Położna z Auschwitz Przejmująca opowieść o Stanisławie Leszczyńskiej Magda Knedler Książka

Co można napisać tej dramatycznej zbrodni na ludzkości? O katorżniczej pracy więźniów, ciągłym głodzie, śmierci, ekperymentach anioła śmierc - Josefa Mengele - na kobietach w ciąży, a nawet dzieciach!? Można powiedzieć wiele, dyskutować, zadawać pytania "Dlaczego?", "Gdzie był Bóg?". Ale mnie, Magdalena Knedler, swoją książką zamknęła usta. Jest mi tak przykro, że nie wiem co powiedzieć. Cisza w tym wypadku jest do bólu wymowna...

Temat II Wojny Światowej zawsz był dla mnie bardzo ważny. Przeczytałem wiele książek popularnonaukowych jak i naukowych o tej tematyce. Szczerze mogę powiedzieć, że według mnie pozycja pani Knedler należy do czołówki książek najabrdziej interesujących. Jest tutaj bowiem opisana historia niezywkła. Historia kobiety - Stanisławy Leszczyńskiej - która, śmiało można powiedzień - była aniołem obozwej rzeczywistości Auschwitz. Była mamą wszyskich narodzonych dzieci w obozie. Przyjęła ponad 3000 (!) porodów w nieprawodpodobnie trudnych warunkach. Była nadzieją dla matek, które martwiły się o los swoich dzieci, a takze o własny. Polecam z całego serca książke "Położna z Auschwtz", ponieważ przedstawia kobietę niesamowitą, która w obliczu zagrożenia własnego życia, nie bała się walczyć o życie tych najmniejszych, bezbronnych w obliczu hitlerowksiego zła. Co stanowi najwyższą formę człowieczeństwa.

Książka szokuje. Zmusza do refleksji. Zapada w pamieć i długo nie pozwala o sobie zpomnieć...

Co można napisać tej dramatycznej zbrodni na ludzkości? O katorżniczej pracy więźniów, ciągłym głodzie, śmierci, ekperymentach anioła śmierc - Josefa Mengele - na kobietach w ciąży, a nawet dzieciach!? Można powiedzieć wiele, dyskutować, zadawać pytania "Dlaczego?", "Gdzie był Bóg?". Ale mnie, Magdalena Knedler, swoją książką zamknęła usta. Jest mi tak przykro, że nie wiem co powiedzieć. Cisza w tym wypadku jest do bólu wymowna...

Temat II Wojny Światowej zawsz był dla mnie bardzo ważny. Przeczytałem wiele książek popularnonaukowych jak i naukowych o tej tematyce. Szczerze mogę powiedzieć, że według mnie pozycja pani Knedler należy do czołówki książek najabrdziej interesujących. Jest tutaj bowiem opisana historia niezywkła. Historia kobiety - Stanisławy Leszczyńskiej - która, śmiało można powiedzień - była aniołem obozwej rzeczywistości Auschwitz. Była mamą wszyskich narodzonych dzieci w obozie. Przyjęła ponad 3000 (!) porodów w nieprawodpodobnie trudnych warunkach. Była nadzieją dla matek, które martwiły się o los swoich dzieci, a takze o własny. Polecam z całego serca książke "Położna z Auschwtz", ponieważ przedstawia kobietę niesamowitą, która w obliczu zagrożenia własnego życia, nie bała się walczyć o życie tych najmniejszych, bezbronnych w obliczu hitlerowksiego zła. Co stanowi najwyższą formę człowieczeństwa.

Książka szokuje. Zmusza do refleksji. Zapada w pamieć i długo nie pozwala o sobie zpomnieć...

W ostatnich latach pojawia się coraz więcej książek, świadectw czy wspomnień dotyczących osób, które pamiętają koszmar wojny i obozów koncentracyjnych. Każda z tych ksiażek jest wyjątkowa, czytałam ich bardzo wiele i wszystkie mnie mocno poruszają. Nie będę porównywać tej pozycji do "Tatuażysty z Auschwitz" czy "To nie deszcz, to ludzie", każda historia jest inna i wyjątkowa. Ta książka jest świetnie napisana, dotyka bardzo ważnej kwestii jaką była medycyna czy para medycyna w obozach w czasie wojny. Powinna się spodobać tym, którzy są zainteresowani tematyką wojenną, ale nie z perspektywy dowódców i militarnych kwestii, a raczej postrzegania tego wydarzenia przez "zwykłych" ludzi. 

Tu nie ma co mówić, słowa więzną w gardle. Po prostu przeczytajcie.

Bohaterka to chyba za małe słowo. Kobieta, która tak otwarcie sprzeciwiała się doktorowi Mengele musiała mieć nerwy ze stali. Ileż istnień przetrwało dzięki niej. Ile kobiet otrzymało wsparcie w momencie utraty dziecka odebranego im brutalnie przez oprawców. Nieprawdopodobne ile siły miała w sobie ta kobieta.

Po lekturze tego typu książek zawsze jeszcze długo przychodzi mi dojść do siebie. Przez dobrych kilka dni taka historia kołacze mi żywo w głowie. Nie potrafię zrozumieć i nigdy nie zrozumiem okrucieństwa, jakie człowiek wyrządził człowiekowi. Nie jest to jednak historia tylko o złu, wręcz przeciwnie - o dobru, które pani Leszczyńska wylewała na innych nawet w obliczu zagłady.