Złota dama. Gustav Klimt i tajemnica wiedeńskiej Mona Lisy Anne-Marie O'Connor Książka

"Złota Dama" to przejmujące świadectwo, które potwierdza moją decyzję o czytaniu literatury faktu. Anne-Marie O'Connor zaniosła mnie do olśniewającego świata Wiedeńskiej Belle Époque, pięknej ery, która rozpoczęła się w latach 70-tych XIX wieku i zakończyła na początku I wojny światowej. Tam spotkałem Gustava Klimta i innych wybitnych artystów, muzyków i pisarzy, którzy wyrazili swoje idee w hasle Secesji: "Der Zeit ihre Kunst. Der Kunst ihre Freiheit." ("Każdej epoce jej sztuka. Każdej sztuce jej wolność."). To był świat Adele Bloch-Bauer, Złotej Damy.Anne-Marie O'Connor jest mistrzynią narracji. Splata osobiste opowieści na tle kruchego świata niepojętego bogactwa, politycznych przewrotów i monarchii w stanie przemiany. Najważniejsza historia skupia się na obrazie z 1907 roku autorstwa Gustava Klimta: Portret Adele Bloch-Bauer. To było trzyletnie dzieło miłości, zlecone przez męża Adele, Ferdinanda Bloch-Bauera. Obraz, który miał zdobić ściany eleganckiego domu rodzinnego, był pożądany przez innych, którzy dostrzegli geniusz tkwiący w "Złotej Damie"."Złota dama" przekazuje niezapomniane historie tych, którzy pragnęli jej piękna. Przypomina o kruchości życia, o nieprzewidzianych okolicznościach, które niszczą nasze zdawałoby się nieprzeniknione, starannie skonstruowane światy. Tajemniczy Klimt i piękna Adele mogli odeszli w annały historii, ale ich życie jest uwiecznione na obrazie, który przetrwał.

Nie musisz stać się ekspertem od sztuki, ale musisz wiedzieć, co jest autentyczne, czym jest styl. Musisz nauczyć się widzieć. Musisz wykształcić w sobie poczucie jakości. Gdy nauczysz się doceniać wielkie dzieła sztuki, sztuki plastyczne i literaturę, wtedy będziesz mógł ocenić ludzi, czy są wartościowi, czy bezwartościowi. Szczęśliwy ten, kto zapomina o tym, czego nie można zmienić. Tylko ten, kto stawia sobie najwyższe wymagania, może zrobić krok naprzód. Samozadowoleni ludzie są niezdolni do rozwoju. Bądź wierny samemu sobie, a wyniknie to naturalnie, jak noc po dniu, nie będziesz mógł wtedy być fałszywy wobec żadnego człowieka.Talent kształtuje się w ciszy, charakter w głównym nurcie świata.Strzeż się krytykowania rzeczy i okoliczności, o których nie masz pojęcia lub są ci nieznane. Strzeż się bycia lekceważącym! Musisz być dokładny we wszystkim!Przed Straussa kompozytora chylę czoła, przed Straussa człowieka zakładam kapelusz na głowę.Każda bzdura może zyskać na znaczeniu, jeśli wierzy w nią miliony ludzi.Jeśli ludzie, skoro w końcu stało się oczywiste, że pieniądze to brud, nie zasługują na to, by pieniądze były brudem.Zawsze zapomnimy o dniach mijających, w ferworze wysiłku i piękna teraźniejszego dnia, i nadziei na niespodziewane w nadchodzących dniach.Czy nie wszystko, co ofiarowujemy, już traci swoją drogę, kiedy nie jest przemienione w pomoc lub miłość?Nawet będąc młodą dziewczyną, miałam uczucie, że 'stoję ponad tłumem'.Pomyśl, drogi przyjacielu, zastanów się nad światem, który nosisz w sobie. (Towarzysz poszukiwacz duszy)Randy był przekonany, że ma absolutną rację. Spotkałem w życiu niewielu ludzi tak pewnych tego.Łuk życia jest długi, ale zmierza w kierunku sprawiedliwości.

Nie musisz stać się ekspertem od sztuki, ale musisz wiedzieć, co jest autentyczne, czym jest styl. Musisz nauczyć się widzieć. Musisz wykształcić w sobie poczucie jakości. Gdy nauczysz się doceniać wielkie dzieła sztuki, sztuki plastyczne i literaturę, wtedy będziesz mógł ocenić ludzi, czy są wartościowi, czy bezwartościowi. Szczęśliwy ten, kto zapomina o tym, czego nie można zmienić. Tylko ten, kto stawia sobie najwyższe wymagania, może zrobić krok naprzód. Samozadowoleni ludzie są niezdolni do rozwoju. Bądź wierny samemu sobie, a wyniknie to naturalnie, jak noc po dniu, nie będziesz mógł wtedy być fałszywy wobec żadnego człowieka.Talent kształtuje się w ciszy, charakter w głównym nurcie świata.Strzeż się krytykowania rzeczy i okoliczności, o których nie masz pojęcia lub są ci nieznane. Strzeż się bycia lekceważącym! Musisz być dokładny we wszystkim!Przed Straussa kompozytora chylę czoła, przed Straussa człowieka zakładam kapelusz na głowę.Każda bzdura może zyskać na znaczeniu, jeśli wierzy w nią miliony ludzi.Jeśli ludzie, skoro w końcu stało się oczywiste, że pieniądze to brud, nie zasługują na to, by pieniądze były brudem.Zawsze zapomnimy o dniach mijających, w ferworze wysiłku i piękna teraźniejszego dnia, i nadziei na niespodziewane w nadchodzących dniach.Czy nie wszystko, co ofiarowujemy, już traci swoją drogę, kiedy nie jest przemienione w pomoc lub miłość?Nawet będąc młodą dziewczyną, miałam uczucie, że 'stoję ponad tłumem'.Pomyśl, drogi przyjacielu, zastanów się nad światem, który nosisz w sobie. (Towarzysz poszukiwacz duszy)Randy był przekonany, że ma absolutną rację. Spotkałem w życiu niewielu ludzi tak pewnych tego.Łuk życia jest długi, ale zmierza w kierunku sprawiedliwości.

"Złota Dama" to przejmujące świadectwo, które potwierdza moją decyzję o czytaniu literatury faktu. Anne-Marie O'Connor zaniosła mnie do olśniewającego świata Wiedeńskiej Belle Époque, pięknej ery, która rozpoczęła się w latach 70-tych XIX wieku i zakończyła na początku I wojny światowej. Tam spotkałem Gustava Klimta i innych wybitnych artystów, muzyków i pisarzy, którzy wyrazili swoje idee w hasle Secesji: "Der Zeit ihre Kunst. Der Kunst ihre Freiheit." ("Każdej epoce jej sztuka. Każdej sztuce jej wolność."). To był świat Adele Bloch-Bauer, Złotej Damy.Anne-Marie O'Connor jest mistrzynią narracji. Splata osobiste opowieści na tle kruchego świata niepojętego bogactwa, politycznych przewrotów i monarchii w stanie przemiany. Najważniejsza historia skupia się na obrazie z 1907 roku autorstwa Gustava Klimta: Portret Adele Bloch-Bauer. To było trzyletnie dzieło miłości, zlecone przez męża Adele, Ferdinanda Bloch-Bauera. Obraz, który miał zdobić ściany eleganckiego domu rodzinnego, był pożądany przez innych, którzy dostrzegli geniusz tkwiący w "Złotej Damie"."Złota dama" przekazuje niezapomniane historie tych, którzy pragnęli jej piękna. Przypomina o kruchości życia, o nieprzewidzianych okolicznościach, które niszczą nasze zdawałoby się nieprzeniknione, starannie skonstruowane światy. Tajemniczy Klimt i piękna Adele mogli odeszli w annały historii, ale ich życie jest uwiecznione na obrazie, który przetrwał.