Jednorożec Rafał Glina Książka

"Jednorożec" to debiut kryminalny i literacki Rafała Gliny, który zaskakuje nie tylko tytułem, ale solidną wiedzą autora na temat pracy policji i profilerów, zachowań seryjnych morderców i zaburzeń psychologicznych. Historia toczy się w małych miejscowościach na północy Polski, sprawa tyczy się morderstwa, możliwe, że początku serii. Sprawca ofiarę potraktował brutalnie, ale mimo to nie na brutalności się skupiamy, to nie przemoc jest tu celem samym w sumie, a powodem do szukania uzasadnienia, jej motywów. Do zajrzenia w głąb - i trochę tak robimy, bo pomiędzy historią opisującą śledztwo, które swoją drogą trwa bardzo racjonalne cztery tygodnie, spoglądamy też w pewien umysł skrzywiony. Czy to morderca dzieli się z nami swoimi wspomnieniami, swoją historią? Być może, pewne jest, że jest to człowiek zaburzony, który niepokojące zachowania opisuje jak coś najnormalniejszego na świecie. Z kolei poszukujący mordercy śledczy jest postacią zbudowaną ciekawie, gdyż dosyć mocno nawiązuje do kreacji śledczych, które znamy z rasowych kryminałów. On jednak jest sympatyczniejszy i chyba trochę bardziej normalny - ciągnie się w jego przeszłości pewne traumatyczne przeżycie, z którym jednak, poza niezdrowym jedzeniem i wieczorną szklaneczką drogiej whisky, radzi sobie naprawdę dobrze. Akcja toczy się sprawnie, dynamicznie, zdecydowanie nie ma czasu na nudę, a wstawki tłumaczące zachowania czy psychologiczne zaburzenia wypadają bardzo naturalnie. Ja jestem bardzo pozytywnie tym debiutem zaskoczona i tak - zdecydowanie czekam na kolejną książkę tego autora!

"Jednorożec" to debiut kryminalny i literacki Rafała Gliny, który zaskakuje nie tylko tytułem, ale solidną wiedzą autora na temat pracy policji i profilerów, zachowań seryjnych morderców i zaburzeń psychologicznych. Historia toczy się w małych miejscowościach na północy Polski, sprawa tyczy się morderstwa, możliwe, że początku serii. Sprawca ofiarę potraktował brutalnie, ale mimo to nie na brutalności się skupiamy, to nie przemoc jest tu celem samym w sumie, a powodem do szukania uzasadnienia, jej motywów. Do zajrzenia w głąb - i trochę tak robimy, bo pomiędzy historią opisującą śledztwo, które swoją drogą trwa bardzo racjonalne cztery tygodnie, spoglądamy też w pewien umysł skrzywiony. Czy to morderca dzieli się z nami swoimi wspomnieniami, swoją historią? Być może, pewne jest, że jest to człowiek zaburzony, który niepokojące zachowania opisuje jak coś najnormalniejszego na świecie. Z kolei poszukujący mordercy śledczy jest postacią zbudowaną ciekawie, gdyż dosyć mocno nawiązuje do kreacji śledczych, które znamy z rasowych kryminałów. On jednak jest sympatyczniejszy i chyba trochę bardziej normalny - ciągnie się w jego przeszłości pewne traumatyczne przeżycie, z którym jednak, poza niezdrowym jedzeniem i wieczorną szklaneczką drogiej whisky, radzi sobie naprawdę dobrze. Akcja toczy się sprawnie, dynamicznie, zdecydowanie nie ma czasu na nudę, a wstawki tłumaczące zachowania czy psychologiczne zaburzenia wypadają bardzo naturalnie. Ja jestem bardzo pozytywnie tym debiutem zaskoczona i tak - zdecydowanie czekam na kolejną książkę tego autora!