Ucieczka z martwego życia Benedict Wells Książka

Jeśli choć raz zastanawialiście się nad sensem tego co robicie, tego co macie, tego do czego dążycie, to to jest książka dla was. Bo czasami warto zrobić bilans, by złapać balans.Robert Brenner jest 38 letnim nauczycielem muzyki w Monachijskiej szkole. Muzyka to pasja jego życia, ale nigdy nie potrafił wybić się ponad schematy z czymś swoim. Pewnego razu odkrywa w swoim uczniu, tajemniczym, skrytym i zamkniętym w sobie Raulim ogromny talent. Jego życie znów nabiera sensu, postanawia zrobić wszystko by swoje marzenia spełnić za pomocą chłopaka. Przerzuca na niego swoje niespełnione marzenia. Czy to może się udać?Wszystko przemija tak szybko. Warto by zatrzymać czas, pomyślał. Po prostu położyć się na nim, przydusić, aż zabraknie mu tchu... s. 9Brenner spotyka się też często z kobietami. Żadnej z nich nie potrafi na dłużej zatrzymać przy sobie. Pewnego razu poznaje Larę. Gdy zaczyna rozumieć, że jest kobietą jego życia, ona musi wyjechać, by rozpocząć karierę w szkole we Włoszech. Czy ten związek uda się uratować?Właściwie to nawet była prawda. To nie miało nic wspólnego z życiem w ogólności. I z brakiem umiejętności radzenia sobie z samym sobą. Lara miała rację. s. 240Przyjacielem Brennera jest dziwak, imprezowicz, ogólnie podejrzany typ - Charlie. Zawsze potrafi podnieść na duchu Roberta. I choć ma skłonności do narkotyków, przez co jego pojmowanie świata różni się od normalnego, to przyjaźń wygrywa. Dlatego też gdy trafia do szpitala, a później z niego ucieka pod pretekstem choroby matki, która mieszka w Turcji, Robert bez chwili zastanowienia podejmuje pomysł, by pojechać do Stambułu samochodem, teraz, zaraz. Razem z nimi jedzie Rauli. Jak ta podróż zmieni trzech mężczyzn?Krótko potem chory z miłości nauczyciel, maniakalno-depresyjny, uzależniony od narkotyków Niemiec afrykańskiego pochodzenia oraz litewskie cudowne dziecko jechali autostradą żółtym volkswagenem. s. 249Tak wygląda zarys fabuły, bo to co dzieje się w tzw. międzyczasie to zebrane w powieść schematy, wątki nadające się do tematów maturalnych, czy opracowań. I nie jest to zarzut, bo ta powieść to w ciekawy sposób opowiedziana historia o poszukiwaniu siebie, o odnajdywaniu sensu i zauważeniu tego co czasem jest blisko, a my szukamy daleko.Na pochwałę zasługuje sam pomysł rozplanowania powieści. Jest ona podzielona tak jak dzieli się płyta z muzyką. Jako że muzyka to temat przewodni, taki podział jest tutaj dodatkową treścią naddaną, a ja bardzo lubię tego typu smaczki.Dodatkowo powracanie w powieści do wątków dobrze znanych jest dobrym rozwiązaniem, ponieważ pozwala na śledzenie samej historii niespełnionego nauczyciela, jako wątku samodzielnego lub w odniesieniu do własnych obserwacji dzisiejszego świata. Mamy tutaj wątek dalekiej podróży, w którym dzieją się rożne nieprzewidziane rzeczy. Mamy motyw dziwaka, Charliego, który pojawia się w powieści po coś, a dokładnie po co to już się dowiecie czytając. Jest motyw muzyki, przedstawiony jako świat zamknięty, znany tylko wybranym, jako pasję napędzającą życie. Jest tutaj poruszony wątek niespełnionych marzeń, strachu przed podejmowaniem ryzyka, a także wątek miłości i przyjaźni.Myślę, że jak na książkę mającą trochę więcej niż 400 stron to bardzo dużo. Każdy czytelnik znajdzie tutaj coś dla siebie. Mnie podobają się książki, które same w sobie opowiadają zamknięta historię, a dzięki temu pozwalają zastanowić się nad swoim życie, motywują do tego, by odnieść się do samego siebie, by pomyśleć nad wszystkim nawet po zamknięciu ostatniej strony. Ostatnio usłyszałam zdanie, że warto zaprzyjaźnić się z samym sobą, bo to jedyna osoba z która spędzimy całe życie. I właśnie o tym jest ta powieść.- Jest pan tutaj, ponieważ nie podejmuje pan żadnych decyzji. A to źle. Jeżeli pan nic nie postanowi, zrobi to za pana życie. A życie podejmuje często gorsze decyzje, ponieważ karze słabość i wahanie. Świat został stworzony dla odważnych, a reszta płynie z nurtem, przy czym większość idzie na dno. Zastanówmy się więc, czy jest pan przynajmniej dobrym pływakiem. powinien pan nim być, skoro nie chce pan podejmować żadnych decyzji. s.334Zaciekawieni? Zapraszam do lektury! Bo warto.

Jeśli choć raz zastanawialiście się nad sensem tego co robicie, tego co macie, tego do czego dążycie, to to jest książka dla was. Bo czasami warto zrobić bilans, by złapać balans.Robert Brenner jest 38 letnim nauczycielem muzyki w Monachijskiej szkole. Muzyka to pasja jego życia, ale nigdy nie potrafił wybić się ponad schematy z czymś swoim. Pewnego razu odkrywa w swoim uczniu, tajemniczym, skrytym i zamkniętym w sobie Raulim ogromny talent. Jego życie znów nabiera sensu, postanawia zrobić wszystko by swoje marzenia spełnić za pomocą chłopaka. Przerzuca na niego swoje niespełnione marzenia. Czy to może się udać?Wszystko przemija tak szybko. Warto by zatrzymać czas, pomyślał. Po prostu położyć się na nim, przydusić, aż zabraknie mu tchu... s. 9Brenner spotyka się też często z kobietami. Żadnej z nich nie potrafi na dłużej zatrzymać przy sobie. Pewnego razu poznaje Larę. Gdy zaczyna rozumieć, że jest kobietą jego życia, ona musi wyjechać, by rozpocząć karierę w szkole we Włoszech. Czy ten związek uda się uratować?Właściwie to nawet była prawda. To nie miało nic wspólnego z życiem w ogólności. I z brakiem umiejętności radzenia sobie z samym sobą. Lara miała rację. s. 240Przyjacielem Brennera jest dziwak, imprezowicz, ogólnie podejrzany typ - Charlie. Zawsze potrafi podnieść na duchu Roberta. I choć ma skłonności do narkotyków, przez co jego pojmowanie świata różni się od normalnego, to przyjaźń wygrywa. Dlatego też gdy trafia do szpitala, a później z niego ucieka pod pretekstem choroby matki, która mieszka w Turcji, Robert bez chwili zastanowienia podejmuje pomysł, by pojechać do Stambułu samochodem, teraz, zaraz. Razem z nimi jedzie Rauli. Jak ta podróż zmieni trzech mężczyzn?Krótko potem chory z miłości nauczyciel, maniakalno-depresyjny, uzależniony od narkotyków Niemiec afrykańskiego pochodzenia oraz litewskie cudowne dziecko jechali autostradą żółtym volkswagenem. s. 249Tak wygląda zarys fabuły, bo to co dzieje się w tzw. międzyczasie to zebrane w powieść schematy, wątki nadające się do tematów maturalnych, czy opracowań. I nie jest to zarzut, bo ta powieść to w ciekawy sposób opowiedziana historia o poszukiwaniu siebie, o odnajdywaniu sensu i zauważeniu tego co czasem jest blisko, a my szukamy daleko.Na pochwałę zasługuje sam pomysł rozplanowania powieści. Jest ona podzielona tak jak dzieli się płyta z muzyką. Jako że muzyka to temat przewodni, taki podział jest tutaj dodatkową treścią naddaną, a ja bardzo lubię tego typu smaczki.Dodatkowo powracanie w powieści do wątków dobrze znanych jest dobrym rozwiązaniem, ponieważ pozwala na śledzenie samej historii niespełnionego nauczyciela, jako wątku samodzielnego lub w odniesieniu do własnych obserwacji dzisiejszego świata. Mamy tutaj wątek dalekiej podróży, w którym dzieją się rożne nieprzewidziane rzeczy. Mamy motyw dziwaka, Charliego, który pojawia się w powieści po coś, a dokładnie po co to już się dowiecie czytając. Jest motyw muzyki, przedstawiony jako świat zamknięty, znany tylko wybranym, jako pasję napędzającą życie. Jest tutaj poruszony wątek niespełnionych marzeń, strachu przed podejmowaniem ryzyka, a także wątek miłości i przyjaźni.Myślę, że jak na książkę mającą trochę więcej niż 400 stron to bardzo dużo. Każdy czytelnik znajdzie tutaj coś dla siebie. Mnie podobają się książki, które same w sobie opowiadają zamknięta historię, a dzięki temu pozwalają zastanowić się nad swoim życie, motywują do tego, by odnieść się do samego siebie, by pomyśleć nad wszystkim nawet po zamknięciu ostatniej strony. Ostatnio usłyszałam zdanie, że warto zaprzyjaźnić się z samym sobą, bo to jedyna osoba z która spędzimy całe życie. I właśnie o tym jest ta powieść.- Jest pan tutaj, ponieważ nie podejmuje pan żadnych decyzji. A to źle. Jeżeli pan nic nie postanowi, zrobi to za pana życie. A życie podejmuje często gorsze decyzje, ponieważ karze słabość i wahanie. Świat został stworzony dla odważnych, a reszta płynie z nurtem, przy czym większość idzie na dno. Zastanówmy się więc, czy jest pan przynajmniej dobrym pływakiem. powinien pan nim być, skoro nie chce pan podejmować żadnych decyzji. s.334Zaciekawieni? Zapraszam do lektury! Bo warto.