Z ciekawie zawartego opisu treści można wiele na samym początku wywnioskować, ale czy tak jest, należy się, o tym przekonać czytając, ją.

Wzbudziło moje zainteresowanie szczególnie to, czy bohaterowie będą umieli się właściwie zachować w sytuacji, kiedy muszą zmienić natychmiast swoje dotychczasowe życie i zamieszkać w nowym miejscu, w którym nie zna się osoby, z którą będą przebywać.

Czy będą umieli zaakceptować nową codzienność, czy polubią się wzajemnie, który z domowników nie radzi sobie z nią, ma kłopoty z dialogiem będącym najważniejszym kluczem w porozumiewaniu się? Który bohater nie będzie dla głównego bohatera stanowił problemu we wspólnym tymczasowym zamieszkaniu. Co myśli o nietypowej i niewygodnej sytuacji dla niego, co wzbudza w nim pozytywne i negatywne emocje, co czuje, widząc rodzinę i osoby mniej znane, co go cieszy, a co martwi?

Uważam, że gdybyśmy doświadczyli tego samego, co główny bohater czy umielibyśmy poradzić sobie tak na pierwszy rzut oka z tym niecodziennym dla nas niespodziewanym problemem, gdzie musimy pomóc bliskim wspiąć się po wysokiej drabinie spróbować dać im szansę na cierpliwe w niej wspólne przetrwanie pomimo naszych wątpliwości i mętliku w głowie dotyczącym naszej uległości i sprawdzeniu się, czy przypadkiem nie zostaliśmy wplątani w jakąś pułapkę połączoną z naszą uległością i naiwnością, pod którą zostajemy często poddani nieświadomi tego lub najczęściej udając, że tego nie widzimy pod przykrywką bycia dobrym.

Można z łatwością dokonać oceny podczas czytania tekstów dialogowych, który z mieszkańców zachowywał się z należytą godnością.

Właściwie to nie podobało mi się pod każdym możliwym względem zachowanie mamy Tolika.

Wcale nie dziwię się Tolikowi, że w niektórych sytuacjach wyczuwalny był u niego stres, bo był on uważnie obserwowany i każdy z mieszkańców chciał, podkreślić jego mniejszą lub większą rolę spędzając, ten trudny czas trwania wojny na Ukrainie będąc małą częścią.

Powieści tej nie czytało mi się szybko.

Powieść ta na samym początku nie wzbudza, zachwytu. Powoduje to, że z czasem można, polubić występujących w niej drugoplanowych bohaterów poznając ich niełatwe charaktery, które z czasem odsłonią lub na zawsze zachowają go w tajemnicy.

Polecam przeczytać tę powieść.

Główny bohater powieści, Tolik, tuż przed wybuchem wojny na Ukrainie, kupił dom w Hiszpanii. Było to jego marzeniem od lat, które udało mu się w końcu spełnić. Pragnął stworzyć swoje miejsce na ziemi, urządzić dom zgodnie ze swoimi potrzebami i estetyką. Chciał również rozluźnić nieco uwierające go więzy rodzinne. Jednak los bywa przewrotny i złośliwy. Tolik jeszcze nie rozpoczął remontu wnętrz, kiedy w jego ojczystym kraju wybuchła wojna. Następstwem tego dramatycznego wydarzenia był przyjazd do nowo kupionej nieruchomości matki Tolika, jego wuja Anatolija Stiepanowicza, ciotecznej babki - Hryhoriwny, siostry Irusi i jej przyjaciółki Poliny oraz dwóch kotów i psa. Życie Tolika wraz z przybyciem gości ulega całkowitej przemianie. W domu robi się tłoczno i gwarnie. Mama przejmuje we władanie kuchnię, gotuje ogromne ilości tradycyjnych, ukraińskich potraw. W końcu może się nacieszyć synem i otoczyć przytłaczającą go nadopiekuńczością. Hryhoriwna narzeka na jakość tutejszych produktów spożywczych, tęskni za pozostawionymi w domu pod Charkowem kurami, marzy o uprawianiu przed domem Tolika własnych pomidorów. Wuj Anatolija dopytuje się o życie osobiste gospodarza domu, komentuje jego życiowe wybory, co młodszego mężczyznę niezwykle irytuje. Polina jak cień chodzi po domu, przechodzi załamanie nerwowe. Cała rodzina na bieżąco śledzi wydarzenia wojenne na Ukrainie, cały czas są myślami w swoich domach, wśród sąsiadów i znajomych. Tolik z samotnego introwertyka musi stać się nagle głową rodziny, głównym jej żywicielem, zaopatrzeniowcem i łącznikiem z obcym dla rodziny środowiskiem. Aby utrzymać minimum samotności i być niezauważonym przez domowników, do swojego pokoju wchodzi po drabinie przez okno. Zaistniała sytuacja przytłacza go, tym bardziej, że pracuje zdalnie, niemal cały czas spędza ze swoimi gośćmi. Jednak, gdy dochodzi do momentu, kiedy jego bliscy coraz bardziej tęsknią za Ukrainą i rozważają powrót do swoich domów, Tolik wpada w panikę. Przyzwyczaił się już bowiem do ich obecności, do wspólnoty wielopokoleniowej rodziny.
„Drabina" ma cechy komedii. Zabawne sytuacje domowe, dowcipne dialogi, docieranie się współlokatorów są pełne humoru, dodają lekkości powieści. Bohaterów książki nie sposób nie polubić. Są otwarci, zabawni, troszczą się o siebie wzajemnie. Autorka ukazała ich nieco karykaturalnie, ale nie ironicznie czy obraźliwie.
Mamy tu drugie dno powieści, bardziej emocjonalne i dramatyczne. Rodzina Tolika martwi się o swoją przyszłość, z uwagą śledzi doniesienia z kraju. Boją się, czy będą mieli gdzie wrócić, czy ich domy nie zostaną zburzone. Ze smutkiem przyjmują wiadomość o śmierci kuzyna, który zginął podczas walk z najeźdźcą. Tolikiem targają wyrzuty sumienia, że nie bierze udziału w walkach na Ukrainie.
Eugenia Kuzniecowa swoim tekstem przybliża czytelnikowi losy milionów Ukraińców wyrwanych z ich środowiska, ich tęsknotę za domem, niepewność kolejnego dnia, troskę o bliskich, którzy pozostali w kraju.
Z pozoru zabawna książka tak naprawdę ukazuje moc więzów rodzinnych, poszukiwanie miłości i bliskości, moralne dylematy bohaterów, siłę tęsknoty za domem i ojczyzną.
Polecam! Książka warta jest przeczytania.