Gra w kolory Marzena Rogalska

Agata z potłuczonymi skrzydłami , znów składa życie z puzzli

Z poobijanymi lecz nie złamanymi skrzydłami , Agata dochodzi do siebie pod czujnym okiem przyjaciół. Ze stratą tego jednego serca, jakby zamiera jej cały świat. I choć firma , którą tworzy z oddanymi ludźmi , ma świetlane perspektywy , życie przestaje ją cieszyć.

Żeby dojść do równowagi musi zmierzyć się z własną przeszłością i to nie tylko tym , co stało się w Stanach ale jeszcze z głębszym obszarem- wrócić do domu rodzinnego , do miejsc, w których jako dziecko była „przechowywana" bardziej niż wychowywana, stanąć oko w oko z prawdą o swojej rodzinie , sobie i zmierzyć się z własnymi lękami. Zadanie karkołomne , gdyż życie Agaty biegło dość niestandardowym szlakiem. Nigdy wcześniej nie zadawała sobie pytań dlaczego ojciec znikał , dlaczego matka miała do niej jakby wrogi stosunek, dlaczego była przerzucana od babci do babci, cioci i jeszcze innych osób. Skąd ten nacisk na jej dość nietypową edukację i z jakiego źródła pochodziły pieniądze na jej brytyjskie szkoły.

Agata krok po kroku mierzy się z prawdą o swojej przeszłości , przechodząc przez wszystkie fazy dojrzewania a raczej dojrzałości kobiety dokonującej już świadomych , precyzyjnych wyborów, rozumiejącej wypartą niegdyś przeszłość.

Może to ,co napisałam brzmi dość banalnie ,ale uwierz banalnym nie jest. Owszem grupa przyjaciół bohaterki to ludzie o nietuzinkowych zawodach i możliwościach , trochę za pozytywnie , wręcz niewiarygodnie układających się wydarzeniach z ich życia w świecie, w którym problemy same się rozwiązują . Ale to tylko jedna ze stron książki- może nie do końca jest to wada. Wszyscy pragniemy mieć takich zaufanych i wspierających przyjaciół i choć w książce możemy o nich poczytać.

Innym wątkiem jest samo dojrzewanie Agaty do spojrzenia w swoją przeszłość .Wszak bez jej zrozumienia , nie miałaby szans na stanięcie na silnych nogach ponownie w życiu. Zmaganie się z tajemnicami rodzinnymi to jedno - stanięcie oko w oko z manipulującym i toksycznym mężem to drugie. Nie muszę Ci chyba mówić, że oba egzaminy Agata zdaje koncertowo... choć w tym kontekście to słowo nie jest najlepsze

Powieść o dojrzewaniu emocjonalnym...

"Gra w kolory" to kolejna po "Wyprzedaży snów"opowieść o Agacie. Jest równie ciekawa i świetnie napisana.

Główna bohaterka próbuje się pozbierać po wielkiej stracie. Na szczęście nie jest w życiu sama, przyjaciele dodają jej nadziei, otuchy i siły. Mnie najbardziej zaintrygowały w tej historii sekrety sprzed lat i tajemnice rodzinne Agaty. Ten wątek wzbudził moje zainteresowanie i na nim się skupiłam, zagłębiając się w lekturze.

Marzena Rogalska doskonale operuje słowem. Czytelnik oddaje się w jej ręce, ponieważ tworzona przez nią fabuła i wykreowani bohaterowie budzą w nim sympatię i dają poczucie bezpieczeństwa. Chcemy wierzyć w moc przyjaźni, w dobro, które powraca. Chcemy mieć nadzieję, że przeszłość, nawet najbardziej trudna i skomplikowana, to jednak tylko i wyłącznie przeszłość. Warto poznać prawdę, nawet najbardziej bolesną, bo jak inaczej mamy coś zmienić w naszym życiu na lepsze? Jak iść dalej, do przodu, gdy nie rozliczyliśmy się jeszcze z tym, co było? Gdy nie znamy odpowiedzi na pytania sprzed lat?

"Gra w kolory" to fascynująca opowieść o dorastaniu. O przyjaźni. O miłości. O wybaczaniu. O uczuciu dziecka do rodzica i rodzica do dziecka. O tęsknocie. O życiu po prostu, które składa się z całej palety barw. Zarówno z jasnych, słonecznych, jak i z tych mniej radosnych.

Historia ta ujmuje, chwyta za serce, ponieważ jest przepięknie opowiedziana, z wyczuciem i ciepłem mówi o prawdziwej rodzicielskiej trosce i miłości, której nie da się porównać z żadną inną. Tak może kochać tylko rodzic...

W tej książce nic nie jest proste ani łatwe, a pozory zmylą niejednego...

Całość polecam! Premiera w Walentynki. Myślę, że to może być całkiem przyjemny prezent na Dzień Zakochanych!

Świetne pióro