Księga Falenicy / Sefer Falenic Opracowanie Zbiorowe Książka

„Księga Falenicy” to polska wersja oryginalnej „Sefer Falenic” napisanej w językach jidysz i hebrajskim. Jest cennym źródłem informacji o przedwojennym miasteczku Falenica niedaleko Warszawy. Na jego wyjątkowość wpływał fakt, że miało status letniska, do którego co roku przyjeżdżali mieszkańcy stolicy i okolic dla poratowania zdrowia wśród sosnowych lasów. Zarówno stali mieszkańcy, jak i wakacyjni goście stanowili wielokulturową społeczność, Polaków, Niemców, Rosjan i Żydów. Wzajemne kontakty na gruncie gospodarczym, politycznym czy towarzyskim sprawiały, że Falenica była otwartym na świat i nowoczesnym miasteczkiem.

Treścią „Księgi Falenicy” są spisane wspomnienia dawnych jej mieszkańców pochodzenia żydowskiego, którzy ocaleli z Zagłady lub wyjechali z Polski przed wybuchem II wojny światowej i z pamięci opisywali życie w „Letnisku Falenica” (obszar od Wawra do Świdra) od początku XX wieku do wybuchu II wojny.
„Księga“ powstała z potrzeby podtrzymania pamięci o ludziach i miejscach, które bezpowrotnie zniszczono 20 sierpnia 1942 roku w czasie likwidacji gett falenickiego i otwockiego. Od tego dnia żydowska Falenica przestała istnieć.
Pierwsze wydanie tej księgi pamięci, pod redakcją Dawida Sztokfisza, ukazało się w 1967 roku w Tel Avivie, a jej polska wersja - w 2024 roku w Warszawie. Stanowi cenny materiał zarówno dla obecnych mieszkańców, zainteresowanych poznawaniem historii osiedli wzdłuż linii otwockiej, jak i historyków i badaczy kultury.
Wydawcą jest Biblioteka Analiz i Europejski Instytut Kultury.