Osadzenie akcji książki w małym miasteczku dodało niebywałego uroku całej fabule. Zdecydowanym plusem jest duszna atmosfera hermetycznej społeczności, w której każdy każdego zna. Społeczności wśród której kryje się morderca. A kumoterstwo i wszechobecna zmowa milczenia nie sprzyja prowadzonemu śledztwu.

Pozytywnym zaskoczeniem był dla mnie także dobry research dot. policyjnych detali. Polska Policja w latach 90 rządziła się swoimi prawami, a w mojej ocenie autor dobrze oddał patologie i niedociągnięcia minionego systemu. Jednak poza tym mało kiedy czułam klimat lat 90, za mało było dla mnie detali, które by naprowadzały na to czytelnika. Moje wyobrażenia dot. osadzenia fabuły znacznie bardziej uciekały w teraźniejszość niżeli w schyłek lat 90.

Choć postaci Ady nie można odmówić wyrazistości to realizmu i owszem. Podobnie zresztą jak niektórym fragmentom fabuły. Wizerunek sponiewieranej, będącej na bakier z przepisami i popadającej w ataki paniki funkcjonariuszki był ciekawy do czasu, dopóki nie zaczął być przerysowany.

„Zła krew" to bardzo dobry kryminał, szczególnie przez wzgląd na to, że jest to kryminalny debiut autora. Maciej Rożen śmiało postawił pierwsze kroki na polskim rynku wydawniczym i skonstruował kryminał, którego nie powstydziłby się niejeden bardziej doświadczony pisarz. Pozostaje mieć nadzieję, że ten pierwszy poczyniony krok nie będzie ostatnim, a niebawem będzie nam dane przeczytać kolejną pozycję spod pióra autora.

Okładka wywoływała ciarki ilekroć się na nią spojrzałam. Oczekiwałam bardzo mrocznego i krwawego wnętrza.
Aż tak nie było. Był to bardzo dobry kryminał z wątkami obyczajowymi i pełną traum policjantką.
Miłośnicy kryminałów będą zachwyceni. Ci, którzy szukają gęstego mroku już mniej.
Bardzo podobało mi się osadzenie czasowe w latach , w których dorastalam. Pamiętam doskonale czasy wypożyczalni VHS, gdzie wersje kinowe filmów wywoływały niesamowite emocje. I nawet nie przeszkadzały chodzące na ekranie osobniki wymykające się do wc lub chrupacze popcornu. I komórki, wyznacznik bogactwa.
Również czułam się dobrze czytając o małym miasteczku, gdzie każdy o każdym wie absolutnie wszystko. Gdzie panuje cicha zmowa solidarności. Gdzie obcy jest intruzem z niecnymi zamiarami.
Ciekawe morderstwa, o ile można tak nazwać akt odebrania komuś życia.
Poszlaki, szykanowanie rodziny, w której każdy albo siedział w więzieniu, albo właśnie wyrok swój odsiaduje. Łata przyklejona, zatem winowajca znaleziony...czy aby na pewno?
Układy, statystyki, chowanie nosa w piach.
Uwielbiam patomorfologów. I tu choć krótko był takowy. Specyficzny sposób dialogu skradł moje serce.
Barwne postacie jak np. Koński o twarzy Freddiego Krugera, prokurator Żabiński i wielki wybawca Topic , który uchronił od upadku zakłady chemiczne. Miejsce pracy większości mieszkańców.
Ada, policjantka mimo ogromnej traumy wykazała się wielokrotnie odwagą i determinacją. Bardzo polubiłam tą kobietę. Chciałabym jeszcze przeczytać o niej.
Finał kreował mi się pomału, autor rzuca cień podejrzenia niczym paletka piłeczkę...by nagle zmrozić nas jednym oddechem.
Morderca zaskoczy Was. Tego jestem pewna. Choć bardzo dobrze się maskował. Ale ciiii
Kochani, wybierzcie się do Topic, by pomóc mieszkańcom wrócić do normalności. !

Opis wydawcy:
To miasteczko jest jak przedsionek piekła, trucizna sączy się do żył każdego, kto tu mieszka.

Topice, 31 stycznia 1998 roku. Rozdziobana twarz młodej dziewczyny przypomina maskę. Ofiara to córka miejscowego prominenta, którego zakłady chemiczne utrzymują przy życiu całe miasto. Potwór, który dopadł Julię, dusił ją bez opamiętania, a po wszystkim pozbawił dziewczynę oczu.

Mieszkańcy każdego dnia spotykają mordercę w dusznym korytarzu bloku z wielkiej płyty albo mijają w drzwiach wypożyczalni kaset wideo. I choć wszyscy świetnie go znają, nie mają pojęcia, kim jest naprawdę.

Zagadkę brutalnych zabójstw ma wyjaśnić Ada Heldisz. Podkomisarz zamieniła Komendę Stołeczną na prowincjonalny posterunek, aby uciszyć narastające ataki paniki. I żeby nie postradać zmysłów.

Zaślepiona ambicją policjantka nie dostrzega, że z każdym krokiem zbliża się do przepaści. A diabelnie inteligentny morderca tylko czeka na moment, aż sama wpadnie w jego sidła.

Złamana bohaterka, której nie zapomnisz. Zbrodnie, które będą ci się śniły po nocach i finał, którego nie jesteś w stanie przewidzieć.

Historia „Złej Krwi" rozpoczyna się od traumatycznych wydarzeń podczas tajnej akcji prowadzonej przez podkomisarz Adę Heldisz, po których kobieta nie może dojść do równowagi psychicznej. W związku z tym przenosi się do małej miejscowości o nazwie Topice.
Mogłoby się wydawać, że jest to mieścina jakich wiele: jeden duży zakład w którym pracuje połowa mieszkańców, pojedyncze awantury domowe, oczywiście wszyscy wiedzą gdzie można kupić lewą gorzałkę, ale w sumie to nikt nic nie wie... a jak się źle wiedzie, to „ dobrze że u sąsiada, a nie u mnie"... ot typowy małomiasteczkowy klimat.

Jednak do czasu. Podczas studniówki zamordowana zostaje jedna z uczennic tutejszego technikum - córka najbogatszego mieszkańca. Śledztwo prowadzi Ada, która cały czas próbuje poradzić sobie z narastającymi atakami paniki.
Podkomisarz jest postacią nieidealną, porywczą, twardą, nieustępliwą, ale też poranioną, popełniającą błędy - przez co staje się dla czytelnika bardzo realnym człowiekiem.

„Rozumiem, że ciebie trzymają na smyczy , dopóki nie trzeba obszczekać kogoś z miastowych" - to zdanie chyba najlepiej wraża jaka jest nasza śledcza.

Na jednym zabójstwie się nie kończy, podkomisarz musi odnaleźć seryjnego mordercę.. a w tym wszystkim są jeszcze mieszkańcy, którzy mimo zmowy milczenia sami chcą wziąć sprawy w swoje ręce..
Książka przedstawia wielowarstwową historię, która przez lata zarastała kłamstwami, niesprawiedliwością, zależnościami, złością i nieodmówieniami... aż w końcu coś pękło.

Czy podkomisarz ujmie przestępcę? Zakończenia nie odgadłam, autor bardzo dobrze zbudował tą intrygę.. Zresztą cień podejrzenia był tak rzucany, że co chwilę wszyscy wydawali się być winni.