Zapomniany pamiętnik Janusz Muzyczyszyn Książka
Wydawnictwo: | WasPos |
Rodzaj oprawy: | Okładka broszurowa (miękka) |
Wydanie: | pierwsze |
Liczba stron: | 306 |
Format: | 14.5x20.5cm |
Rok wydania: | 2020 |
Szczegółowe informacje na temat książki Zapomniany pamiętnik
Wydawnictwo: | WasPos |
EAN: | 9788366754003 |
Autor: | Janusz Muzyczyszyn |
Rodzaj oprawy: | Okładka broszurowa (miękka) |
Wydanie: | pierwsze |
Liczba stron: | 306 |
Format: | 14.5x20.5cm |
Rok wydania: | 2020 |
Język wydania: | polski |
Podmiot odpowiedzialny: | Wydawnictwo WasPos Agnieszka Przyłucka Rembielińska 8a/120 03-343 Warszawa PL e-mail: [email protected] |
Zainspiruj się podobnymi wyborami
Podobne do Zapomniany pamiętnik
Inne książki Janusz Muzyczyszyn
Inne książki z kategorii Powieści i opowiadania
Oceny i recenzje książki Zapomniany pamiętnik
Książka przedstawia relację dwóch kobiet- matki i córki. Coś co wydawałoby się naturalnym, pięknym zjawiskiem staje się przekleństwem obu kobiet. Pomimo iż na pozór różnią się całkowicie to w pewnym momencie idealnym staje się jednak powiedzenie „Jaka matka taka córka"... Okazuje się, że najbardziej banalne i niby nic nie znaczące decyzje mogą rzutować na całe życie i to niekoniecznie w pozytywny sposób.Bardzo ciężko jest mi cokolwiek powiedzieć Wam o fabule książki. Nie chcę niczego zdradzić... To może tak: Jolanta za sprawą pewnego listu postanawia powrócić myślami do swojej młodości. Aleksandra zaś chcąc zrobić porządki przed rychłą przeprowadzką odnajduje stary pamiętnik swojej matki. Sama zaczyna zastanawiać się nad swoją przeszłością oraz nad tym co poróżniło obie kobiety. Miłość, nienawiść, uzależnienia próby samobójcze oraz śmierć- to tylko zarys tematów poruszanych przez autora.Podsumowując pomimo iż powieść ma zaledwie 300 stron, a czyta się ją zadziwiająco szybko (dużo światła na stronach) nie jest to łatwa lektura. Wszystkie nawiązania do lat osiemdziesiątych dwudziestego wieku sprawiały, że można było dosłownie poczuć tamten klimat, wyobrazić sobie jak żyło się w tamtych czasach - nie tak odległych, a zupełnie innych. Jedyne co mi tak naprawdę przeszkadzało to szczegółowe opisy stosunków seksualnych. Wydały mi się po prostu nie potrzebne akurat w tej książce lecz nadal uważam, że jest to bardzo dobra powieść obyczajowa.Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością Pana Janusza, ale na pewno nie ostatnie. Na okładce książki znajduje się pewne zdanie, które w stu procentach oddaje myśl przewodnią powieści: „To, co spotkało bohaterów powieści, ich radości i dramaty, mogą przytrafić się i Tobie, pamiętaj o tym.".
Zapomniany pamiętnikJola jest matką Oli.Nie dogadują się od zawsze .Fakt faktem są podobne ,ale jednak całkiem inne.Nie potrafią dojść do porozumienia, zbyt dużo je dzieli aby mogły się połączyć .Różni je styl życia i podejście do praktycznie wszystkiego.Są tak od siebie oddalone, że potrafią mijać się bez słowa nawet w domu .Matka od małego nie ma łatwego życia co odbija się na jej macierzyństwie .Nie dostała tez dobrego przykładu jaka powinna być prawdziwa mama, czego powinna nauczyć swoje dziecko i jak dać mu wystarczająco dużo miłości aby nigdy nie zwątpilo w uczucia matki .Tak zleciało jej dzieciństwo, pamięta wiele smutnych obrazów .Później studia, życie chwiląAlkohol w bardzo dużych ilościach, używki, kochankowie, imprezy i znajomi wzięły górę nad nauka .W ten sposób po semestrze zakończyła studia .Zostawia to na niej ślad tak duży ze sama ma do siebie obrzydzenie i żal ,oczywiście tylko wewnętrznie .Ma pełno tajemnic o których nie wie nikt i pewnie sama chce o nich zapomnieć .Być może dlatego tyle razy próbowała odebrać sobie życie , że ludzie przestali się tym przejmować .Mam na myśli pokazywać, że się tym interesują.Ola przez to wszystko pragnie zamieszkać z ojcem .Rozwód rodziców był dla niej czyms bardzo uciążliwym..Dlatego ona rownież jest bardzo zawzięta i uparta .Nie pokazuje zbyt często swoich dobrych cechPrzez cały czas w jakim rozgrywa się akcja córka poznaje nowe sekrety matki .Dowiaduje się rzeczy ,które nigdy nie miały ujrzeć światła dziennego .A jednakCzy uda jej się z tym żyć normalnie?Czy zrozumie i pogodzi się z mamą?Czy będzie w stanie jej wybaczyć ?Zauważyłam jedną rzeczAni matka ani córka nie chcą pokazywać uczuć .Wolą żyć z przekonaniem , że ich nie mają .To smutne, ale tak niestety jest .Może boją się, że będzie ich to zbyt wiele kosztować ?!Wyszło znakomicie dawno nie czytałam czegoś tak dobrego .Zakochałam się w tej powieści i pragnę jej więcejNaprawdę książka zmusza do przemyśleńJest w niej bardzo dużo miłości jednak takiej ukrytej bo nigdy żadna bohaterka nie została jej nauczona .Styl pisania jest bardzo luźny i aż miło się czytaMimo trudnych tematów jakie porusza .Wielkie Brawa dla autora Janusza MuzyczyszynaUwielbiam pańskie pióro i mam nadzieje, że przyjdzie mi przeczytać więcej takich cudeniekPolecam serdecznie książkę ♥
"Zapomniany pamiętnik" historia pełna smutku i dramatycznych wydarzeń, które zmieniły życie nie jednego bohatera. Życie pisze różne scenariusze i chodź na wiele rzeczy mamy wpływ, bywa też tak że stojąc w tłumie odczuwamy samotność.Historia Joli i jej córki Oli jest pełna burzliwych momentów, przez co ich relacje w pewnym momencie się rozpadają. Choroba Joli i jej zatracenie się wy sobie, oddala ją od córki, a historia z pamiętnika dodatkowo wzbudza w Oli niechęć do matki. Autor ukazał nam prawdziwe życie, pełne wzniesień i upadków, błędów życiowych i źle podejmowanych decyzji.Książka napisana jest prostym językiem, przez co czyta się ją bardzo szybko, jedynie co mi przeszkadzało to brak podziału na bohaterów w rozdziałach, przez co nie raz się gubiłam bo z myśli Joli, wpadaliśmy w historię Oli i robiło się zamieszanie. Jednak dobrze spędziłam czas z książka, tytułowy pamiętnik dał nam pełen obraz historii z życia Joli, które na prawdę jej nie oszczędzało. Świetna historiaDziękuję wydawnictwu za egzemplarz ☺️
"Zapomniany pamiętnik" historia pełna smutku i dramatycznych wydarzeń, które zmieniły życie nie jednego bohatera. Życie pisze różne scenariusze i chodź na wiele rzeczy mamy wpływ, bywa też tak że stojąc w tłumie odczuwamy samotność.Historia Joli i jej córki Oli jest pełna burzliwych momentów, przez co ich relacje w pewnym momencie się rozpadają. Choroba Joli i jej zatracenie się wy sobie, oddala ją od córki, a historia z pamiętnika dodatkowo wzbudza w Oli niechęć do matki. Autor ukazał nam prawdziwe życie, pełne wzniesień i upadków, błędów życiowych i źle podejmowanych decyzji.Książka napisana jest prostym językiem, przez co czyta się ją bardzo szybko, jedynie co mi przeszkadzało to brak podziału na bohaterów w rozdziałach, przez co nie raz się gubiłam bo z myśli Joli, wpadaliśmy w historię Oli i robiło się zamieszanie. Jednak dobrze spędziłam czas z książka, tytułowy pamiętnik dał nam pełen obraz historii z życia Joli, które na prawdę jej nie oszczędzało. Świetna historiaDziękuję wydawnictwu za egzemplarz ☺️
Zapomniany pamiętnikJola jest matką Oli.Nie dogadują się od zawsze .Fakt faktem są podobne ,ale jednak całkiem inne.Nie potrafią dojść do porozumienia, zbyt dużo je dzieli aby mogły się połączyć .Różni je styl życia i podejście do praktycznie wszystkiego.Są tak od siebie oddalone, że potrafią mijać się bez słowa nawet w domu .Matka od małego nie ma łatwego życia co odbija się na jej macierzyństwie .Nie dostała tez dobrego przykładu jaka powinna być prawdziwa mama, czego powinna nauczyć swoje dziecko i jak dać mu wystarczająco dużo miłości aby nigdy nie zwątpilo w uczucia matki .Tak zleciało jej dzieciństwo, pamięta wiele smutnych obrazów .Później studia, życie chwiląAlkohol w bardzo dużych ilościach, używki, kochankowie, imprezy i znajomi wzięły górę nad nauka .W ten sposób po semestrze zakończyła studia .Zostawia to na niej ślad tak duży ze sama ma do siebie obrzydzenie i żal ,oczywiście tylko wewnętrznie .Ma pełno tajemnic o których nie wie nikt i pewnie sama chce o nich zapomnieć .Być może dlatego tyle razy próbowała odebrać sobie życie , że ludzie przestali się tym przejmować .Mam na myśli pokazywać, że się tym interesują.Ola przez to wszystko pragnie zamieszkać z ojcem .Rozwód rodziców był dla niej czyms bardzo uciążliwym..Dlatego ona rownież jest bardzo zawzięta i uparta .Nie pokazuje zbyt często swoich dobrych cechPrzez cały czas w jakim rozgrywa się akcja córka poznaje nowe sekrety matki .Dowiaduje się rzeczy ,które nigdy nie miały ujrzeć światła dziennego .A jednakCzy uda jej się z tym żyć normalnie?Czy zrozumie i pogodzi się z mamą?Czy będzie w stanie jej wybaczyć ?Zauważyłam jedną rzeczAni matka ani córka nie chcą pokazywać uczuć .Wolą żyć z przekonaniem , że ich nie mają .To smutne, ale tak niestety jest .Może boją się, że będzie ich to zbyt wiele kosztować ?!Wyszło znakomicie dawno nie czytałam czegoś tak dobrego .Zakochałam się w tej powieści i pragnę jej więcejNaprawdę książka zmusza do przemyśleńJest w niej bardzo dużo miłości jednak takiej ukrytej bo nigdy żadna bohaterka nie została jej nauczona .Styl pisania jest bardzo luźny i aż miło się czytaMimo trudnych tematów jakie porusza .Wielkie Brawa dla autora Janusza MuzyczyszynaUwielbiam pańskie pióro i mam nadzieje, że przyjdzie mi przeczytać więcej takich cudeniekPolecam serdecznie książkę ♥
Książka przedstawia relację dwóch kobiet- matki i córki. Coś co wydawałoby się naturalnym, pięknym zjawiskiem staje się przekleństwem obu kobiet. Pomimo iż na pozór różnią się całkowicie to w pewnym momencie idealnym staje się jednak powiedzenie „Jaka matka taka córka"... Okazuje się, że najbardziej banalne i niby nic nie znaczące decyzje mogą rzutować na całe życie i to niekoniecznie w pozytywny sposób.Bardzo ciężko jest mi cokolwiek powiedzieć Wam o fabule książki. Nie chcę niczego zdradzić... To może tak: Jolanta za sprawą pewnego listu postanawia powrócić myślami do swojej młodości. Aleksandra zaś chcąc zrobić porządki przed rychłą przeprowadzką odnajduje stary pamiętnik swojej matki. Sama zaczyna zastanawiać się nad swoją przeszłością oraz nad tym co poróżniło obie kobiety. Miłość, nienawiść, uzależnienia próby samobójcze oraz śmierć- to tylko zarys tematów poruszanych przez autora.Podsumowując pomimo iż powieść ma zaledwie 300 stron, a czyta się ją zadziwiająco szybko (dużo światła na stronach) nie jest to łatwa lektura. Wszystkie nawiązania do lat osiemdziesiątych dwudziestego wieku sprawiały, że można było dosłownie poczuć tamten klimat, wyobrazić sobie jak żyło się w tamtych czasach - nie tak odległych, a zupełnie innych. Jedyne co mi tak naprawdę przeszkadzało to szczegółowe opisy stosunków seksualnych. Wydały mi się po prostu nie potrzebne akurat w tej książce lecz nadal uważam, że jest to bardzo dobra powieść obyczajowa.Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością Pana Janusza, ale na pewno nie ostatnie. Na okładce książki znajduje się pewne zdanie, które w stu procentach oddaje myśl przewodnią powieści: „To, co spotkało bohaterów powieści, ich radości i dramaty, mogą przytrafić się i Tobie, pamiętaj o tym.".