Przyjdę, gdy zaśniesz...
Słowa, które zostały wypowiedziane - wtedy myślała, że ostatni raz - zostały w niej, jak niewidoczny tatuaż, tam gdzieś w środku. A nieszczęścia, które spadły na tę rodzinę wyryły w dziewczynie bardzo dużą traumę.

Chociaż książka była dla mnie nieco przewidywalna, to i tak czytając, natknęłam się na wiele niespodzianek. Mężczyzna od początku był dla mnie nieco dziwny, ale jego sposób działania, a zwłaszcza motywy, którymi się kierował, stały się dla mnie zaskoczeniem. Główne jego cechy to manipulacja, kłamstwo, brak jakichkolwiek emocji, prócz satysfakcji z zadawania cierpienia. Przez natłok wydarzeń, słabym punktem Igi stała się chęć bycia ważną i kochaną. Dlatego stała się bardzo ufna, a do tego naiwna, co zrozumiała dopiero po czasie. Jednak, czy nie okazało się już za późno? Tego musicie przekonać się sami.

Po przeczytaniu tej książki dopiero teraz zdałam sobie sprawę, że takich ludzi, jest wśród nas wielu, jednak ich maski nie pozwalają nam tego dostrzec. Osoby, którym bezgranicznie ufamy, mogą być właśnie tymi, którzy potajemnie ciągną nas w otchłań. Miałam do czynienia już z tematyką manipulacji, ale książka Przyjdę, gdy zaśniesz, okazała się inna, niż te, które miałam przyjemność przeczytać. Kolejny raz się przekonałam, że przypis DILERKA EMOCJI, został autorce słusznie nadany. Ta tematyka jest dla niej w sam raz i mam nadzieję, że przeczytam jeszcze niejeden thriller z tego pióra. Brawa, za napisanie kolejnej cudownej książki.

A tymczasem... Dobrze sypiasz, Igo?

Ta historia porwała mnie od początku do końca. Chwyciła za gardło lodowatą łapą socjopaty i trzymała tak długo aż nie przewróciłam ostatniej strony. Czytałam ją i nie mogłam uwierzyć w to co czytam. Wiele opinii pozytywnych widziałam w social mediach więc sama musiałam na wlasnej skórze przekonać się czy ta historia jest warta świeczki. I wiecie co? Jest warta o wiele więcej.
Pokazała jak wiele człowiek może znieść, bo na barkach głównej bohaterki spoczęła ogromną odpowiedzialność. Pokazała też jak obojętność, brak zainteresowania młodym człowiekiem i krzywdy mu wyrządzone mają wpływ na dorastającego nastolatka i potem na jego dorosłe życie. Szczepan trafił na podatny grunt, zagubiona młoda dziewczyna po traumatycznych przejściach, jej młodszy zbuntowany brat który potrzebował uwagi i zrozumienia to był strzał w 10 dla zwichrowanego umysłu. Wpędzanie dziewczyny w poczucie winy, toksyczną relację budowanie w niej poczucia że tylko jemu na niej zależy. Torowanie sobie drogi do chłonnego umysłu nastolatka to kolejny krok manipulacji. Zadawałam sobie pytanie komu powinna zaufać bohaterka? Szczepanowi? Filipowi? A może żadnemu z nich?

Zakończenie mega zaskakujące, takiego obrotu sprawy się nie spodziewałam. Nie wiem co o nim myśleć. Czy to prawda co Szymon napisał w liście do Igi? A może to dalszy ciąg gry w jaką z dziewczyną pogrywa? Po tej książce nic już nie jest takie jakim się wydawało.