Chyba każdą powieścią Coetzee jest w stanie zadowolić, jeśli nie wszystkich, to przynajmniej większą cześć swoich czytelników. Zależy to głównie od sposobu pisania, który zaprezentuje - narracyjny czy fabularny. Fabularne powieści noblisty, które w dużej mierze opierają się na konkretnych wypadkach będących osią interpretacyjną utworu (jak Hańba), są bardziej znane wśród czytelników ceniących, nie tyle jego prace, co dobrą literaturę; narracyjne zaś, to trudne, wysublimowane monologi, w których niepostrzeżenie się zanurzamy, i w których poniekąd bierzemy udział (Wiek żelaza). Wydaną w 2004 roku powieść W sercu kraju należy włączyć do klasy narracyjnej, a może nawet ustanowić ją jako nadrzędny przykład tejże klasy.