Pokoleniu czasów PRL-u
Michalina Wisłocka nie jest obca. Być może nikt nigdy nie dowiedziałby się o tej wyprzedzającej swoje czasy lekarce (z wykształcenia ginekologu, cytologu, seksuologu), gdyby nie „
Sztuka kochania”,
książka, która po raz pierwszy do rąk czytelników trafiła w 1978 roku jako kompendium wiedzy z zakresu erotyki. Jej autorką była sama Michalina Wisłocka.
Michalina Wisłocka - książki, które odmieniły seksualność pokolenia PRL-u.
W czasach, kiedy życie intymne stanowiło temat tabu, a problemy w pożyciu dwojga ludzi nie miały prawa ujrzeć światła dziennego, jedna osoba, w dodatku kobieta postanowiła o tym mówić głośno, a nawet opisać. Kontrowersyjna jak na owe czasy
książka Michaliny Wisłockiej okazała się bardzo poczytną publikacją, która otworzyła społeczeństwu oczy na aspekt biologiczny seksualności, przygotowywała do świadomego współżycia i traktowała o antykoncepcji. Fakt, że nie był to podręcznik medyczny naszpikowany niezrozumiałymi terminami, ale książka w formie poradnika, w którym oprócz praktycznych wskazówek dotyczących pożycia intymnego znalazły się rozważania na temat istoty miłości, został doceniony przez ogromne grono czytelników, a samej Wisłockiej otworzył drzwi do kariery.
Pozostałe książki Michaliny Wisłockiej. Co jeszcze napisała?
Ponownie o Wisłockiej zrobiło się głośno po filmie „Sztuka kochania” (2017) opartym na jej pamiętnikach, wydanych kilka lat przed śmiercią autorki. „Pamiętniki” to napisana w sposób otwarty, szczery autobiografia Wisłockiej ukazująca jej drogę do kariery i odsłaniająca kulisy równie kontrowersyjnego jak jej książki życia. Być może w dzisiejszych czasach, kiedy zdaje się, że wszyscy wszystko na temat seksu i intymności wiedzą, postać Wisłockiej uległaby zapomnieniu. Ale została odkryta na nowo, a w raz z nią jej dorobek literacki (oprócz wyżej wspomnianych: „Sukces miłości”, „Kalejdoskop seksu”, „Sztuka kochania – w 20 lat później”).
Książki Michaliny Wisłockiej może nie wzbudzają obecnie tyle emocji, co jeszcze kilkanaście (i więcej) lat wstecz, ale warto po nie sięgnąć, by się przekonać, że jej treści są nadal aktualne - każda sfera ludzkiego życia jest ważna, a „bycie na świeczniku” oprócz blasku - posiada cienie.
