Dzika droga. Jak odnalazłam siebie Cheryl Strayed

O "Dzikiej drodze" Cheryl Strayed po raz pierwszy przeczytałam na portalu lubimyczytac.pl. Późnej trafiałam na recenzje blogerów zachwycających się niezwykłą historią dziewczyny, która w poszukiwaniu siebie wyrusza samotnie na szlak. W rankingach bestsellerów tytuł szybko piął się w górę, a w jednym z wywiadów z redaktorką Wydawnictwa Znak usłyszałam, że to najlepsza książka, jaką wydali w ostatnim czasie. Zachęcona tak pozytywnymi opiniami skusiłam się oczywiście.

Lubię powieść drogi, lubię obserwować jak bohater zmienia się i dojrzewa wraz z każdym kolejnym krokiem. Traumatyczne przeżycia, jak śmierć matki, sprzyjają drastycznym zmianom w życiu. Nie dziwi więc, gdy bohaterka rozwodzi się, ani gdy rzuca pracę. Nie dziwi także, gdy popełnia błędy, wpada w ramiona przypadkowych mężczyzn i zatraca się w narkotykowym nałogu. Wszystko jest przewidywalne. Ale czytam dalej z nadzieją, że gdzieś ten fenomen książki musi się ukrywać. Pewnie na następnej stronie.

Pod wpływem impulsu bohaterka decyduje się wyruszyć w samotną, niezwykle karkołomną podróż. I tu dopiero zaczyna się ciekawa historia. Mierząc się z własnymi słabościami i przeciwnościami niedostępnej drogi, Cheryl przechodzi trudny proces oczyszczenia. Na nowo buduje siebie. Dojrzewa.

I wszystko byłoby dobrze, znów napisałabym, że to dobra książka, gdyby nie nużące opisy technicznej strony podróży. W pewnym momencie czytanie o linkach, nożach, konserwach i błocie na włosach zaczyna mi tak uwierać, że przeskakuję całe akapity. Odkładam książkę kilka razy, zniechęcona toporną terminologią wyposażenia plecaka. Przesłanie jest piękne, a proces przemiany bohaterki ładnie przedstawiony, ale wciąż mam mieszane uczucia - bo czy bestsellerem nie powinna być książka, którą czytam z zapartym tchem od deski do deski?
ArtMagda.

Kobieta, która szukając sensu w życiu dociera na najdłuższy szlak do samej siebie. Kilometr po kilometrze odkrywa swoją osobowość, emocję, słabe i mocne strony. Próbuje pogodzić się ze swoim życiem, wybaczyć sobie błędy. Jest bardzo niepewna swoich decyzji, a jedocześnie zdecydowanie dąży do zmiany. Ma dosyć doczesnego życia, daje wolność wszystkim decyzjom, jest obok nich. Wyrusza w podróż w głąb siebie. Cheryl Strayed odkrywa na nowo swój świat. „Dzika droga", jaką decyduje się przejść określa jej przyszłe, ale i przeszłe życie. Dzikość towarzyszy jej non stop, ona próbuje ją tylko ujarzmić.

"Dzika droga" to prawdziwa historia. Cheryl Strayed, przebyła długą i samotną drogę, by odnaleźć siebie i zmienić coś w życiu. Książka pokazuje, jak przezwyciężyć słabości, dokonać rzeczy niemożliwych, jak znaleźć rozwiązanie problemów. To ogromna dawka pozytywnej motywacji, która skłania do działania, bo jeśli czegoś bardzo się chce, to bez wątpienia można to osiągnąć.

Cheryl Strayed była kobietą „z dziurą w sercu". Tak o sobie myślała.
Trudno było jej się pogodzić z utratą ukochanej matki, jej świat wraz z jej śmiercią, runął jak domek z kart, więc uciekała. Przede wszystkim od samej siebie.
Aż nagle któregoś dnia... impuls, przypadek, zrządzenie losu ... Cheryl postanawia wyruszyć bardzo długim, bardzo trudnym, bardzo wyczerpującym szlakiem o nazwie Pacific Crest Trail. Nie do końca przygotowana, nie do końca świadoma, a jednak z ogromną intuicją, że wędrówka szlakiem pozwoli odzyskać jej równowagę.

"Dzika droga" jest książką, która nie tylko przedstawia przemianę autorki z zagubionej dziewczyny w dorosłą, świadomą kobietę. Jest to też historia, która może przytrafić się każdemu z nas, która staje się dużym motywatorem dla ludzi, którzy chcą coś w życiu osiągnąć. Czytając ten tytuł odkrywałam nie tylko zawiłości życia autorki, ale także własnego.