Zawsze chciałam wiedzieć, co czują i myślą psychiatrzy. Dzięki Wydawnictwu Czarna Owca miałam taką możliwość. Irvin David Yalom stworzył niezwykły pamiętnik ze swojego życia. Jest osiemdziesięciopięcioletnim emerytowanym profesorem psychiatrii kalifornijskiego Uniwersytetu Stanforda. Razem z nim odkrywałam historię jego życia. W swojej autobiografii wspomina swoich niektórych pacjentów, przyjaciół i rodzinę. Poznałam również jego dzieciństwo. Czy był zadowolony ze swoich rodziców? Dlaczego ma żal do swojego ojca? Jeżeli posiadacie dzieci, to koniecznie przeczytajcie tę książkę. Dowiecie się z niej jakie błędy popełnili jego rodzice, których nawet w swojej starości nie potrafi zapomnieć. Mam nadzieję, że nie popełniacie podobnych błędów. Szczerze powiem, że mi się otworzyły oczy.
Dowiedziałam się, jak różne czynniki przyczyniły się do tego, że stał się takim człowiekiem, jakim jest. Czy jego praca dawała mu radość? Czy raczej była przykrym obowiązkiem?
Ta książka zmusza nas do głębokiej refleksji nad samym sobą. Co tak naprawdę nas ukształtowało? Kto miał istotny wpływ na nasze życie?
Irvin David Yalom napisał kilka książek ze swojej dziedziny, ale to było moje pierwsze czytelnicze spotkanie z jego twórczością.
Każdy chciałby mieć takiego empatycznego terapeutę. Jestem wdzięczna autorowi, że podzielił się z nami swoimi sekretami.
Bardzo podobały mi się wątki, w których poruszany jest temat śmierci. Nie od dziś wiadomo, że wszystko przemija i my też kiedyś przeminiemy. Śmierć nie może być tematem tabu. Jak na ten temat patrzy Irvin D. Yalom? Warto również zwrócić uwagę na jego ciężkochorych, terminalnych pacjentów.
Ta książka mnie wciągnęła. Przyjemnie się ją czytało. Warto poznać tego terapeutę.
Chętnie sięgnę po inne jego publikacje.
Polecam.