jej radość, jak reagowała na popularność, czy miała ulubione piosenki, na które tematy lubiła rozmawiać, czy lubiła powroty do lat dzieciństwa, czy jednak wolała żyć tym, co jest tu i teraz tego właśnie chciałam się dowiedzieć oraz innych nieznanych sekretów, które nigdy nie ujrzały światła dziennego, ponieważ mogły być chronione fakty z życia zawodowego i prywatnego.

Aby, napisać książkę biograficzną należy mieć ogromny talent i wyczucie to, co czytelnik chciałby uzyskać wiedzę o ludziach, którzy pozostawili po sobie ślad w świecie kultury czy chociażby artystycznej poznać zalążek historii o nich, jaki wpływ mieli na nią, co było wówczas modne, na co zwracano szczególną uwagę, co drażniło, a co było kultem w królujących wówczas gatunkach na scenie muzycznej rocka.

Zależało mi na przeczytaniu tej książki, aby zrozumieć, jakie przesłanie miała Kora, która angażowała się muzycznie, była znakomitą obserwatorką życia scenicznego, wiedziała, o czym śpiewa, jak ma wyglądać na scenie pod względem ubioru, lubiła krytykować jako jurorka. Z moich osobistych obserwacji wywnioskowałam, że miała wówczas zachowaną kamienną twarz i drobny uśmiech, ale co on oznaczał, tego nie udało mi się rozszyfrować.

Każdy czytany rozdział uświadamia tak naprawdę, że nie zna się życia Kory w momencie wczesnego dzieciństwa, dorastania i czym był dla niej prawdziwy dom, jakiego nie poznała i zbyt dużą ufność wobec mężczyzn, jaką ich obdarzała.

Książka ta została bardzo ładnie wydana, nie posiada rozdziałów.

Znające osoby z otoczenia Kory wypowiadają się o niej tak, jak ją postrzegali naprawdę.

Warto przeczytać tę książkę.