Trzy Krainy. Bezsenność w Ekwadorze Książka

"Górskie szlaki. 101 zaskakujących miejsc w polskich górach" - książka  Tomasza Habdasa Najciekawsze atrakcje polskich gór w jednym przewodniku 101 miejsc 202 trasy Górskie szlaki. 101 zaskakujących miejsc w polskich górach to kompendium przemyślanych tras oraz subiektywny wybór kultowych i mniej znanych atrakcji. Od Gór Izerskich, przez Beskidy, Gorce, Tatry, aż po Bieszczady – z tym przewodnikiem polskie góry nie będą miały przed Tobą tajemnic! W poradniku znajdziesz: wygodnie rozplanowane trasy pętle, kultowe miejsca i unikatowe atrakcje, lokalne opowieści, nieznane fakty i mrożące krew w żyłach historie, przejrzyste mapy z zaznaczonymi atrakcjami, checklistę lokalnych atrakcji. Górskie szlaki pomogą w przygotowaniach do zdobycia Korony Gór Polski, a jej zdobywców zaskoczą ciekawostkami znanymi jedynie wytrawnym amatorom górskich wędrówek. Z tej książki dowiesz się: gdzie znajduje się Skalna Czaszka i Diabelskie Okno, co oznaczają symboliczne drzwi w Nieznajowej i wielka ławka na Trojaku, dlaczego miłośnicy gór oszaleli na punkcie Okna Pawlikowskiego. Górskie szlaki to jedyny przewodnik po polskich górach, jakiego potrzebujesz! Powyższy opis pochodzi od wydawcy.  

Czy są jeszcze dzikie miejsca w Wielkiej Brytanii i Irlandii? Wyobraź sobie, że tworzysz listę dzikich, nieznanych destynacji i postanawiasz wyruszyć w podróż, aby je zobaczyć. Może to być okoliczny las, niezamieszkała wyspa lub słone bagno. Idea jest jedna: dotrzeć tam, gdzie rządzi natura! To pragnienie zaprowadziło Roberta Macfarlane’a, brytyjskiego pisarza i naturoznawcę, w niesamowite miejsca. Jego poszukiwania dzikości w przyrodzie rozpoczęły się od wizyt w okolicznym lesie i wspinaczki na drzewo – prywatną świątynię dumania. To właśnie tam poczuł, że rodzi się w nim potrzeba dziczy. Odbył wiele podróży, spędził dni, wędrując, pływając, wspinając się i śpiąc daleko od cywilizacji, aby finalnie wrócić do bliskiego mu lasu. Opisał swoje przeżycia, splatając je z doświadczeniami innych podróżników, filozofów i artystów, co sprawia, że jego historia jest fascynującą wyprawą w czasie i przestrzeni. Ta książka to zaproszenie do wyruszenia w drogę, ale też przypomnienie, że natura jest na wyciągnięcie ręki. Wystarczy uważniej spojrzeć na otaczający nas krajobraz i odkryć „dzikość”, która jest nieodłącznym elementem świata oraz nas samych.

Młoda kobieta wyrusza do Maroka, aby poznać siebie i innych, przesuwać granice i pokonywać kulturowe bariery. W miasteczku Khenifra w Środkowym Atlasie żyje pod jednym dachem z rodziną berberyjską, którą kocha jak swoją własną. Ludzie ci otwierają dla niej dom i serce, dzielą się chlebem, potrawami tajine, lokalną whisky pitą na potęgę. Tam snuje się opowieści, zwierza się ze zmartwień i fetuje radości. Tam się marzy. Cierpi. Kocha. Przeżywa. Nie ma dwóch podobnych do siebie dni. Tam rzeczy się dzieją, a historia sama się pisze. W tym miejscu dzieciakami opiekuje się organizacja pozarządowa Hannan, która prowadzi przedszkole i pomaga egzystować najbiedniejszym. Autorka, jako wolontariuszka, włącza się aktywnie w pracę organizacji pozarządowej i życiowe perypetie tych, którym pomaga. To jej sposób na udane życie. Magdalena Wąsiura Uwielbia podróżować i jak sama mówi, włóczęga uszlachetnia, nie ma lepszej formy poznania. Dobrze się czuje wśród ludzi pochodzących z różnych stron świata. Często wyobraża sobie, jak by się żyło, gdyby na świecie było więcej tolerancji, bezwarunkowej potrzeby pomocy, rządzących, którzy uczyliby pokory i zrozumienia wobec drugiego człowieka, często słabszego. Nie lubi się bać, ale odkąd ma syna, boi się, żeby świat nie skończył się dla niej za szybko. W głębi duszy jest artystką. Kocha taniec współczesny, którego uczyła się w Londynie w Rambert Ballet. Jest absolwentką Uniwersytetu Zielonogórskiego. Ukończyła filologię polską, specjalizując się w kierunku dziennikarstwa. Jest posiadaczką dyplomu PR i kilku innych istotnych w procesie poznawania siebie i ludzi. Przez krótki okres współpracowała z wydawnictwem Cv Publications w Londynie.

Z czego śmieją się Francuzi? Na czym polega fenomen paryskich quartier? Dlaczego francuski kodeks pracy zakazuje jedzenia przy biurku? Bagietki i croissanty, berety i parasolki, szyk i swoboda – to tylko część wyobrażeń, które pojawiają się, gdy mowa o Francji. Z kolei Paryż jest postrzegany jako miasto zakochanych czy stolica mody. Mieszkańcy kraju nad Sekwaną słyną ze swojej kuchni, wytrawnych win i aromatycznych serów, ale złośliwie są nazywani żabojadami. Otaczają się piękną sztuką, ale nie stronią od przyjemności cielesnych. Uwielbiają spędzać czas w towarzystwie, ale często okazują się wyjątkowymi indywidualistami. Są mistrzami kompromisu, ale też przekonani o wyższości francuskiego nad innymi językami. Ta książka to opowieść o Paryżu i francuskiej prowincji, o słynnych perfumeriach i lokalnej piekarni, o Francuzkach znanych na całym świecie i anonimowych mieszkańcach spotkanych przez autorkę, kiedy mieszkała nad Sekwaną. Cathy Yandell zabiera nas w fascynującą podróż po współczesnej Francji; przybliża historię i kulturę, dzieli się swoimi doświadczeniami oraz zdradza (sekretny) przepis na joie de vivre – francuską radość życia. Cathy Yandell uchyla drzwi do francuskiej kultury, tłumacząc jej zawiłości i tajemnicze zakamarki. Pozwala się w niej rozkochać, zachęcając jednocześnie do dalszych, samodzielnych poszukiwań. Kara Becker dziennikarka kultury i mody Na okładce tej książki powinno być napisane: „Uwaga! Lektura grozi chęcią rzucenia wszystkiego i wyjazdem do Paryża”. To wyznanie miłości do Francji i zaproszenie do świata - pełnego smaków, aromatów, kultury, inspiracji i radości życia. Skorzystajcie, nie pożałujecie! Diana Chmiel Bardziej lubię książki niż ludzi Francuska radość życia wybornie smakuje, pachnie perfumami z Grasse, brzmi jak Édith Piaf, a kształtem przypomina krągłą flaszkę dobrego wytrawnego wina. Warto poznać ją bliżej! Julia Wollner magazyn śródziemnomorski „Lente”

Do Meksyku zaprasza Barbara Piotrowska – wiolonczelistka, autorka bloga Polka w Meksyku, która nie bała się postawić wszystkiego na jedną kartę. Pozostawiwszy stateczne życie w Warszawie, wyruszyła za ocean, by spełnić swoje marzenie o zamieszkaniu pod palmami. W Meksyku funkcjonuje 68 rdzennych języków, jada się ponad 100 gatunków chili, a okazji do zorganizowania hucznych festiwali jest niemal dwa razy tyle, co dni w roku. Kraj z dostępem do dwóch oceanów, Morza Karaibskiego, niezliczonej ilości cenotes, egzotycznych wysp i wysepek, bujnych lasów oraz majestatycznych wulkanów jest jednym z najbardziej różnorodnych pod względem biologicznym miejsc na Ziemi. W tym zaczarowanym świecie słowo punktualność nabiera nowego znaczenia, a każdy Meksykanin z dumą powie, że jedzenie i rodzina to dwie świętości, bez których życie straciłoby sens.

Słuchając opowieści osób, które spędziły w Tajlandii urlop, wiem, że popularny obraz tego kraju ograniczający się do plaż, street foodu i prostytucji, jest krzywdzący – pisze autorka, która Tajlandię odwiedziła kilkakrotnie, zanim podjęła tam pracę w międzynarodowej firmie w Bangkoku. Wielu turystów po wakacjach w Tajlandii chce tam wrócić i zostać na dłużej, pracować i po prostu żyć. Książka pokazuje, jak takie codzienne życie wygląda. Opisuje relacje z Tajami, anegdoty, zabawne opowieści o pomyłkach i gafach w zderzeniu kultur. To również opowieść o poznanych ludziach, ich marzeniach, celach i problemach. Tajlandia jest pełne sprzeczności, trzeba żyć i pracować tam, aby je dostrzec, aby poznać warunki zatrudnienia i przetrwania, których nigdy nie zobaczy turysta podczas urlopu w tym kraju. W książce znajdują się informacje przydatne podczas podróży oraz wyjaśnienie popularnych mitów.

Nowa Zelandia to 268 tysięcy metrów kwadratowych ciszy, nieskończone kilometry szlaków wędrownych w górach i zielonych polach Northlandu, wieloryby w przybrzeżnych wodach Pacyfiku, filmowe szczyty, jak Mt Cook i Ngāuruhoe, i krystaliczne jeziora pośród wzgórz regionu Otago. Czy ciężko zadomowić się na drugim końcu świata? Z czego Nowozelandczycy są najbardziej dumni? Czy Polakom łatwo mówić w Te Reo Māori? Na te i setki innych pytań odpowiada autorka w historii o swojej nowozelandzkiej przygodzie. Nowa Zelandia to cały atlas geograficzny w jednym małym kraju. Są tu tysiącletnie drzewa i wyjątkowe ptaki. Pingwiny i lwy morskie wylegują się na plażach, a orki pływają przy brzegu. Są jeziora we wszystkich kolorach, złote plaże ciągnące się kilometrami, bujne lasy, kręte doliny, czynne wulkany, zjawiskowe lodowce otoczone deszczowym lasem i magiczne wodospady na ścianach fiordów. Noc wyświetla na nieboskłonie Drogę Mleczną o takiej wyrazistości, że wrażenia zapierają dech w piersiach. Violetta Zdulska Violetta Zdulska Do Nowej Zelandii wyruszyła z pasji do życia w trybie „zwiedzaj i pracuj”. Tam nauczyła się chodzić boso, żyć, potrzebując mniej, i pokochała nowozelandzki styl bycia. O tym, co oznacza bycie Kiwi, opowiada na swoim Instagramie @traviolo.travel.

Wieczne Miasto to nie tylko zabytki, domy i pałace. Największą frajdą w Rzymie jest Rzymu nie szukać, tylko czekać na to, co on sam zaoferuje. Ten nieoczywisty przewodnik to nie metodyczne przedstawienie najczęściej odwiedzanych przez turystów rzymskich zabytków, a zapis wędrówek autora po Wiecznym Mieście, w którym żyje od ponad dekady. Wędrówek spontanicznych poprzez labirynty Rzymu. Ta podróż nie zaczyna się ani nie kończy westchnieniem pod murami Koloseum. Bo nie warto szukać Rzymu w Rzymie, lepiej zwiedzać jego kręte uliczki, wsłuchać się w opowieści mieszkańców, wtedy miasto przemówi. Rzym jest labiryntem, w który najlepiej wejść bez mapy. Trochę na oślep. Bez planów i przygotowań. Trudno się tutaj zgubić. Zawsze ktoś wskaże drogę, nawet jeżeli nie będzie znał żadnego języka obcego. W Rzymie nie można śnić. Trzeba brać to, co jest, i stąpać twardo po ziemi. Bo to miasto kocha swoje korzenie, ruiny i tradycje, ale nie zastyga w muzealnej formie, tylko intensywnie żyje. I jest z tego życia zadowolone. Nawet jeżeli nie jest ono perfekcyjne. Piotr Kępiński PIOTR KĘPIŃSKI Poeta, krytyk literacki, eseista. Urodził się w Poznaniu. Mieszkał w Warszawie, w Wilnie, a obecnie w Rzymie. Pracował m.in. jako zastępca redaktora naczelnego w „Czasie Kultury” oraz jako szef działu kultury w „Dzienniku” i „Newsweeku”. Autor wielu książek poetyckich i eseistycznych. Ostatnio ukazały się jego Szczury z via Veneto (za które otrzymał Nagrodę Literacką im. Leopolda Staffa). LAURA RANALLI Urodziła się w Avezzano w Abruzji. Studiowała filologię klasyczną. Od 1999 roku pracuje w MSZ Republiki Włoskiej. Przebywała na placówkach w Wilnie i w Warszawie. Na stałe mieszka w Rzymie.

INSPIRUJĄCA I PEŁNA EMOCJI OPOWIEŚĆ O KRAJU, KTÓRY MA NIEMAL WSZYSTKO Oto pasjonująca podróż, która rozpoczyna się w Lacjum, na południe od granic Rzymu, wiedzie przez dziką i górzystą Abruzję, nieznany oraz tajemniczy region Molise, tętniącą życiem w cieniu wulkanów Kampanię, w tym budzący skrajne emocje Neapol, słynną wyspę Capri, a także zachwycające wybrzeże Amalfi. Tak oto docieramy do niedocenianej Bazylikaty z niesamowitą Materą, przepięknej Apulii i jej bogatej w tradycje stolicy Bari, gdzie toczy się rozmowa z kobietą ikoną Nunzią Caputo, a dalej do niespotykanych nigdzie indziej domków trulli. Udajemy się też na stopę włoskiego buta, gdzie pomiędzy dwoma morzami rozpościera się Kalabria, a także na Sardynię, słynącą z najpiękniejszych piaszczystych plaż we Włoszech. Książka ta zawiera również wstęp do Sycylii, która w całości stanie się tematem osobnej publikacji. Natalia Rosiak dzieli się doświadczeniami i spostrzeżeniami ze swoich częstych i długich podróży po Italii. Własne relacje przeplata ciekawostkami na temat odwiedzanych miejsc, zapachami i smakami regionalnych kuchni oraz opowieściami Polaków mieszkających na stałe we Włoszech, a także licznymi cytatami z klasyków literatury. Wycieczka w góry Kalabrii w towarzystwie mieszkańców, miejsca na Capri, do których nie dociera masowa turystyka, wędrówka przez góry Wybrzeża Amalfitańskiego, zachwycające zakątki Sardynii, malowniczy Park Narodowy Gran Sasso w sercu Apeninów, ogrody pachnące kwiatami, zabytkowe wille, urokliwe miasteczka, małe wyspy, tajemnicze jeziora, kolorowe wioski rybackie i wiele więcej, okraszone ponad 200 kolorowymi zdjęciami!

Co wspólnego ma ajwar z wiertarką? Dlaczego w Macedonii nie chodzi się do restauracji w pojedynkę?Czemu Skopje nazywane jest perłą brutalizmu? Macedonia, wciśnięta między Albanię, Kosowo, Grecję, Serbię i Bułgarię, leży na kulturowym rozdrożu Bałkanów. Przewodnicy lubią opowiadać, że gdziekolwiek wbijesz łopatę, dokopiesz się do starożytnych zabytków. To tutaj przez lata zderzały się wpływy Wschodu i Zachodu, co widać nie tylko w architekturze, ale też w zwyczajach czy historii – dopiero w 2019 roku państwo zyskało oficjalną nazwę Macedonia Północna.Autorka zaprasza nas w podróż angażującą zmysły: od słynnego Jeziora Ochrydzkiego przez tajemniczy skopijski bazar, zachwycający Kanion Matka aż po nieznane turystom miejsca, gdzie czas się zatrzymał. Prowadzi po górskich szlakach, zabiera do jaskiń i… klasztorów. Przybliża także kulinarne oblicze kraju, w którym zapach kawy po turecku podanej ze słodkim slatko miesza się z wszechobecnym aromatem papryki. Dzięki temu Macedonia, nieodkryta perła Bałkanów, staje się o wiele bliższa.Jak dobrze, że Justyna Mleczak zrobiła sobie kiedyś nieplanowany przystanek w Skopje! Zatrzymała się, zachwyciła i wsiąkła. Jej Macedonia Północna to burek, rakija i ochrydzkie perły, ale też narodowe kompleksy, podziały i wrzenia. To kraj, który wciąż się staje, choć ma przecież tradycje sięgające starożytności. Fascynująca lektura!Dionisios SturisJustyna Mleczak, która zna Macedonię od podszewki, odsłania przed nami ten kraj warstwa po warstwie. Nasza jesteś – słyszy autorka od przyjaciółki z Macedonii. Dzięki Justynie Mleczak Macedonia ma szansę stać się też trochę nasza.Sylwia Siedlecka

Zapierająca dech w piersiach podróż do TOKIO, podczas której odkryjesz różnorodność tego miejsca – futurystyczne drapacze chmur, kultowe bary  karaoke, kolorowe targi, małe alejki i romantyczne parki. Spaceruj po dzielnicach tego niezwykłego miasta od Shinjuku po Shibuyę i Chiyodę. Ta imponująca ilustrowana książka podróżnicza pozwoli ci poczuć klimat japońskiego archipelagu i zrozumieć sekrety japońskiej duszy. Strona po stronie, dzięki niezwykłym zdjęciom i ekscytującym opisom, daj się uwieść atmosferze, która powstaje na styku fascynującej tradycji i krzykliwej nowoczesności. • odkryj historię Tokio w okresie Edo • skosztuj kulinarnych specjałów z różnych dzielnic • weź kąpiel w tradycyjnej łaźni sento • podziwiaj święty mecz zapaśników sumo • weź udział w przedstawieniu teatru nō • odwiedź najstarszą świątynię buddyjską w mieście ZANURZ SIĘ W KOLOROWEJ STOLICY JAPONII! POCZUJ KLIMAT MIASTA Z WYGODNEJ SOFY LUB ZNAJDŹ INSPIRACJE NA NASTĘPNE WAKACJE W TOKIO.  

Czechy. Czemu pohoda to nie pogoda? czyli czeski luz Zabawna opowieść, która przybliża codzienne życie Czechów bez ubarwiania i jednocześnie obala stereotypy. Nieoczywista podróż po Czechach –poza turystycznymi uliczkami Pragi, pośród imponujących zamków i baśniowych hradów, w zadziwiających atmosferą uzdrowiskach wokół jezior i gór, po hospodach i pivovarach. Autobusem, pociągiem, na rowerze, pieszo. Na luzie, bez stresu, bez patrzenia na zegarek i wiecznego oglądania się za siebie – wduchu chaluparstva i trampingu. Z zimnym piwem, gorącym knedlikiem i tradycyjną „trumienką” na deser. Jestem czechofilką amatorką. Nie skończyłam studiów bohemistycznych. W mojej rodzinie żadna babička nie pochodzi z Czech, ani nawet z okolicy. Nazwiska moich przodków są wyjątkowo polskie, ale przynajmniej związane z piwem. Wciąż piszę z perspektywy Polki, która myśli, że po drugiej stronie Olzy trawa jest bardziej zielona, czyli tak jak większość sympatyków Republiki Czeskiej. Dorota Chmielewska – czechofilka z samorodnej pasji, którą pielęgnuje od ponad 20 lat. Podróżuje zwykle samotnie, chłonąc atmosferę odwiedzanych miejsc wszystkimi zmysłami. Uwielbia wszystko, co czeskie, choć relacje z twarożkami ołomunieckimi i Becherovką wciąż są na etapie „to skomplikowane”. Autorka bloga Czechofil.com.

Jest wczesne lato, a Dorthe Nors rusza w podróż, by opowiedzieć o zachodnim wybrzeżu Półwyspu Jutlandzkiego. Podróżuje w pojedynkę, uzbrojona w miłość do przyrody: dzikiej i samotnej. I w stary, od dawna nieużywany przewodnik, który podarowali jej rodzice. Strony z mapami wybrzeża Morza Północnego są poluzowane i ubrudzone kawą na dowód licznych podróży, jakie odbyli po Danii, Holandii, Niemczech. Ona także zapuszcza się aż tam. Wędruje swoim szlakiem. Pisze o latarni morskiej Blåvandshuk, która ma coś z willi fabrykanta, o śluzie w Hvide Sande, zaginionych statkach, niezwykłym klasztorze Børglum, domku letniskowym z widokiem na fabrykę chemikaliów Cheminova czy rzeczce Kongeå, która rozdzielała rodziny. I o mieszkańcach, a ci dobrze wiedzą, że nic nie jest im dane na zawsze. Życie tuż przy morzu wymaga bowiem zarówno pokory, jak i arogancji. Nad tą niespieszną, poetycką, melancholijną opowieścią unosi się pytanie: ile z tego, co dziś widzimy, pozostanie tu za sto lat? Linia powstała z piasku jest przecież łatwa do pokonania. „Świetlisty zbiór refleksji. […] Kunsztowne rozliczenie ze światem, który pomimo naszych starań, żeby go ujarzmić, pozostaje żywiołowy i dziki.” „Kirkus Reviews” „Za pośrednictwem pozy równie surowej i cichej jak sam Półwysep Jutladzki autorka stworzyła obraz życia w miejscu pełnym historii i będącym zarazem w ciągłym ruchu, niepewnym swojej przyszłości.” „Washington Post” „Spod wspaniałej, ascetycznej prozy opisującej historię regionu, katastrofy morskie i inne wydarzenia przebija bezpośredniość i intymność. Czytelnika pochłaniają zarówno bezlitosne warunki zewnętrzne surowego Półwyspu Jutlandzkiego, jak i wewnętrzna pogoda samej Nors.” „New York Times Book Review” “Nors stale szuka tajemnych szwów namiętności pod surową powierzchnią ziemi oraz w twarzach jej milczących mieszkańców. […] Ton tej książki jest łagodny i przemyślany. Widać wyraźnie, że Nors chciała uniknąć perspektywy bezrefleksyjnego turysty i wielkomiejskiej protekcjonalności, efekt jest zaś jednocześnie pouczający i pełen szacunku. […] Piękna książka.” „Wall Street Journal” „W czternastu błyskotliwych esejach, łączących dziennikarstwo z pisarstwem przyrodniczym i pamiętnikiem, Nors odmalowuje portret odległego, nieprzyjaznego terytorium, którego olśniewające krajobrazy skrywają wiele niebezpieczeństw. […] „Słone łąki” przemówią do szerokiego grona wyrobionych i ciekawych czytelników.” Shelf Awareness „Niespieszna i nastrojowa. […] Dawne dramaty i historie przywoływane są nie tyle przez konkretne osoby, ile przez to, co pozostało – budynki, ruiny, wraki statków, pradawne mityczne krajobrazy. […] Sercem tej pięknej książki jest przyroda.” „Harper’s”

Stambuł. Miasto, w którym budzi muezzin, kołysze Bosfor i uwodzi nostalgia Stambuł – tygiel smaków, aromatów, dźwięków i emocji Subiektywna opowieść o Stambule, jego nostalgicznej duszy i przyjaznych mieszkańcach. Podążając wraz z autorką po krętych, brukowanych uliczkach nadbosforskiej metropolii, można odkryć kultowe atrakcje, fascynujące miejsca nieznane turystom oraz najlepsze restauracje i kawiarnie. Wspólny literacki rejs po wzburzonych wodach Bosforu odsłoni koloryt zwyczajów i tradycji, a także dostarczy przydatnych porad, zebranych w esencję równie smakowitą jak ta wypełniająca szklaneczkę tradycyjnej tureckiej herbaty. Afiyet olsun! Charakterystyczny chichot mew stanowi nieodłączny element stambulskiej codzienności. Nie ma drugiego miasta na świecie, które byłoby tak silnie związane z tymi ptakami. Nie wątpię, że to właśnie one każdego dnia cieszą się najpiękniejszymi widokami metropolii. (...) W 2023 roku turyści z całego świata w trakcie karmienia mew zaczęli przyjmować specjalną pozę, która szturmem podbiła media społecznościowe. Cała sztuka polega na uchwyceniu siebie oraz ptaka na tarasie pewnej popularnej restauracji usytuowanej na Półwyspie Historycznym, skąd świetnie widać zarówno Błękitny Meczet, jak i Hagię Sophię, dwie kultowe atrakcje miasta.(...) Lokalne media bardzo szybko podchwyciły ten pomysł i zaczęły zachwalaćmewią turystykę (martı turizmi) w metropolii. Agnieszka Maury – dziennikarka, kulturoznawczyni, autorka książki Turcja. W mojej krainie minaretów, aromatycznej herbaty i mruczących kotów oraz bloga www.stykkultur.pl. Zawodowo związana z branżą koncertową, łączy podróżniczą pasję z miłością do muzyki. Od ponad dekady pisze i opowiada o Turcji – kraju, w którym mieszkała i do którego od blisko dwóch dekad wraca tak często, jak to tylko możliwe.

Stolik dla dwojga. Włoskie miasta i miasteczkaTo wciągająca opowieść o wszystkim, co włoskie: pasji do jedzenia, miłości do piłki nożnej, bogatej kulturze, fascynującej historii, obyczajach, ale przede wszystkim o niezwykłych miejscach i ludziach. Autorzy, Agnieszka i Przemek, podróżują razem po Italii od ponad dekady, a teraz zabierają tam czytelników i czytelniczki - w magiczną podróż przez zaułki, place i knajpki najbardziej urokliwych włoskich miejscowości, gdzie codzienne życie miesza się z aromatami świeżych ziół, oliwy czy zapachem pieczonego chleba. Doskonale wiedzą, jak wybrać najlepszy stolik. Przysiadają się tam, skąd można coś ciekawego zaobserwować i gdzie da się podsłuchać opowiadane przez miejscowych historie. Dzięki temu ich wskazówki są zawsze przesiąknięte mądrością lokalsów, a spragnionym prawdziwego włoskiego klimatu podróżnikom i podróżniczkom kładą na talerzu zarówno gotowe rozwiązania, jak i wiele inspiracji.Ich opowieść o włoskich regionach jest pełna barwnych opisów, kusząca zapachami i smakami mniej lub bardziej znanych potraw, doprawiona interesującymi nawiązaniami do kina, literatury, muzyki i włoskiej popkultury, dosmaczona informacjami ze świata sportu i sztuki. Przede wszystkim jednak jest autentycznym doświadczeniem Włoch. Kochają ten kraj i czuć to w każdym rozdziale, który pochłania się strona po stronie z rosnącym apetytem na Włochy.

Okinawa. Lekcje z japońskiej wyspy długowieczności Na samym południu Japonii leży tajemniczy archipelag o zdumiewającej historii, o kulturze kolorowej i oryginalnej.To Okinawa, jedna z tzw. blue zones, obszarów, gdzie żyje się dłużej niż w innych częściach świata, a wesołych stulatków spotyka się na każdym kroku.Dzięki spokojnym falom pieniącym się na białych plażach, kolczastym liściom pandanów i czerwonym kwiatom hibiskusa czuć tu niesamowity wyspiarski klimat. Trochę jak na Hawajach, trochę jak na Filipinach, tylko surferzy idą tutaj na sushi, a salarymen noszą kolorowe koszule w kwiaty.Nati Ishigaki snuje wciągającą opowieść o radościach i troskach codziennego życia na wyspie, oddając niejednokrotnie głos Uchinaanchu – Okinawiańczykom. Wspólnie opowiadają o lokalnych wierzeniach, fascynacji karate i tajemnicach długowieczności. Mimo wielu trudności i problemów uśmiech zdaje się nie schodzić z twarzy Uchinaanchu. Zawsze bowiem można liczyć na rodzinę, przyjaciół, a nawet na sąsiadów i obcych ludzi wokół. Społeczność i związki międzyludzkie sprawiają, że najskromniejsze życie jest znośne, a ludzie nie mają tu wielkich oczekiwań. Dzieci nie muszą mieć własnych pokojów, nikt nie martwi się o kupno najnowszego modelu samochodu, a na stole zawsze jest coś do zjedzenia. Być może pogoda też pomaga. Słońce i ciepło, kwitnące kwiaty przez cały rok i spokojny tryb życia sprawiają, że mimo kłopotów ludzie wciąż potrafią tu być szczęśliwi. Nati Ishigaki – rodowita poznanianka, którą na Okinawie zakotwiczyli mąż-tubylec i czworo dzieci. Po długich poszukiwaniach i szalonych podróżach znalazła swoje miejsce na ziemi i od dwunastu lat nazywa wyspę swoim domem, a od trzech zmaga się z wyzwaniami japońskiego życia na głębokiej wsi, w lasach Yanbaru. Prowadzi bloga o życiu na Okinawie.Instagram @nati.ishigaki.

Islandia. Historie pisane wiatrem ·Gdzie najlepiej zapolować na z orzę? ·Na którym lodowcu warto zrobić biwak? ·Czy do wnętrza wulkanu można dojechać windą? Bogactwem Islandii jest przyroda – nieposkromione wulkany, gorące gejzery, niekończące się pustkowia, bajeczne doliny, zamglone lodowce, dzikie rzeki i zdeterminowana, przystosowana do twardego życia roślinność. Wśród najpiękniejszych atrakcji warto wymienić jaskinię lawową Lofthellir, dymiące lody Kverkfjöll, trasę Złoty Krąg, czarną plażę w Vík, trawersy przez Vatnajökulla czy popisy wulkanów na półwyspie Reykjanes. Na kartach tej książki Katarzyna Bobola i Piotr Kersz ukazują subiektywną wersję wyspy, którą obserwują na co dzień. Wielu rzeczy w niej nie lubią, ale o wiele więcej kochają. Mimo że na Islandii częściej wieje i leje niż świeci słońce. Na przełomie czerwca i lipca spora część Islandii mogłaby się reklamować jako Prowansja Północy. Hektary pól lawy porastają wówczas kwitnące łubinowe dywany. Łubin alaskański sprowadzono z Ameryki, by zatrzymać erozję gleby. Zbiera azot z powietrza i w ten sposób użyźnia ziemię. Przy okazji eliminuje rodzime gatunki, które nie tolerują jego nadmiaru. Pozbył się lokalsów i otworzył sobie drogę do całkowitego podboju wyspy. Wygląda pięknie. Odwiedziliśmy kiedyś naszą koleżankę pracującą w hotelu w Skaftafell. Poszliśmy na spacer ścieżką za jej domem, prowadzącą do jęzora lodowcowego Svínafellsjökull. Cała morena porośnięta była kwitnącym łubinem. W oddali błyszczał lodowiec i lekko ośnieżone szczyty. Taka piękna katastrofa, powiedzieliby islandzcy naukowcy. Katarzyna Bobola i Piotr Kersz – małżeństwo etnologów, długodystansowe, jak piesze szlaki, którymi wędrują albo przeprowadzki, na które się decydują. Podróżują razem od ponad 20 lat. Chociaż kochają polskie góry i wędrowanie, to od czasu do czasu lubią pomieszkać gdzieś indziej. Od 2018 roku żyją na Islandii, pracując i odkrywając tajemnicze zakamarki wyspy. W długie polarne noce piszą artykuły na blogu wapniakiwdrodze.pl, przewodniki oraz książki.

Londyn po mojemu. Spacerem po mieście i historii   Maciej Woroch, korespondent jednej z najpopularniejszych stacji telewizyjnych, zabiera czytelników w pasjonującą podróż po Londynie. To opowieść zza kulis największych i najważniejszych wydarzeń w historii ostatnich dekad Zjednoczonego Królestwa, obserwowanych z wyjątkowej, bliskiej perspektywy reportera. Autor opisuje ciekawostki ze świata współczesnej polityki, kultury i życia rodziny królewskiej. Niczym wytrawny przewodnik prowadzi przez bardziej i mniej znane zakamarki brytyjskiej stolicy. Opowiada o pałacu Buckingham, Downing Street, Tower Bridge, Canary Wharf czy Greenwich. Odkrywając po drodze historię zaginionego pomnika Chopina, rusza na spacer po królewskim Londynie i historii miasta nad Tamizą. Podążając szlakiem filmowym, pokazuje miejsca, które dzięki kinematografii na zawsze zapadły w pamięć widzów: niebieskie drzwi z Notting Hill, mieszkanie Bridget Jones czy przejście na peron 9 i ¾, skąd Harry Potter odjeżdżał do Hogwartu. Książka jest pełna zabawnych anegdot, nieznanych powszechnie historii i barwnych opisów zdarzeń. Można w niej znaleźć także praktyczne porady, jak się poruszać po mieście i zaoszczędzić na komunikacji, jak szukać tańszych noclegów, gdzie zjeść i jak zorganizować weekendowy wypad. Łowcy efektownych zdjęć docenią podpowiedzi dotyczące sprawdzonych miejscówek na dobrą fotkę z symbolami miasta takimi jak Big Ben czy London Eye. Ta porywająca opowieść zawiera w sobie wszystko, co trzeba wiedzieć o Londynie.

Indie. W moim hinduskim domu Od krótkiej wycieczki po ślub w hinduskiej świątyni. Codzienność Polki mieszkającej w Indiach Święte krowy, monumentalny Tadż Mahal, bogowie o wielu twarzach, ubóstwo slumsów kontrastujące z bogactwem i przepychem pałaców. Tak kojarzą się Indie, ale dla mnie są zupełnie inne. Zapraszam cię w wyjątkową podróż. Zajrzymy do kuchni mojej teściowej, opowiem ci, jak wygląda hinduski ślub, odkryjemy niezwykłe bogactwa kultury, zwiedzimy niecodzienne miejsca, spróbujemy ulicznego jedzenia. Indie to nie tylko budzący kontrowersje punkt na mapie świata – to mój dom. Pozwól, że otworzę przed tobą jego drzwi, rozgość się. Dla Indusów spore znaczenie zdaje się mieć ich męskość wyrażona w seksualności. W społeczeństwie takim jak to indyjskie, mimo dawnych tradycji związanych z Kamasutrą, seks jest nadal tematem tabu. Nie każdy wie, że na terenie Indii wciąż żyją społeczności praktykujące matriarchat, system, w którym to kobieta jest ważniejsza w hierarchii od mężczyzny. Istotny przykład stanowi ludność Khasi licząca około półtora miliona członków. Aleksandra Zalewska od 2019 roku mieszka w Indiach i obala mity na temat tego kraju. Z wykształcenia magister arabistyki i islamistyki. Specjalistka do spraw komunikacji międzykulturowej, mówczyni TEDx. Od 2008 roku związana z branżą turystyczną. Swoją pasją do odkrywania kultur i religii dzieli się na blogu Atelier Podróży oraz w mediach społecznościowych. Uwielbia przybliżać to, co dalekie, i odkrywać to, co na pozór już odkryte. Indie stały się jej drugim domem dzięki mężowi, Indusowi.

Co wspólnego ma średniowieczna mniszka z mostem na Dunaju? Dlaczego w Budapeszcie dzielnice noszą imiona konkretnych ludzi? Czemu Freddy Mercury śpiewał węgierską piosenkę ludową? Podobno Węgrzy wymyślili prawie wszystko, bez czego trudno żyć: długopis, Excela i kolorowy telewizor. Bez nich nie ułożylibyśmy kostki Rubika, nie zjedlibyśmy marcepanowej świnki i nie wypilibyśmy włoskiego espresso. Węgierska egzystencja opiera się na animuszu i namiętności. Nie trzeba szukać daleko, wystarczy spojrzeć na barwną i burzliwą historię kraju, którego mieszkańcy żyją w ciągłym rozdarciu pomiędzy tęsknotą za wielkim światem a miłością do prowincji i tradycji.  Ta książka to zaproszenie do wędrówki uliczkami Budapesztu – miasta, które potrafi śnić się latami, i na węgierską wieś, do krainy niekończących się pól słoneczników. Nie zabraknie też słynnego Balatonu, gorących źródeł, wpadającej w ucho muzyki ludowej, która sprawia, że na Węgrzech śpiew i taniec są niczym sport narodowy, oraz papryki, bo przecież węgierska kuchnia to najlepszy dowód na to, że Węgry docierają do serca przez… żołądek. Autorka łączy niesamowitą erudycję z wielkim, choć nie bezkrytycznym uczuciem do kraju i kultury naszych bratanków. Dzieli się osobistymi doświadczeniami z licznych pobytów, zabierając nas w miejsca, do których nie trafilibyśmy sami. To lektura obowiązkowa zarówno dla początkujących, jak i zaawansowanych miłośników Węgier. Irena Makarewicz, tłumaczka literatury węgierskiej

W 1954 roku para australijskich pisarzy Charmian Clift i George Johnston opuścili szary, powojenny Londyn i udali się do Grecji. Osiedlając się najpierw na maleńkiej wyspie Kalimnos, a potem na Hydrze, gdzie kupili dom, mieli prosty plan: zwyczajnie żyć i skupić się na tworzeniu, z dala od zgiełku wielkiego miasta. Tymczasem zmagali się z chaosem życia domowego oraz trójką dzieci, równocześnie stając się centrum nieformalnej społeczności artystów i pisarzy. Do grupy tej dołączyli później Leonard Cohen, który został ich lokatorem, oraz jego dziewczyna Marianne Ihlen.„Pili więcej niż inni, więcej pisali, więcej chorowali, więcej zdrowieli, więcej przeklinali i więcej błogosławili, a do tego jeszcze więcej pomagali. Byli inspiracją” – tak Clift i Johnstona później opisał Cohen."Obierz mi lotos" to klasyka literatury podróżniczej, piękna opowieść o skąpanej w słońcu Hydrze, po raz pierwszy wydana w Polsce. Wkrótce ukaże się Śpiew syreny.CHARMIAN CLIFT (1923–1969) urodziła się w Kiamie, w Nowej PołudniowejWalii. Po wojnie została dziennikarką w wydawanej w Melbourne gazecie „Argus”. W 1947 roku poślubiła George’a Johnstona, powieściopisarza i dziennikarza. Na początku małżeństwa napisali wspólnie trzy powieści: High Valley (w 1948 r. zdobyła nagrodę „Sydney Morning Herald”), The Big Chariot i The Sponge Divers. Po przeniesieniu się na wyspy greckie Clift napisała dwie relacje z ich życia – Śpiew syreny i Obierz mi lotos – oraz dwie powieści: Honour’s Mimic i Walk to the Paradise Gardens.W roku 1964 wraz z rodziną wróciła do Australii, gdzie prowadziła cotygodniową rubrykę w prasie, szybko zdobywając szerokie i oddane grono czytelników.

Jak złapać stopa w Salwadorze, zachowując przy tym wszystkie organy? Czy można nie wybuchnąć płaczem podczas wybuchu wulkanu? I skąd w lodówkach w Nikaragui biorą się… bomby hand-made?Witajcie w Ameryce Środkowej. Droga Drogo zabierze was w podróż w rytmie reggaetonu, doprawioną tequilą i tęsknotą za serkiem wiejskim. Będzie to jednak nie tylko wyprawa pełna wzruszeń, uniesień oraz zapierających dech w piersiach widoków, lecz także… prawdziwa lekcja życia.Ośmiomiesięczna wędrówka po Ameryce Środkowej pokaże wam świat na nowo. Poznajcie historię o wydeptywaniu własnych ścieżek oraz o odkrywaniu najdalszych zakątków - zarówno tych na mapie, jak i wewnątrz siebie. 

Czy nowojorczycy trzymają w domach nosorożce? Jak ubierają się dziewczyny na Lower East Side? Jakim cudem Carrie Bradshaw stać było na mieszkanie na Manhattanie? Co poza kulinarną rozpustą ma do zaoferowania Chinatown? Dlaczego większość mieszkańców nie ma w domu pralki? Jak zdobyć zaproszenie na Nowojorski Tydzień Mody? Łatwo zapomnieć, że Nowy Jork to nie tylko gigantyczna atrakcja dla zwiedzających, najeżona słynnymi widokami takimi jak Times Square, most Brookliński, żółte taksówki czy Statua Wolności. To przede wszystkim dom dla ponad ośmiu milionów mieszkańców. To oni, bardziej niż znane budynki i pomniki, odpowiadają za niepowtarzalny charakter tej metropolii. I to ich życiu od lat dociekliwie przygląda się mieszkająca na Manhattanie Maja Klemp – czasem z zachwytem, czasem z frustracją. Jej opowieści składają się na barwną mozaikę Nowego Jorku i płynnie przechodzą z tematu na temat zupełnie jak obrazy w kalejdoskopie. Bo właśnie tę zabawkę przypomina miasto, które nigdy nie śpi: czaruje przypadkowością, niestałością i powodzią kolorów zalewającą szarość betonowej dżungli. Według amerykańskiej malarki Georgii O’Keeffe „Nowego Jorku nie można malować takim, jaki jest, lecz takim, jakim się go czuje”. Maja Klemp idzie więc za tym głosem i pozwala czytelnikom zasmakować nowojorskiej codzienności, tak innej od obrazów najczęściej powielanych przez media.

O wędrówkach po Hollywood, Dolinie Śmierci i plażach Malibu Jak wygląda Ameryka oczami Polki, która od dziecka marzyła, aby zamieszkać za oceanem, a lapoński szaman wywróżył jej męża zza wielkiej wody? Czy DolinaŚmierci rzeczywiście jest zabójczo gorąca, a fale w Newport Beach największe na Zachodnim Wybrzeżu? Dlaczego domy w Stanach są drewniane, a ogródków się nie ogradza? Czy migdały z Kalifornii są naprawdę najlepsze? Na te i wiele innych pytań o kultową krainę między Pacyfikiem a Doliną Kalifornijską odpowiada Beata DeSantis, dla której Palm Springs i spalona kalifornijskimsłońcem dolina Coachella przed wieloma laty stały się domem. Beata DeSantis Polka, Amerykanka, felietonistka, tłumaczka, edukatorka, autorka książek, Kalifornijka, szczecinianka. Żona Amerykanina, mama nastolatki i zakochana w dolinie Coachella podróżniczka. Autorka instabloga @the_sun_tease.

CHCESZ BYĆ TURYSTĄ W SWOIM MIEŚCIE, ALE MASZ DOŚĆ TŁUMÓW? Oto 55 miejsc w Krakowie i jego okolicach, gdzie naprawdę przewietrzysz głowę, a wśród nich: rajski ogród ukryty w centrum miasta, malownicze chatki zalipianek, Źródło Miłości w dolinie Eliaszówki, osnuty chmurami szczyt Babiej Góry, skandynawskie krajobrazy i polskie Malediwy. Wystarczy jeden dzień, a czasem nawet jedno popołudnie, by oderwać się od codzienności i złapać oddech. Na takie wycieczki nie wydasz majątku, nie musisz pakować walizek ani szukać noclegu. Możesz te miejsca odkrywać sam, ze znajomymi, z rodziną albo czworonożnymi przyjaciółmi. Znajdziesz tu pomysły na spacery po mieście, wypady w pobliskie góry, nad wodę i do urokliwych miasteczek – idealne dla każdego i na każdą porę roku! Przewodnik zawiera nowe, niepublikowane trasy wycieczek z opisem spaceru lub szlaku, mapką, szczegółami dojazdu i czasem zwiedzania. WYPRAWY NIE MUSZĄ BYĆ DALEKIE, ŻEBY WRÓCIĆ Z NICH Z BAGAŻEM PEŁNYM WSPOMNIEŃ * Paweł Gaik jest podróżnikiem, wagabundą i twórcą instagramowego profilu „Życie po pracy”, a także współautorem książki Odetchnij od miasta. Góry. To specjalista w wynajdowaniu ciekawych miejsc, opowiadaniu o nich i odkrywaniu ich piękna. Lubi podróżować bez pośpiechu.

Oman. W deszczu na pustyni Oman – kraj, w którym pustynny krajobraz eksploduje zielenią! Kilometry pustych, białych plaż, zaciszne zatoki Morza Arabskiego i nieprzebrane łachy piachu na bezkresnych pustyniach, w tym na Ar-Rab al-Chali. Niezwykłe zjawiska przyrody – burze piaskowe i khareef, czyli monsun, dzięki któremu cały pas od wybrzeża aż do szczytów gór Al-Hadżar zapełniają łąki, kwitnące drzewa i kwiaty. A pośród nich przykuwają wzrok świadkowie burzliwej historii – majestatyczne meczety i pałace czy wielobarwne suki. Marta Knasiecka odkrywa sekrety swojego ulubionego kierunku. Jej Oman zachwyca nie tylko cudami przyrody, ale również fascynuje kontrastami. Tłumaczy, jak kraj będący w ruinie po latach niestabilnych i chaotycznych rządów stał się liderem regionu pod względem gospodarczym i turystycznym. Opowiada, jak żyją na co dzień omańskie kobiety, które pod abajami skrywają luksusową bieliznę i wysokie szpilki, oraz skąd w omańskich mężczyznach zamiłowanie do eleganckiej diszdaszy. Witającym i częstującym nas Omańczykom nie powinno się odmawiać. To bardzo dumny naród i odmowę potraktują bardzo osobiście, zastanawiając się, czy nie zrobili czegoś źle. Co mogą nam zaproponować Omańczycy? Daktyle oraz… kahvę. Tu nie ma pomyłki! Chodzi o kahvę, a nie kawę. Ten bliźniaczo podobny wyraz oznacza coś innego, choć tutaj zgadza się podstawa – serwowany w Omanie napój powstaje na bazie kawy. Zapomnijcie jednak o włoskiej siekierce w stylu espresso albo kubku americano. Dla smakoszy kawy tutejsza kahva to profanacja. Dla Omańczyków – świętość. Marta Knasiecka – absolwentka turystyki i kulturoznawstwa. Od dziecka marzyła o podróżach, a pasję pozwoliła jej rozwijać praca w turystyce. Przez dziesięć lat była agentem turystycznym i zawodowo wysyłała klientów na urlopy. Od 2014 roku prowadzi popularny blog Specjalistka od wakacji, na którym dzieli się poradami dotyczącymi wyjazdów z biurami podróży. Oman wrósł w moje DNA i nie wyobrażam sobie życia bez niego. A każdy powrót wywołuje wzruszenie, jakbym znowu była tu pierwszy raz.

Czym jest banter i co łączy go z pubem?Dlaczego im dalej na północ, tym Anglicy są milsi?Czy w Anglii leczy się wszystko paracetamolem?Położona na wyspie Anglia zawsze stanowiła wyzwanie dla najeźdźców i schronienie dla migrantów. Przez wieki przewodziła największemu imperium świata, co widać w klasowym podziale społeczeństwa oraz popularności monarchii. I choć przez pozostałe narody brytyjskie bywa nazywana czarną owcą Zjednoczonego Królestwa, to ona dała światu Jane Austen, Sherlocka Holmesa oraz Jamesa Bonda. Bez Anglików nie znalibyśmy sztuki narzekania, pubów, five o'clock czy fish and chips.To opowieść o współczesnej wielokulturowej Anglii, kraju, gdzie najliczniejszą mniejszością są Polacy, ochrona zdrowia działa całkiem sprawnie, a pub staje się miejscem łączącym społeczeństwo, które nadal próbuje odnaleźć się po brexicie. Jednocześnie to wyprawa przez wieki burzliwej historii, urokliwe zakątki i wrzosowiska aż do centrum angielskości – Londynu.Książka Marty Dziok-Kaczyńskiej w lekki i łatwy do zrozumienia sposób pokazuje nam Wielką Brytanię od środka, udowadniając, że choć język angielski znamy niemal wszyscy, to do zrozumienia Anglików potrzeba nam zdecydowanie więcej. Katarzyna Czajka Kominiarczuk - Zwierz PopkulturalnyAutorka zabiera czytelnika w podróż po nietypowych zwyczajach, fascynującej historii, gorących tematach społecznych, tajemnicach popkultury czy codziennych paradoksach. Lekką ręką przemyca swoje spostrzeżenia, które sprawiają, że Anglia, z pozoru sztywna, staje się znacznie bardziej autentyczna i bliska.Ula Fiedorowicz, autorka bloga The Adamant Wanderer, podróżniczka

„Kto dobrze poznał Włochy, a zwłaszcza Rzym, ten już nigdy nie będzie całkiem nieszczęśliwy”. Podróż w podróży, przygoda w przygodzie. Pasjonująca wyprawa przez Włochy w czasie i przestrzeni. Johann Wolfgang Goethe w roku 1786 wyruszył w dwuletnią podróż po Włoszech i zjeździł ten kraj od Tyrolu po Sycylię. Swoje przeżycia opisał i opublikował jako Podróż włoska. Jacek Cygan przez prawie dwadzieścia lat podążał wraz z żoną śladami niemieckiego poety. Oglądał te same kościoły, pałace, ruiny, kolumny, stał przed tymi samymi dziełami sztuki, podziwiał te same krajobrazy, wdychał nieświeże powietrze Wenecji i zachwycał się zachodem słońca, stojąc na szczycie Schodów Hiszpańskich w Rzymie. Z obserwacji, doświadczeń, porywów serca i refleksji powstała fascynująca opowieść. W ciągu tych lat Jacek Cygan zaprzyjaźnił się z Goethem, poznał jego pasje i sposób patrzenia na świat, dlatego postać twórcy Fausta pokazuje w szerszym kontekście, sięga do wątków osobistych, bez których nie sposób zrozumieć nie tylko podróżnych motywacji Goethego, ale także jego wierszy, dramatów i prozy.

Bucket list Polska 365 nieoczywistych miejsc Przewodnik z listą niezwykłych atrakcji turystycznych, które za życia trzeba zobaczyć. Nietuzinkowy pomysł na odkrywanie Polski – nie tylko wśród starych murów czy nowoczesnych muzeów, ale przede wszystkim wśród tętniących barw, fascynujących dźwięków i ulotnych chwil. Obok zimowej wędrówki po nadbałtyckiej plaży pojawia się poranne spotkanie z żubrem w puszczy, obok spaceru wokół łódzkich murali – zachwyty podczas wschodów słońca na Ochodzitej. Znajdziemy tu zarówno oryginalne obiekty, takie jak Muzeum Guzików w Łowiczu czy Muzeum Sentymentów w Kowarach, jak i cuda zaklęte w naturalnych krajobrazach – od falujących pól Roztocza po Europejską Wioskę Bociana w Pentowie. Wszystkie te niezwykłe momenty zostały uchwycone w mistrzowskim obiektywie Mikołaja Gospodarka, a podążanie jego śladami może być początkiem niezwykłej przygody podczas tworzenia osobistej bucket list.

Pierwszy raz do typowego publicznego hammamu za 10 dirhamów (około 1 euro) poszłam w wieku dziewiętnastu lat. W ten świat wprowadziły mnie moje marokańskie „siostry”, u których pomieszkiwałam, zanim osiedliłam się tutaj na stałe. Dla nich od zawsze hammam stanowił nieodzowny element codziennego życia. Z kolei dla mnie pierwsze zetknięcie z tym rytuałem było czymś znacznie ważniejszym – prawdziwą inicjacją, uroczystym przyjęciem do ich społeczności.Katarzyna Ławrynowicz Wybierz się w podróż do Maroka, w którym od 2011 roku przebywa Katarzyna Ławrynowicz, autorka bloga U mnie w Marrakeszu.Żyjąc wśród zwykłych ludzi i według prostych zasad wspólnotowego bytowania, poczujesz, że bardzo wiele dajesz, ale i równie wiele otrzymujesz, nawet w dosłownym tego słowa znaczeniu. Dziś podzielisz się z kimś swoim posiłkiem, a jutro całkiem niespodziewanie przed twoimi drzwiami stanie sąsiadka z domowym obiadem lub sąsiad gotowy w czymś pomóc.