Monika Koszewska

"Na Skraju Przepaści" – Powieść, Która Wstrząśnie Twoim ŚwiatemSopot – piękne plaże, luksusowe apartamenty i życie, które powinno być rajem na ziemi. Dla Ewy, bohaterki tej historii, to jednak sceneria codziennej walki o przetrwanie. Dla świata jest odnoszącą sukcesy prawniczką, idealną żoną i matką. Za zamkniętymi drzwiami jej życie to niekończący się koszmar – kieliszek wina staje się jej ucieczką, nałogiem, a potem bronią, która stopniowo wyniszcza ją od środka.Codzienność Ewy to nie tylko walka z uzależnieniem. To także nieustające kłótnie z Adamem – mężem i ambitnym prokuratorem, który swoje życie zawodowe poświęcił tropieniu zbrodni. Jego świat to sprawy kryminalne, przestępstwa gospodarcze i kolejne ciała wyławiane z Motławy. W pracy jest bezwzględny i skuteczny, ale w domu – zimny i nieobecny. Zamiast wspierać Ewę, woli uciekać w obowiązki, zostawiając ją samotną w walce z demonami codzienności.W Sopocie i Gdańsku trup ściele się gęsto, a Adam zdaje się coraz bardziej pochłonięty swoją zawodową misją, która wymaga od niego całkowitego poświęcenia. Tymczasem Ewa balansuje na krawędzi – rozdarta między chęcią ratowania swojego życia a ucieczką od wszystkiego, co ją przytłacza. Czy ich małżeństwo przetrwa, gdy mroczne tajemnice wyjdą na jaw, a kolejne śledztwo Adama okaże się zaskakująco bliskie ich własnych problemów?Monika Koszewska w "Na Skraju Przepaści" nie bierze jeńców. To brutalna, szczera i przejmująca opowieść o uzależnieniu, rozpadających się relacjach i o tym, jak łatwo można stracić kontrolę nad własnym życiem. Książka nie tylko trzyma w napięciu od pierwszej strony, ale też zmusza do refleksji – jak blisko przepaści jesteśmy sami?Jeśli masz odwagę wejść w ten mroczny świat, przeżyj emocje, które zostaną z Tobą na zawsze. To nie jest książka, którą odłożysz bez śladu – to historia, która Cię poruszy, rozedrze i zmusi do myślenia!

Andrzej Kowerski - Szpieg Bez Cienia Zanurz się w nieznaną dotąd historię Andrzeja Kowerskiego – bohatera i szpiega, który walczył bez cienia wątpliwości. Andrzej Kowerski to postać niezwykła – człowiek, który poświęcił wszystko dla wolności swojej ojczyzny. Książka Moniki Koszewskiej "Andrzej Kowerski, szpieg bez cienia" przenosi nas w burzliwe czasy XX wieku, pełne tajemnic, niebezpieczeństw i heroizmu. Poznaj historię Kowerskiego, który, mimo wielu przeciwności losu, odważnie stawiał czoła wrogom. Jego życie to pasjonująca opowieść o sprycie, determinacji i niezłomności. Andrzej Kowerski był człowiekiem, który nie znał strachu. Jego działania podczas II wojny światowej uczyniły go jednym z najbardziej niezwykłych i zarazem tajemniczych szpiegów tamtych czasów. Działał na terenie całej Europy, w najtrudniejszych warunkach, zawsze stawiając na pierwszym miejscu dobro swojej ojczyzny. Jego niezwykłe życie pełne było niebezpiecznych misji, zaskakujących zwrotów akcji i momentów, które zmieniały bieg historii. W "Andrzej Kowerski, szpieg bez cienia", Monika Koszewska szczegółowo opisuje nie tylko bohaterskie czyny Kowerskiego, ale także jego życie prywatne, które było równie fascynujące jak jego misje. Poznajemy jego przyjaźnie, miłości, a także momenty zwątpienia i trudnych decyzji, które musiał podejmować. To książka, która pozwala spojrzeć na historię przez pryzmat ludzkich emocji i osobistych doświadczeń. Nie przegap okazji, aby poznać bliżej człowieka, który stał się legendą.   Monika Koszewska – autorka biografii fabularyzowanej „Niepokorna, niezłomna Krystyna Skarbek”, w swojej najnowszej książce odkrywa przed nami sekrety życia jednego z najważniejszych, a zarazem zapomnianych bohaterów polskiej historii. Dzięki jej pracy możemy odkryć prawdziwą twarz Andrzeja Kowerskiego, jego niebywałą odwagę i poświęcenie, które uczyniły go postacią niezapomnianą.

Trzecia część Marii, tak Monika Koszewska mówi o tej książce. Akcja powieści rozpoczyna się w samolocie, którym główna bohaterka, trzydziestoletnia atrakcyjna singielka, wraca z Kijowa. Właśnie rozstała się ze swoim chłopakiem.Dobrze, że świeciło słońce, przynajmniej nie wyglądałam jak blondi, która stylizuje się na celebrytkę chodząc w okularach w pochmurny dzień. Bez nich też się zbyt dobrze nie prezentowałam, rozmazany makijaż, podkrążone oczy i ta mina smutnego królika z opuszczonymi uszami. Po co ja ryczę, przecież łzy niczego nie zmienią. Oszukał mnie, nie można temu zaprzeczyć. Wybiegłam z mieszkania i nie pozwoliłam, żeby mnie dogonił na lotnisku i się wytłumaczył, przecież to była moja decyzja. Wiem, płaczę, bo jest mi najzwyczajniej w świecie przykro.Na lotnisku Chopina w Warszawie zagaduje ją przystojny doktor weterynarii, z którym poleci do Gdańska. Czy będzie jak w piosence śpiewanej przed laty przez Kasię Sobczyk i Czerwono-Czarnych: Jesteś to jesteś, a jak Cię nie ma to też niewielki kram? Czy Marii uda się zapomnieć o Mikołaju, czy on tak łatwo pozwoli jej odejść? Co na to jej przyjaciele i wrogowie? Mikołaj jest prezesem firmy, której tak wiele poświęciła. Zostać i narażać się na kolejne zranienia, czy rzucić i zacząć wszystko od początku? Nad Zaciszem też się niebo zachmurzyło. Znów jakieś zamieszanie. Weronika wybiega przed klatkę, za nią biegnie Adam, łapie ją za ramię, teraz przytula. Wydało się, Tomasz jest mordercą! Ja naprawdę jestem wariatką, przed chwilą ryczałam, rozmazałam sobie resztki makijażu, a teraz sama ze sobą dowcipkuję. Machają do mnie. Co mam zrobić? Podjechać, może w garażu coś się wydarzyło?! Jakiś czas temu monterzy od instalacji gazowej sprawdzali, czy jest szczelna. Mówili, że to rutynowa kontrola, obowiązkowy przegląd, który przeprowadzają raz do roku. Administrator mógł im kazać to powiedzieć, żeby nie wzbudzać niepokoju wśród mieszkańców, tylko dlaczego Weronika płacze?Na te i inne pytania znajdziecie odpowiedź w tomie nawiązującym do poprzednich: Kiedyś nadejdzie ten dzień i Nadszedł ten dzień. Warto je poznać, bo każdy z bohaterów ma swoją barwną historię i na trzecim tomie się ona nie skończy. Przygoda z Moniką Koszewską to sama przyjemność, jej książki czyta się lekko, niemal jednym tchem. Sprawnie poprowadzona narracja i błyskotliwe dialogi nie pozwalają na odłożenie rozpoczętej lektury na później.

 Czy jesteś gotowy na niesamowitą przygodę, podróż do świata, jakiego nigdy wcześniej nie widziałeś? Przedstawiam Ci książkę Toudi z Sopotu i jego świat autorstwa Moniki Koszewskiej; książkę, od której nie będziesz mógł się oderwać!Wyobraź sobie, że możesz zobaczyć świat oczami psa. Tak, dokładnie takiego psa jak Toudi, biały owczarek szwajcarski, który jest gotowy stać się Twoim nowym najlepszym przyjacielem. Toudi mieszka w Sopocie i każdego dnia przeżywa coś nowego i ekscytującego. Chce Ci opowiedzieć o swoich przygodach, spotkaniach z innymi zwierzętami i oczywiście o magii prawdziwej przyjaźni.Co powiesz na spotkanie z yorkiem Magikiem, który stanie się najlepszym przyjacielem Toudiego? Razem z nimi będziesz mógł odkrywać tajemnice świata, nauczyć się, czym jest odwaga, i zrozumieć, jak ważne jest, aby mieć przyjaciół, na których można polegać w każdej sytuacji.Toudi z Sopotu i jego świat to nie tylko zwykła książka. To wejście do świata pełnego zabawy, przygód i niezapomnianych emocji, które sprawią, że na Twojej twarzy zagości uśmiech. I jeszcze coś – dzięki tej książce poznasz, jak ważne jest, by być dobrym dla zwierząt i ludzi dookoła Ciebie.Nie czekaj dłużej! Dołącz do Toudiego i jego przyjaciół w ich niesamowitej podróży. Odkryj, co znaczy prawdziwa przygoda, i naucz się patrzeć na świat trochę inaczej – wszystko to z pomocą jednej, niesamowitej książki.Zapraszamy Cię do świata, w którym każda strona kryje coś, co sprawi, że nie będziesz mógł się oderwać od czytania. Toudi z Sopotu i jego świat czeka na Ciebie, by pokazać Ci, jak wielką przygodą może być życie – wystarczy tylko otworzyć książkę i zacząć czytać. Czy jesteś gotów? Bo przygoda właśnie się zaczyna!

„W świecie absurdu” - Monika Koszewska „W świecie absurdu” to powieść, która Was zaskoczy, rozbawi i wprawi w zadumę. Monika Koszewska odkrywa przed czytelnikami swój niebywały talent komediowy. Nie czytajcie w nocy, bo śmiechem obudzicie sąsiadów! Autorka nie byłaby jednak sobą, gdyby pod pretekstem lekkiej historii nie przemyciła również treści poważnych i nie skłoniła czytelników do refleksji. Filip Zalewski to pędzący przez życie pracoholik, który zgodnie z zaleceniem swojego psychoterapeuty wyjeżdża na jakiś czas do klasztoru, by w ciszy oddać się zadumie nad własnym życiem, nieco zwolnić i odkryć, co tak naprawdę jest ważne. Nie wie jednak, że podczas jego nieobecności i wylogowania się z życia (dosłownie i w przenośni) na świecie rozszalała się pandemia. Gdy Filip wraca do domu, znajduje się w zupełnie nowej, absurdalnej rzeczywistości. Nikt jednak nie daje wiary jego słowom, że mężczyzna nie ma pojęcia o śmiertelnym wirusie, Zmorze, oraz obostrzeniach i dziwacznych zasadach, które wprowadzili rządzący. To wszystko sprawia, że Filip trafia najpierw do aresztu, a następnie na oddział psychiatryczny. Absurd goni absurd, a bohater z każdą chwilą wikła się w coraz bardziej nieprawdopodobne tarapaty. Gdy szczęśliwie wraca do domu, gdzie wyczekuje go ukochana żona Basia, kłopoty wcale się nie kończą. Wręcz przeciwnie – każdy dzień przynosi nowe problemy. Codziennie wprowadzane są nowe rozporządzenia, w których na próżno szukać logiki. Świat sprawia wrażenie, jakby stał się spełnieniem snu wariata. Pandemia pandemią, ale nawet w obliczu tak poważnych zdarzeń rządzący pozostają rządzącymi – przekręty, łapówki, tu nic się nie zmienia. A najgorsze jest to, że pewnego dnia to wszystko wkracza w życie Bogu ducha winnych Zalewskich. Basia zostaje wplątana w tajemniczą aferę polityczną, trafia do aresztu i wszystko zaczyna wyglądać coraz bardziej niepokojąco. Nikt nie zdaje sobie sprawy z tego, jak daleko mogą sięgać macki politycznej ośmiornicy, pozbawionej skrupułów i sentymentów. Sprawa zatacza coraz szersze kręgi, sięgając aż do osób na najwyższych szczeblach władzy państwowej. Bohaterowie zostają pozostawieni sami sobie i swoim domysłom… Małżonkom przyjdzie się zmierzyć nie tylko ze Zmorą, ale również stawić czoła. I w sumie nie wiadomo, co gorsze… Czy to wszystko kiedyś się skończy? Jak poradzą sobie Basia i Filip z przeciwnościami losu? Jak będzie wyglądał świat po pandemii, o ile w ogóle wirus kiedyś zniknie? Monika Koszewska zaprasza nas do absurdalnego świata, kreśląc karykaturę przeszłej rzeczywistości niczym Stanisław Bareja w swoich kultowych filmach. Trochę śmieszno, trochę straszno...

Nowy dzień cz.4 Monika Koszewska Nowy dzień to powieść, która nikogo nie pozostawi obojętnym! Ponownie spotykamy się z mieszkańcami domu na Zaciszu. Nowy dzień wzrusza i bawi, odkrywa kolejne karty z talii życia znanych nam już bohaterów, sprawiając, że zżywamy się z nimi coraz bardziej, zastanawiając się, czy to historia i świat wielkiej polityki są tłem naszego życia, czy wręcz odwrotnie – to nasze losy stanowią jedynie tło dla zdarzeń większych, poważniejszych Monika Koszewska w charakterystyczny dla siebie sposób zwodzi czytelnika i pod przykrywką powieści obyczajowej przemyca treści ważne społecznie, niepokojące, które penetrują w naszej duszy miejsca, które zepchnęliśmy w niepamięć bądź staramy się wyprzeć z naszej świadomości. Lektura wywołuje swego rodzaju poczucie winy, ale takie skłaniające do przemyśleń. Powieść i skłania do chwili refleksji. Czas naszego "mieć", to dla innych w tej samej chwili czas ich "być” Życie jak to życie, toczy się spokojnie wśród radości i kłótni, plotek i sąsiedzkich intryg, czasem towarzyszy mu rozpacz, a czasem łzy szczęścia. Codzienność Zacisza rozgrywa się na tle dramatycznych zdarzeń rozgrywających się za naszą wschodnią granicą. Historia pisze się na oczach bohaterów. Jakie postawy przyjmą wobec dramatu wojny? Autorka w subtelny sposób konfrontuje nas, czytelników, ze zdarzeniami, których świadkami byliśmy i wciąż jesteśmy, a nad którymi staramy się przejść do porządku dziennego. To sprawia, że podczas lektury zaczynamy odczuwać pewien dyskomfort moralny, który z kolejnymi stronami powieści zaczyna uwierać nas coraz bardziej, niczym kamień w bucie podczas długiej wędrówki. Monika Koszewska pozostawia nas z pytaniami, które po lekturze zaczynamy sobie zadawać. Żeby znaleźć na nie odpowiedź, musimy stanąć w prawdzie przed sobą. A to nigdy nie jest łatwe…

Kara dosięgnie każdego cz. 2  to ciąg dalszy opowieści o Marcinie Kowalskim, 36-letnim biznesmenie, który firmę i duży majątek odziedziczył po zmarłym – w wyniku wypadku samochodowego – Wiktorze Zatorskim. Czy chłopak z bidula, w dzieciństwie wykorzystywany seksualnie przez swojego wychowawcę, poradzi sobie w pracy, życiu osobistym i rodzinnym? Czy nadal będzie wymierzał sprawiedliwość eliminując z tego świata „trutniów”, a może zmieni taktykę, żeby nie utracić tego, co udało się mu już osiągnąć? Czym w tej powieści zaskoczy nas Monika Koszewska?Akcja książki rozgrywa się w 2022 roku, więc będzie mowa o wojnie na Ukrainie, o inflacji, podwyżce stóp procentowych, brakach w zatrudnieniu, sposobach na przetrwanie i geopolityce. W otoczeniu Marcina pojawią się kobiety – starsze, którym tradycyjnie pomaga i młodsze, które go intrygują, szantażują i próbują zawłaszczyć. Jak przystało na powieść kryminalno obyczajową nie obędzie się bez mrocznych zagadek i krew też się poleje. W kręgu powieściowych bohaterów pojawią się też osoby znane – w środowisku prawniczym, telewizyjnym i artystycznym. Ogólnie – dużo się tu dzieje i szkoda byłoby to przegapić.Marcel pobladł, wyglądał jakby ktoś posypał mu twarz mąką. Chwycił mnie za rękę, tak jak wtedy, gdy byliśmy dziećmi i było nam bardzo źle. Ja udawałem twardziela, a on od czasu do czasu, jak nie było innych chłopaków, chlipał do poduszki. Wtedy podchodziłem do niego, a on łapał mnie za rękę i szeptał:- Dobrze, że mamy siebie.Kiedy zabijałem Wacława, przeszła mi przez głowę myśl, że robię to też dla niego, tego chłopaka, który we mnie wierzył, ufał mi i trzymał się jakoś, bo wiedział, że ma mnie. Jakbym miał znów kogoś zabić, żeby mu pomóc, nie zastanawiałbym się ani sekundy.

Niewinni nie ponoszą kary, to cz.1 cyklu o Marcinie Kowalskim. Jej bohaterem jest trzydziestoczteroletni singiel, właściciel dużej, świetnie prosperującej firmy Inwestycje Rozwojowe. Dla niejednej kobiety taki przystojniak, jeżdżący świetnymi samochodami i mieszkający w luksusowym apartamencie może być łakomym kąskiem. Dlaczego więc – do tej pory – Marcin Kowalski jest singlem, po co traci czas na organizowanie pomocy starszym paniom i jak dorobił się takiej fortuny – to pytania, które od razu mogą się nasunąć czytelnikom. Nie od początku znajdziemy na nie odpowiedzi. Marcin nie jest jednoznaczną postacią i trudno się z nim identyfikować, ale może wzbudzać sympatię, choć metody, których czasem używa – z powodów prawnych i moralnych – nie powinny być akceptowane.Mam żelazną zasadę: szanuję kobiety. Tym różnię się od wielu mężczyzn. Nikt mnie tego nie nauczył, bo w domu dziecka trudno mówić o jakiejkolwiek nauce. Tam była tylko dyscyplina. Podporządkowałeś się albo ponosiłeś karę. I to surową. Musiałem szybko wydorośleć.Byłem szczupłym, ładnym chłopcem, a to nie ułatwiało życia. Koledzy podejrzewali, że jestem gejem. Nie, że byłem mięczakiem, tylko nie interesowały mnie papierosy, rozróby, alkohol. Byłem skoncentrowany na nauce. Angielski i niemiecki. To był mój główny cel. Kolejnym było zdanie matury i dostanie się na Politechnikę Gdańską, na budownictwo lądowe. Nawet mi odpowiadało, że nie oddali mnie do rodziny zastępczej, przynajmniej mogłem realizować swoje plany, nikt mną nie sterował i nie przestawiał z kąta w kąt. Żeby przetrwać, musiałem się nauczyć walczyć, ale nie na pięści, tylko inteligentnieNiewinni nie ponoszą kary to Kryminał obyczajowy, lektura dla mężczyzn i kobiet. Pierwszoosobowa narracja pozwala poznać intencje głównego bohatera, ale nie ułatwia oceny jego postępowania. Czy człowiek – nawet jeśli kieruje się dobrymi intencjami – może nadać sobie prawo nagradzania dobra i karania za zło? Na to pytanie muszą sobie Państwo odpowiedzieć sami…Książka otrzymała tytuł "Najlepsza książka na zimę".

O tej książce MONIKA KOSZEWSKA mówi: druga część Marii. Główna bohaterka jest trzydziestoletnią atrakcyjną singielką. Ma dobrą pracę, wygodne mieszkanie, fajnych przyjaciół. Po powrocie ze służbowego wyjazdu do Kijowa jest już niemal pewna, że w końcu znalazła kandydata na poważny związek. Mikołaj, oczarowany Marią od pierwszego spotkania, codziennie udowadnia, jak bardzo mu na niej zależy. Tymczasem w firmie sporo się dzieje. Większość udziałów przejmuje tajemniczy fundusz inwestycyjny, a pomysł wprowadzenia na rynek nowej marki kosmetycznej wydaje się Marii równie intrygujący, co ryzykowny. Czy uda się jej pogodzić ambitne plany zawodowe z życiem osobistym? Czy miłość może iść w parze z karierą? Ale ja jestem szczęśliwa. Podczas kolacji odliczałam godziny do spotkania z Mikołajem. Wyjadę wcześniej na lotnisko, żeby się nie spóźnić. Lepiej będzie, jak ja poczekam parę minut, niż żeby on siedział zrezygnowany na środku hali przylotów. Wyobrażam sobie tę scenę: siedzi facet na czarnej, plastikowej walizce w dobrze skrojonym płaszczu, w ręku trzyma pokrowiec z marynarkami i koszulami, a obok leży torba z laptopem. Słaby widok. Chociaż ja chętnie zaproponowałabym takiemu pomoc. Dlatego nie mogę się spóźnić, bo jeszcze znajdzie się jakaś wolontariuszka. Motto tego tomu brzmi: Szczęście bywa kapryśne… Co zrobisz, by zatrzymać je na dłużej? Jesteś ciekawa co zrobiła Maria? Warto się tego dowiedzieć!

Pierwsza część Marii, tak MONIKA KOSZEWSKA mówi o tej książce. Akcja powieści rozpoczyna się w poniedziałkowy poranek. Dźwięk budzika przerywa Marii sen o księciu z bajki. Szkoda, że to tylko sen, latka lecą, a na jawie ani książę, ani nawet jego giermek się nie kwapią. Widać jeszcze nie nadszedł ten dzień. Trzeba podnieść tyłek z łóżka i zrobić dwieście przysiadów, a potem pojechać do Eliksiru, bo kredyty same się nie spłacą.29-letnia Maria jest szefową działu marketingu w dużej firmie kosmetycznej. Jej optymizm i kreatywność sprawiają, że świetnie sobie radzi z nowymi wyzwaniami, których w tej branży nie brakuje. Kiedy podejmuje się ambitnego planu zwiększenia sprzedaży i wprowadzenia na rynek innowacyjnej linii kosmetyków, osiągnięcie celu stanie się dla niej najważniejsze. Wymaga ono jednak ogromnego zaangażowania, wielu nieprzespanych nocy i wielu poświęceń. A w firmie komuś najwyraźniej bardzo zależy na tym, by cały projekt okazał się porażką…W końcu nadszedł ten długo wyczekiwany dzień. Dzień, w którym sprzedaż może wzrosnąć kilkakrotnie. Dzisiaj eventy odbędą się w trzech centrach handlowych. Ja obstawiam warszawską Arkadię, Aśka Galerię Bałtycką, a Gośka poznańska Plazę. Przez ostatnie cztery dni spałam w sumie siedemnaście godzin. Tak wygląda przygotowanie eventów. Dobrze, że imprezy organizowałyśmy z Sephorą, przynajmniej do nich należało rozstawienie stoisk i przygotowanie asortymentu.Motto tego tomu brzmi: Szczęście sprzyja tym, którzy naprawdę w nie wierzą. Czasem szczęściu trzeba trochę pomóc. Warto zobaczyć, jak swojemu szczęściu pomaga Maria. Wiele można się od niej nauczyć.

W najnowszej książce pt. Niezłomna, niepokorna. Krystyna Skarbek  zbudowałam dynamiczną opowieść o losach pięknej, wrażliwej kobiety, która swą odwagą i stanowczością w działaniu zawstydza niejednego mężczyznę. Wojenna zawierucha wymieszała wszystko. Czy torturowany więzień pozostanie człowiekiem? Kto jest bohaterem, a kto zdrajcą? Czy jest  granica między odwagą a głupotą? Christine Granville, bo takim pseudonimem posługiwała się Krystyna Skarbek w służbach brytyjskiego wywiadu, nie jest postacią kryształową. Winston Churchill nazywał ją swoją najlepszą agentką, ale trzy lata wojny spędziła bezczynnie w Kairze, podejrzana o współpracę z Niemcami. Czy w życiu miała dużo szczęścia, czy była dobrą rozgrywającą? Na pewno warto poznać jej osobistą relację.Akcja powieści rozpoczyna się w żeńskim gimnazjum, z którego Skarbkówna została wyrzucona z powodu podpalenia szat liturgicznych księdza odprawiającego mszę w święto Matki Bożej Gromnicznej. Wezwani na rozmowę przez przeoryszę i proboszcza rodzice, Stefania Goldfeder, z pochodzenia Żydówka, córka warszawskiego bankiera i zubożały hrabia Jerzy Skarbek herbu Awdaniec, nie pierwszy raz muszą tłumaczyć wybryki swojej latorośli. Dla ojca Krysia jest oczkiem w głowie, to z nią, a nie jej bratem, szusuje na nartach w Zakopanem, dojeżdża młode konie i poluje na kaczki. Od niego niesforna panienka dowiaduje się, czym jest patriotyzm i oddanie dla kraju. Kiedy ojciec umiera Skarbkówna musi szybko dorosnąć. Poszukać pracy, bo ojciec zostawił sporo długów, męża, ale też nietypowych dla hrabianki źródeł adrenaliny. W latach trzydziestych wielokrotnie przekracza słowacką granicę, więc kiedy wybucha wojna  wydaje się doskonałą kandydatką na kuriera. Może zbyt doskonałą, bo kiedy gestapo wypuszcza ją – nie kończąc przesłuchania – Polacy i Brytyjczycy przestają wierzyć w jej czyste intencje.Krystyna Skarbek była partnerką Andrzeja Kowerskiego. To z nim miała spędzić resztę życia. Niestety los chciał inaczej. Przed dzień wyjazdu do Belgi, gdzie uwcześnię mieszkał Andrzej, który również w czasie wojny był agentem Wywiadu Brytyjskiego, Krystyna zostaje zamordowana przez zakochanego do obłędu Irańczyka Dennisa Muldowney’a, miało to miejsce 15 czerwca 1952 roku, w Hotelu w Shelbourne, w którym mieszkała po wojnie. Była zbyt młoda, żeby umierać, 1 maja skończyła 44 lata.Z Andrzejem Kowerskim byli przyjaciółmi z dzieciństwa.Nie zanudzam czytelników długimi opisami. Dialogi bohaterów łatwo można byłoby adaptować na filmowy scenariusz. Narracja w pierwszej osobie uwiarygodnia bohaterkę i zmniejsza dystans. Dziś niełatwo identyfikować się z Krystyną Skarbek, bo czasy mamy inne – na szczęście – ale optymizmem i wiarą w siebie można się od niej zarazić. Można też sporo dowiedzieć się o wojennych realiach, znacznie bardziej zagmatwanych niż to opisują podręczniki historii. Kilka opinii czytelniczek„Historia niezwykłej kobiety opisana na tle II Wojny Światowej, z licznymi „smaczkami” historycznymi skłaniającymi do poszerzania wiedzy. Wartkie dialogi, inteligentny humor, brak nużących opisów. Historia opisana tak umiejętnie, że cały czas daje wrażenie towarzyszenia bohaterce w tych niezwykłych przygodach. Choć książka ma prawie 400 stron, to zbliżając się do jej końca już odczuwa się żal jej zakończenia. Fabuła, refleksje pozostają z czytelnikiem na długo. Szczerze polecam!” „Prawie cała historia to same dialogi, szybkie sceny, nieustanna zmiana miejsca i scenerii. Trzeba być uważnym, aby się nie zagubić w szybkim tempie i przeskokach czasowych. Krótkie rozdziały są odzwierciedleniem epizodów z życia bohaterki, akcji i zdarzeń, w których uczestniczyła. Przekazaniem historii przez samą bohaterkę sprawia, że czytelnik jest blisko całej akcji, ma możliwość wczuć się w rolę i położenie bohaterki, bardzo udzielają mu się jej emocje i przeżycia. Odbiorca żyje życiem Krystyny Skarbek, sam jest bohaterem tej czarującej opowieści. Spotkanie z Krystyną Skarbek w tej formie skłania czytelnika do sięgnięcia po więcej, do zgłębienia jej losów. To bohaterka, z którą trudno się rozstać. Warto brać z niej przykład, jest znakomitym wzorem do naśladowania. Jej optymizm jest zaraźliwy. Otwierał wszystkie zamknięte drzwi i pozwalał rozwiązywać sprawy, które wydawały się przegrane i niemożliwe do realizacji. Ale oczywiście nie dla niezłomnej Krystyny Skarbek.Znakomita historia, z pełnym przekonaniem zachęcam do poznania losów Krystyny Skarbek od kuchni, pełnych intymności i wewnętrznej głębi.” Książka nominowana w konkursie "Najlepsza książka na wiosnę', kategoria z historią w tle.

Naiwna to lektura obowiązkowa każdej kobiety, a zwłaszcza dla tych młodych, mniej doświadczonych życiowo. Powieść przestroga, a może wręcz zbiór sygnałów, które powinny zwrócić uwagę każdego podczas nawiązywania relacji. Fabuła zbudowana na kanwie prawdziwych wydarzeń, które spotkały różne kobiety.Powieść o wkraczającej w dorosłe i samodzielne życie Małgorzacie – inteligentnej, pięknej i pracowitej studentce, na której drodze staje pewien mężczyzna. Opowieść Małgorzaty pokazuje, jak bardzo skomplikowane mogą być związki. Jak trudno przeciwstawić się przemocy fizycznej i psychicznej, zbudować siebie – wbrew temu, co słyszymy od naszego oprawcy. Naiwność może bowiem kosztować życie nas albo naszych najbliższych…Osadzony we współczesnych realiach flirt, budowanie relacji, trudy początków usamodzielniania się, pokusy i zagrożenia adekwatne do otaczającej nas rzeczywistości, aż w końcu skutki tytułowej naiwności to jedynie zapowiedź tego, co znajduje się w tej powieści. Naiwna trzyma w napięciu, dotyka najczulszych punktów, wywołuje głębokie przeżycia, szokuje i – jak ma nadzieję autorka – dzięki oparciu historii na prawdziwych doświadczeniach innych kobiet daje solidną dawkę życiowych lekcji, których nie musimy przeżywać na własnej skórze.Mocna lektura, która nie ominie tematów przemocy, uzależnienia emocjonalnego, toksycznych relacji, przestępstw, kłopotów finansowych, reakcji społeczeństwa na doświadczanie tego wszystkiego. Powieść napisana tak, że czyta się ją, jakby oglądało się film.

Na skraju przepaści to kolejna z cyklu „mocnych” książek autorstwa Moniki Koszewskiej. Tym razem na kanwie kryminału obyczajowego zostaje podjęty wstydliwy – aczkolwiek stanowiący coraz większy problem społeczny – temat alkoholizmu wśród kobiet. Główna bohaterka, Ewa, to kobieta dojrzała i wykształcona, o ustabilizowanej pozycji zawodowej i prywatnej. Solidnym i wieloletnim doświadczeniem Ewy jest… picie. Kobiecie nigdy nie brakowało i wciąż nie brakuje powodów, żeby odmówić, i nigdy nie wystarczało i nadal nie wystarcza motywacji, żeby przestać… Problem złożony i nieoczywisty, jak i fabuła obfitująca w zaskakujące sploty zdarzeń opisane w tym kryminale.Na tle trójmiejskiego życia poznamy między innymi wątek znalezionych w dziwnych okolicznościach zwłok, a także skomplikowanego życia rodzinnego i zawiłych relacji biznesowych.Autorka – w charakterystyczny dla siebie sposób – poprzez znane nam wszystkim, choćby pośrednio, sytuacje, dotyka ważnej kwestii społecznej, skłaniając tym samym czytelników do refleksji.Muszę wejść do biura tak, żeby nie spotkać Marcina. Chyba czuć ode mnie alkohol. Miętówki nie pomagają. Zajdę do kawiarni po ciastko. W sumie to już zgłodniałam. Czekolada powinna zabić zapach wina. Rano, jak zjadłam batona i zapiłam kawą, było w sumie nieźle. Rozmawiałam z Marcinem i Zośką i niczego nie wyczuli.Pani Viola zadzwoniła po swojego kierowcę. Mąż jej zagroził, że jak jeszcze raz wywinie numer z alkoholem, to jej nie pomoże. Przeraziła ją wizja siedzenia w areszcie z narkomankami i prostytutkami. Jestem ciekawa, jak często sięga po alkohol. W sumie to niczego jej nie brakuje – dość szczupła, świetnie ubrana, spełniona zawodowo, wakacje trzy razy do roku, gosposia, niania do dziecka, korepetytorki, personalny trener, dietetyk, cera gładka jak dupcia niemowlęcia. Nie ma powodów do picia, a jednak też pije.