Fikcje Borges Jorge Luis Książka

Tyle już czytałam o tym genialnym twórcy. Borges jest jednym z najwybitniejszych, a na pewno jednym z najbardziej kontrowersyjnych autorów XX. Wiele razy ocierał się o Literacką Nagrodę Nobla, był nominowany, ale jej nie dostał. Szkoda, według mnie powinien ją dostać. „Fikcje" są zaliczane do jego najlepszych zbiorów opowiadań, a więc dołączyłam ją do swoich lektur. Nie jest to lektura łatwa i prosta, wymaga skupienia, uwagi, ale warto. Prawie siedemdziesięcioletni autor na Uniwersytecie Harvarda wygłosił bardzo bliskie nam wszystkim zdanie: „Przez całe życie czytałem i studiowałem książki, pisałem (choć może zaledwie próbowałem swoich sił w pisarstwie?) oraz czerpałem przyjemność z lektur - i właśnie ową przyjemność uważam za najważniejszą." Właśnie to oczytanie, a dzięki temu olbrzymią wiedzę i erudycję widać w tych opowiadaniach. Autor nie bawi się słowem, ale rzeczywistością. Jednak jego fikcje mają solidne podstawy w filozofii, metafizyce, historii, przypowieściach i w literaturze. Borges jak architekt buduje swój gmach literatury na tajemnicy, paradoksach, łącząc nieistniejące książki, biografie, postacie z istniejącymi. Zanurzamy się w świat magicznych ksiąg, bibliotek, labiryntów, przypowieści, tajnych stowarzyszeń, a nawet zbrodni. Każda z tych opowieści jest inna, ale łączą je otwarte zakończenia zapraszające czytelników do dalszych poszukiwań. Mnie urzekło opowiadanie „Koliste ruiny"- świat rzeczywisty i świat wyśniony. Czy jesteśmy rzeczywiści, a może przez kogoś wykreowani. „Ogród o rozwidlających się ścieżkach", gdzie każdy wybór jest wyborem jednej ścieżki, ale też można podążać inną ścieżką. Oczywiście bliska jest mi „Biblioteka Babel". Skończoność znaków w naszym piśmie, ale też skończoność motywów i tematów prowadzi do nieuchronnej powtarzalności wydarzeń i sytuacji, a także nieuchronnego naśladownictwa wcześniej powstałych dzieł. Nawiązuje do tego opowiadanie „Pierre Menard, autor Don Kichota". Interesujące są też „ Śmierć i busola", „Tajemny cud", czy „Temat zdrajcy i bohatera". Każdy z tych opowiadań to osobny fascynujący świat, który naprawdę warto poznać.Recenzja jest też na "Na kanapie" i LC

Tyle już czytałam o tym genialnym twórcy. Borges jest jednym z najwybitniejszych, a na pewno jednym z najbardziej kontrowersyjnych autorów XX. Wiele razy ocierał się o Literacką Nagrodę Nobla, był nominowany, ale jej nie dostał. Szkoda, według mnie powinien ją dostać. „Fikcje" są zaliczane do jego najlepszych zbiorów opowiadań, a więc dołączyłam ją do swoich lektur. Nie jest to lektura łatwa i prosta, wymaga skupienia, uwagi, ale warto. Prawie siedemdziesięcioletni autor na Uniwersytecie Harvarda wygłosił bardzo bliskie nam wszystkim zdanie: „Przez całe życie czytałem i studiowałem książki, pisałem (choć może zaledwie próbowałem swoich sił w pisarstwie?) oraz czerpałem przyjemność z lektur - i właśnie ową przyjemność uważam za najważniejszą." Właśnie to oczytanie, a dzięki temu olbrzymią wiedzę i erudycję widać w tych opowiadaniach. Autor nie bawi się słowem, ale rzeczywistością. Jednak jego fikcje mają solidne podstawy w filozofii, metafizyce, historii, przypowieściach i w literaturze. Borges jak architekt buduje swój gmach literatury na tajemnicy, paradoksach, łącząc nieistniejące książki, biografie, postacie z istniejącymi. Zanurzamy się w świat magicznych ksiąg, bibliotek, labiryntów, przypowieści, tajnych stowarzyszeń, a nawet zbrodni. Każda z tych opowieści jest inna, ale łączą je otwarte zakończenia zapraszające czytelników do dalszych poszukiwań. Mnie urzekło opowiadanie „Koliste ruiny"- świat rzeczywisty i świat wyśniony. Czy jesteśmy rzeczywiści, a może przez kogoś wykreowani. „Ogród o rozwidlających się ścieżkach", gdzie każdy wybór jest wyborem jednej ścieżki, ale też można podążać inną ścieżką. Oczywiście bliska jest mi „Biblioteka Babel". Skończoność znaków w naszym piśmie, ale też skończoność motywów i tematów prowadzi do nieuchronnej powtarzalności wydarzeń i sytuacji, a także nieuchronnego naśladownictwa wcześniej powstałych dzieł. Nawiązuje do tego opowiadanie „Pierre Menard, autor Don Kichota". Interesujące są też „ Śmierć i busola", „Tajemny cud", czy „Temat zdrajcy i bohatera". Każdy z tych opowiadań to osobny fascynujący świat, który naprawdę warto poznać.Recenzja jest też na "Na kanapie" i LC