Czy mając za sobą trudną przeszłość, która daje, o sobie znać na każdym właściwie kroku można o niej zapomnieć, czy żyć nią nie ujawniając nic z tego, co się wydarzyło, aby o tym stale nie myśleć?

Przyznam, że od samego początku książka pt.''Dobra dziewczyna, zła dziewczyna'' autorstwa Pana Michaela Robothama należąca do gatunku literackiego kryminału tworzył zbyt wiele jak dla mnie tajemnic.

Samo nadanie książce tytułu uważam, że było trafne, gdyż odzwierciedlało ono to, co ukrywało się w głębi przeżyć jednej z dwóch w występujących w niej głównych bohaterów o imieniu Evie, o której nikt nic nie wiedział, ponieważ nie każdy mógłby ją zrozumieć, gdyby poznał jej ból i to z czym się zmagała, a być może nie chciała o tym mówić, a może omawiać szczegóły wydarzeń z jej przeszłości osobom, którym nie ufała. Zaufanie w takiej sytuacji, w jakiej znalazła, się Evie jest bardzo ważne na każdym etapie wydarzeń tych, których można uniknąć, a co jeszcze należy poprawić w relacjach odgrywającą znaczącą rolę.

Lubię, kiedy nieznajomy do tej pory autor z gatunku literatury, który jest, mojemu sercu bardzo bliski potrafi mnie zaskoczyć czymś wyjątkowym, a jeśli nie to chociaż podejmuje próbę, abym mogła spróbować dać mu szansę za to, że nie poddaje się, lecz wykazuje się odwagą i siłą pokonania własnych przeciwstawności i pomysłowości, lecz nie wszystko wyszło mu tak, jak by tego chciał idealnie.

Polubiłam Cyrusa Havena, który to jako policyjny psycholog ma wiele przed sobą zawodowych i prywatnych wyzwań, nigdy się nie poddaje, ale również nie pozwala na to, aby coś zostało przed nim ukryte, dzielnie walczy z tym, co kiedyś było dla niego bólem, a może pogodził się z tym w głębi serca, może tylko udaje, że nie. Jest w nim, coś takiego, że nawet ja nie potrafię go rozszyfrować do samego końca. Wiem, że umie być dobry, troskliwy, ale uczuciowo ma problem, by ujawnić, jakie jest jego prawdziwe oblicze, a może go nie ma?

Obserwując zachowania, co poniektórych bohaterów odnoszę takie wrażenie, jakby byli dla siebie samych obcy, nieufni, maskujący się idealnie, a jednak mimo szczerych chęci mają w sobie strach, że jednak sekrety ich zostaną ujawnione.

Kryminał ten przedstawia obraz rodziny zamordowanej nastolatki Jodie Sheehan z jednej strony dążenie do rodzinnego idealizmu, z drugiej strony ukrywanie prawdy o rodzinie, a trzecia strona medalu to miłość do zainteresowania łyżwiarstwa na pokaz, aby udowodnić, że można sukcesami przezwyciężyć wszystko i zarobkami, jakie ono daje, wykorzystując do tego ulubienicę rodziny, aby móc cieszyć się, że jest, coś warta nie patrząc na to, czy ona podoła planom rodziców w nią zapatrzonych, a nie zwracając uwagi na syna potrzebującego również od rodziców zainteresowania.

Czytając, ten kryminał można wyciągnąć wiele wniosków i zastanowić się, co jest ważne dla osób, które czują się odrzucone, czego im brakuje w życiu, a może jest coś takiego, czego najbardziej oczekują od życia, a może mają poczucie braku zaufania, co ich martwi, a co cieszy?

Warto dzięki przeczytaniu tego kryminału zastanowić się nad problemami młodzieży i być może znajdzie się wspólne rozwiązanie wyjścia z trudnych sytuacji, jakie je w głębi otaczają a najważniejsze porozmawiać z nimi, czy potrafią zrozumieć słowa: dobro i zło? Czy potrafiliby się odpowiednio zachować, kiedy widzą zło u swoich rówieśników bądź rodziny i czy umieliby sobie z nim walczyć, a może w ukryciu nie mówiąc nic nikomu rozwiązać problem z użyciem środków nie zawsze pasujących do sytuacji, która zagrażałaby choćby utracie życia, które jest jeszcze przed nimi ?

Mylące było dla mnie kto tak naprawdę odpowiada za morderstwo nastolatki Jodie Sheehana, która powinna żyć, a niestety nie znalazł, się nikt kto wyciągnąłby do niej pomocną dłoń, lecz istniał inny sposób na, jej nieoczekiwany problem mogący wiele zmienić, a jednak dał o sobie znać.

Problemy poruszane w tym kryminale udowadniają, że życie toczy się dalej, ale mimo wszystko nie można obwiniać innych za nie, lecz siebie za to, że żyje się w świecie, w którym widzi się jedynie indywidualizm i widoczny narcyzm, o którym się nie mówi, bo wolimy oskarżać innych, a nie siebie za popełniane błędy w trakcie wychowania młodego pokolenia na przyzwoitych obywateli, a jednak pojawia się zawsze coś na drodze negatywnego zamiast pozytywnego dla osiągniętego w przyszłości idealnego celu i zadowolenia, że zrobiło się coś dobrego.

I pojawia się nagle cień nadziei z trudnej przebytej przyszłości, czy uda się naprawić go, a może jedynie zapomni się o nim na chwilę i znów on z dalekiej przebytej podróży na chwilę powróci, tego nie wiemy, dopóki nie pojawi się ktoś na horyzoncie i nam pomoże się go pozbyć, a może sami spróbujemy o nim zapomnieć, choć to nie jest takie proste, ale czas pokaże i może wyleczy rany, które kiedyś zostawiła po sobie nieprzewidywalna przeszłość.

Nie podobało mi się to, że kryminał zawiera za dużo rozdziałów.

Polubiłam twórczość autora za to, że mogłam do samego końca poznać losy wszystkich bohaterów.

Polecam przeczytać ten kryminał.

6 lat od rozpoczęcia akcji w książce zostaje znaleziona dziewczynka przy brutalnie zamordowanych zwłokach mężczyzny. Nikt nie wie kim ona jest i ile ma lat. Jej tożsamość pozostaje tajemnicą i nikt ma się nigdy o niej nie dowiedzieć.
Cyrus jest policyjnym psychologiem z traumą z dzieciństwa. Po powrocie ze szkoły zastał w domu zamordowanych rodziców i dwie siostry. Morderstwa dokonał jego starszy brat.
Jak połączą się losy bohaterów oraz czy dar Evie pozwoli na rozwiązaniu śledztwa nad którym pracuje Cyrus? Nie wiem, ale Evie wie że na pewno w tym momencie kłamie.

Uwielbiam kryminały z wątkiem psychologicznym. Wiecie dlaczego? Bo dzięki nim mogę odpocząć od pracy, nie mam wtedy czasu by myśleć o planach sprzedażowych oraz deadline. Całą swoją uwagę poświęcam na poznanie historii, która później długo pozostaje w mojej głowie. Tak samo jest w przypadku tej książki.
Zagadka morderstwa jest skomplikowana i autor cały czas rozwija akcję. Książka trzyma w napięciu i mimo dość sporej objętości bo blisko 500 stron pochłania się ją błyskawicznie.
Bohaterowie są świetnie wykreowani. Z Evie mogłabym się zaprzyjaźnić od razu.
Jedyne zastrzeżenie mam do tytułu. Trochę nie pasuje mi do całości.
To moje pierwsze spotkanie z autorem i jestem gotowa sięgnąć po inne pozycje.

Cyrus Haven, psycholog pomagający rozwiązać sprawę policji.
Evie Cormac, dziewczyna, która wiele przeszła i bezbłędnie rozpoznaje czy ktoś kłamie. Czy łącząc siły uda im sie rozwiązać zagadkę śmierci nastolatki?
"Dobra dziewczyna, zła dziewczyna" wciaga od pierwszych stron. Autor tak prowadzi narrację, że ciężko się oderwać od lektury. Stopniowe odsłanianie kolejnych wątków buduje napięcie, by na końcu oczywiście zaskoczyć.
Polecam każdemu, a szczególnie tym, którzy uwielbiają dobre kryminały.

Evie to dziewczyna niezwykła jak na nastolatkę. Wie kiedy ktoś kłamie. Bezbłędnie umie to odgadnąć nawet jak bardzo się starasz, więc... nie rób tego! Aniołek, bo tak jest też nazywana to wielka tajemnica. Wzięła się znikąd nikt o nią nie pyta, nikt jej nie szuka. Jednak dzięki swym niecodziennym umiejętnościom pomoże rozwiązać nieoczywistą sprawę kryminalną.
Książka bardzo mi się podobała. Trudno napisać coś o niej więcej nie zdradzając fabuły! Dlatego zapraszam do czytania, przekonajcie się sami czy i Was oczaruje!

Na wstępie powiem wam, że nie ma co szufladkować ludzi, to to, czy ktoś jest dobry, czy zły, to naprawdę zależy od punktu widzenia i znajomości danej osoby. Często poprzez maski, które ludzie na siebie zakładają widzimy ich takich, jakich chcą, żebyśmy ich widzieli. Zazwyczaj prawda, wygląda zupełnie inaczej. Napomknęłam o tym, bo tutaj mamy przedstawione różne obce dziewczyny i choć bohaterzy wydadzą tutaj osądy, to jednak nie oznacza to, że w ten sposób mamy je postrzegać. Mają cechy prawdziwych ludzi i śmiało można by rzec, że nie grają, tylko zachowują się normalnie, według wytycznych tego, co przeżyły. Jedna z postaci za młodu przeżyła życie niczym wyjęte z prawdziwego horroru. Przez lata obserwowała ludzi, patrzyła na ich zachowania i nerwowe tiki. W ten sposób potrafi odróżnić kto kłamie, a kto jest szczery. Jej losy zetkną się tutaj z policjantem, który widzi możliwość współpracy z dziewczyną. Poszukując sprawcy pewnej gwizdy, wydaje mu się, że jego talent w byciu psychologiem policyjnym jest nieco niedokładny. Sam mając własną burzliwą przeszłość, dostał się do pracy z powodu traum z dzieciństwa. I tutaj mamy ciekawą zależność, bo prosząc o pomoc dziewczynę nie wie, że jej demony wciąż grasują na wolności i sama nie potrafi o nich zapomnieć. Jak zatem sądzicie, czy dwoje skrzywdzonych ludzi może mieć wspólne spojrzenie na przyszłość?
Celowo nie zdradziłam ważnych faktów, gdyż uważam, że to one robią na czytelniku największe wrażenie. Język postaci bywa dosyć wulgarny, ale nic dziwnego, skoro kogoś wychowała ulica. Tam wiadomo, że stajemy się potworami po to, by już nikt nas więcej nie skrzywdził. Poprzez częste dialogi zauważamy, że agresja jest tu na pierwszym planie. Nie ma możliwości, by przerwać czytanie, gdyż mamy tu bardzo dynamiczną akcję. Każdy tutaj walczy o swoje i nie mamy się temu dziwić. Bywają momenty, że okropne opisy nie robią na nas wrażenia, jednak są i lżejsze, które bardzo grają na naszym dobrym sercu i chęci ochrony przed złem. Po skończeniu długo nie można o niej zapomnieć. Świetny thriller psychologiczny, bardzo go polecam!

"Jako psycholog sądowy poznałem w życiu wielu morderców, psychopatów i socjopatów, ale odmawiam definiowania ludzi jako dobrych albo złych. Zło to raczej nieobecność dobra niż coś z góry przesądzonego, zapisanego w czyimś DNA..."

Dziewczyna bez przeszłości

Zmarznięta, głodna i brudna. Nie wiadomo, kim jest, ani kto ją skrzywdził. Wiadomo, że nikt jej nie szukał.

Po sześciu latach od odnalezienia Evie jej tożsamość pozostaje tajemnicą. Nikomu nie udało się do dziewczyny zbliżyć na tyle, aby zrozumieć, co skrywa pod maską agresywnej i nieprzewidywalnej outsiderki. Jedyną pewną rzeczą jest to, że bezbłędnie rozpoznaje, gdy ktoś kłamie.

Chłopak, który przetrwał

Dwadzieścia lat temu Cyrus Haven wrócił po szkole do domu. Od wejścia czuł, że wydarzyło się coś bardzo złego. Kiedy odkrył, że jego starszy brat zamordował oboje rodziców i dwie siostrzyczki, cały świat chłopaka legł w gruzach.

Dziś Haven pracuje jako policyjny psycholog. Gdy spotyka na swojej drodze intrygującą Evie Cormac, postanawia wspólnie z nią odkryć potworną prawdę kryjącą się za morderstwem młodej mistrzyni łyżwiarstwa.

Czy niezwykły dar Evie wystarczy, aby rozwiązać sprawę, w której wszyscy kłamią? I czy Cyrus uratuje Evie przed nią samą?

Przyznam szczerze, że nie znałam wcześniej autora. Więc czytałam z otwartym umysłem. Jakże brakowało mi w życiu tak dobrego, genialnie napisanego kryminału z wątkami obyczajowymi na najwyższym poziomie.

Sam tytuł już mówi nam o definiowaniu jednej osoby jako złej czy dobrej. Czy to możliwe? Nasz bohater, Cyrus, psycholog na codzień wciąga w siebie mrok innych, by uzdrowić swojego pacjenta...
Narracja 1 osobowa pozwala nam być naocznym wręcz świadkiem zmagań z chorymi duszami...
Niesamowite podejście do pacjentów, empatia uczy nas rozumienia istoty dobra i zła.

Poznajemy również psychikę ofiary, gdy rozmawia z Nami w rozdziałach. Opowiada o swoich odczuciach i traumach. Potrafi wyczytać w ludziach czy mówią prawdę czy kłamią. Pacjentka ośrodku wychowawczego, później przeprowadza się do domu psychologa.
Przeżyła koszmar. Brzydzi się sobą. Nienawidzi...

Relacja Cyrusa z Aniołkiem, pomaga dziewczynie dostrzec pozytywne uczucia, jakie może dostać od drugiego człowieka. Jej przeszłość owiana tajemnicą...budzi nasz niepokój.

Okrutna zbrodnia mlodziutkiej łyżwiarki rzuca cienie w tak wiele miejsc, na tyle twarzy...autor bawi się z nami, podrzucając co rusz nowe poszlaki. Od sekretów aż roi się na kartach powieści...

Suspens, mrok, chłód wciąga nas niczym wir. Niemal 500 stron powieści mknęło błyskawicznie.

Gwarantuje Wam, że znajdziecie tutaj trzymająca w napięciu historię. Ludzkie dramaty, świetne dialogi. Układy, i do ostatnich stron nie będziecie wiedzieli, co jest prawdą, a co kłamstwem...

Książka trzymająca w napięciu. Wciągająca treść, dobrze wykreowani bohaterowie. Czytelnik nie ma chwili na nudę.
Zagadki dwóch różnych dziewczyn. Jedną prawdę można odkryć szukając śladów zbrodni, przesłuchując świadków i wyciągając wnioski. Drugą możemy poznać tylko, jeśli bohaterka ją nam powie... Która tajemnica bardziej przyciąga? Którą bardziej chcielibyśmy odkryć?
Właściwie już na początku książki możemy się domyślić, że ta z pozoru dobra dziewczyna okaże się inna niż ją widzą najbliżsi. Ale czy to znaczy, że jest zła?
Mam wątpliwości jest chodzi o tytuł książki (nie do końca mi on pasuje).
Treść -> nie mam żadnych zastrzeżeń. Dobra zabawa dla miłośników kryminałów (a wiadomo, że nie łatwo ich zadowolić).
To moje pierwsze spotkanie z autorem, ale już zaczynam się rozglądać za innymi jego publikacjami.

Książka wciąga od pierwszej strony, nie sposób się od niej oderwać. To jedna z tych pozycji, którą czyta się do późna w nocy albo idąc potykając się na chodniku. Świetnie napisana, z wartką akcją, dotykająca bardzo trudnych tematów, nieoczywista. Jest śmierć, jest tajemnica, rodziny kryjące ciemne sekrety i dwoje wyrazistych bohaterów - psycholog z traumatyczną przeszłością i nastolatka znaleziona przed laty w domu, w którym dokonano strasznej zbrodni. Napięcie rośnie z każdym rozdziałem, z każdą kartą, czeka się z niecierpliwością na końcowe rozwiązanie... a tu klops. Rozwiązania nie ma. Autor pozostawił dużą przestrzeń na domysły i samodzielną interpretację. Z początku byłam tym zabiegiem niesamowicie rozczarowana i zniechęcona, ale z biegiem czasu, gdy sama układam sobie możliwe scenariusze doceniam taki sposób zakończenia książki. To pierwsze moje spotkanie z autorem. Na pewno nie ostatnie. Książkę polecam!