Jan Lechoń

przy­szedł na świat jako Le­szek Se­ra­fi­no­wicz 13 mar­ca 1899 roku w War­sza­wie. Już w szko­le pod­sta­wo­wej pi­sy­wał utwo­ry li­te­rac­kie. Roz­po­czął stu­dia fi­lo­lo­gicz­ne na Uni­wer­sy­te­cie War­szaw­skim, któ­rych ni­g­dy nie ukoń­czył. W cza­sach stu­denc­kich an­ga­żo­wał się w dzia­łal­ność kul­tu­ral­ną – na­le­żał do gru­py li­te­rac­kiej Ska­man­der, za­ło­żył ka­wiar­nię ar­ty­stycz­ną Pod Pi­ca­do­rem na war­szaw­skim No­wym Świe­cie. Woj­nę pol­sko-bol­sze­wic­ką Jan Le­choń spę­dził w Biu­rze Pra­so­wym Wo­dza Na­czel­ne­go Jó­ze­fa Pił­sud­skie­go. Na­stęp­nie za­rzą­dzał Związ­kiem Za­wo­do­wym Li­te­ra­tów Pol­skich oraz peł­nił funk­cję se­kre­ta­rza ge­ne­ral­ne­go PEN Clu­bu. Na emi­gra­cji wspie­rał dzia­ła­nia Po­lo­nii – za­rów­no w Pa­ry­żu, jak i w na­stęp­nych miej­scach po­by­tu, czy­li Bra­zy­lii (prze­by­wał tam z za­przy­jaź­nio­nym Julianem Tuwimem) i w Sta­nach Zjed­no­czo­nych – tam też za­ło­żył Pol­ski In­sty­tut Nauk i Sztuk. Przez całe ży­cie był ak­tyw­nym twór­cą.