Najciekawsze jest to, że patrząc na każdego pisarza, a w tym przypadku pana Alka, to ma wypisane na twarzy w zadziornych radosnych oczach, że jak się go odbiera, to taki klimat znajdziecie wewnątrz książki. To zawsze się sprawdza. Tam gdzie radość, tam ciągną tłumy, bo świat pragnie być szczęśliwy, tylko ludzie nie wiedzą od czego mają się zabrać. Nie wiedzą, że wpierw muszą siebie zaakceptować i tym sposobem doznają szczęścia. Powiem wam, że autor poruszył tutaj bardzo ciekawy temat o którym raczej w ogóle się nie mówi. Mianowicie taki cichy wielbiciel, który w jakiś sposób wszystko o niej wie, nawet o rzeczach, które przed innymi ukrywa. Po cytatach, które jej przesyła dochodzi do niej, że prawdopodobnie zna sprawcę tych ,,pogróżek ". Jak to w życiu sprawiedliwie bywa, los płata jej figla i ląduje za kratkami. Na szczęście ma na świecie ludzi, którzy bardzo się o nią martwią i zrobią wszystko, byleby tylko oczyścić ją z zarzutów. Jednak czy kobieta jest faktycznie we wszystkim taka niewinna? Co odkryją z jej przeszłości, co miało pozostać w sekrecie?
Jak ja uwielbiam luzacki styl pisarski autora. Wszędzie dokłada nam parodii nawet w trudnych dla postaci momentach. Te przemyślenia tych osób jak i tok myślenia jest komiczny i szczery jednocześnie, ukazując do jakich przemyśleń można dojść będąc pod wpływem strachu i niepewności. Każda z głównych postaci jest opisana z początku książki i już tam widać ich zamiary i wyjątkowość. Taki kryminał z przymrużeniem oka, jednak oparty o bardzo prawdopodobne wydarzenia. Jedni twierdzą, że w życiu są zbiegi okoliczności, a ja uważam, że co ma się wydarzyć, to i tak się stanie:-) Bardzo polecam wszystkim, którzy lubią czytanie z uśmiechem na twarzy:-)

I że chyba jest jedyną pisarką, która zwabiła na targi książki ekshibicjonistę, którego potem ganiali po hali "Wisła" wszyscy ochroniarze, co miało ten pozytywny aspekt, że podczas ich nieobecności na stanowiskach pracy można było pootwierać drzwi na zewnątrz, zrobić przeciąg i sprawić, żeby wnętrze pomieszczenia przestało nasuwać nachalne skojarzenia z sawanną w porze suchej.
Alek Rogoziński - Miłość aż po grób.
Oto kolejna porcja niesamowitych przygód pisarki kryminałów Róży Krull.
Tym razem wpadła w naprawdę poważne tarapaty i wylądowała w areszcie, oskarżona o morderstwo.
Na pomoc wyruszyli niezawodni przyjaciele...
A ja, wraz z bohaterami, próbowałam znaleźć odpowiedź na pytania: kto zabił i dlaczego?
Ktokolwiek przeczytał choćby jedną z książek Alka Rogozińskiego doskonale wie, czego może się spodziewać po lekturze. Cała gama różnorodnych postaci, zagmatwana intryga kryminalna, odniesienia do osób i wydarzeń rzeczywistych, ale przede wszystkim niepowtarzalny humor, to znaki rozpoznawcze tej serii.
Świetna zabawa gwarantowana, więc jeśli potrzebujecie akurat czegoś na poprawę nastroju, to nie wahajcie się ani przez moment.
A najlepsze jest to, że przygody Róży Krull można czytać w dowolnej kolejności.
Mam wrażenie, że autor mógłby napisać instrukcję obsługi pralki i też byłaby bestsellerem we wszystkich rankingach czytelniczych.
Gorąco polecam.

Czasem tylko jedno jest pewne czyli trup, cała reszta to chaos z poplątaniem. Mówiąć w skrócie klops zupełny zwłaszcza dla tego, kto ma motyw by stać za zejściem z tego świata nieszczęśnika. Jak udowodnić, że jest się niewinnym, gdy mało albo zupełnie nic na to nie wskazuje? No cóż pozostaje poprosić o koło ratunkowe kogoś, kto je rzuci, ale czy zrobi to?

Wielbiciele jak najbardziej są mile widziani, w końcu kto nie chciałby mieć fanów? Problem zaczyna się w chwili kiedy sympatyk nie do końca nim jest i zaczyna przejawiać to w dość niepokojących poczynaniach. Róża Krull właśnie ma do czynienia z kimś takim, sława ma przecież i ciemniejsze strony, ale jak mroczne one są nie mogła nawet przypuszczać. Czym innym jest pisanie o morderstwach, a co innego kiedy samemu człowiek jest podejrzany o jedno z nich. Wiadomo, że pomyłki zdarzają się, lecz w tej sprawie jakoś tak wszystko zdaje się wskazywać właśnie na słynną pisarkę. Jak wybrnąć z opałów? Wyjście jest tylko jedno - znaleźć prawdziwego zabójcę. Tyle, że niezwykle trudno dokonać takiego wyczynu, kiedy jest się gościem aresztu, a i wydawnictwo dopomina się o nową książkę. Ale kto jak kto, lecz Róża ma przecież przyjaciół, a oni gotowi są na wiele, by udowodnić jej niewinność. Ich sposoby są może czasem dość ryzykowne, jednak nie da odmówić się im uporu, sprytu i śledczej intuicji!

Jedni bohaterowie zapadają w pamięć gdyż są charyzmatyczni, inni swoim zachowaniem, są i tacy, jakich humor nie pozwala o nich zapomnieć. No i oczywiście jest Róża Krull oraz jej świta vel zgrane grono przyjaciół. Każde z osobna jest osobowością barwną, przyciągającą uwagę, a jako grupa mało mają sobie równych. W „Miłości aż po grób" naprawdę pokazuje na co ich stać, a jak się okazuje w obliczu prawdziwie zabójczej zagadki dają z siebie jeszcze więcej niż zazwyczaj, oczywiście pozostając sobą. Tym razem zamieszanie jest większe niż zazwyczaj, chociaż z tego samego powodu czyli jedynej w swoim rodzaju, bestsellerowej pisarki. Zagadka kryminalna swoim skomplikowaniem dorównuje klasyce swego gatunku, a nie jeden sławny śledczy, bądź śledcza, mieliby porządny ból głowy od prób rozwiązania. Czytelnik także nie oprze się pokusie rozwiązania prawdziwego węzła gordyjskiego lub mówiąc inaczej odkrycia kto zabił. Tropów jest kilka, natomiast podejrzana jest jedna i wszystko wskazuje, że jest winna. Oczywiście „Miłość aż po grób" to komedia kryminalna, co oznacza, że humoru nie brakuje, wytrawnego, by nie rzec czarnego, lecz jak najbardziej splecionego nierozerwalnie z akcją. Alek Rogoziński mistrzowsko wplata znaki zapytania w rozgrywające się wydarzenia i dozuje odpowiedzi, w odpowiednich momentach dokonuje fabularnej volty, a to wszystko okraszone jest komizmem sytuacyjnym oraz oczywiście dialogami, w jakich nie brakuje ciętych ripost.