Przepaść Książka

Historia Wielkiej Brytanii, jakiej nie znacie! Czy rzeczywiście w przededniu wybuchu I wojny światowej i na jej początku tak wiele w kwestiach politycznych zależało od utrzymywanego w tajemnicy romansu i prywatnych namiętności? Robert Harris, mistrz łączenia faktów z fikcją literacką, na podstawie prawdziwych listów brytyjskiego premiera Herberta Henry’ego Asquitha do młodej arystokratki Venetii Stanley stworzył powieść porywającą i przerażającą zarazem. Dlaczego? Czy dopiero po tylu latach zyskujemy świadomość, jak obsesyjnym uczuciem darzył premier swoją młodą wybrankę serca? Pisał do niej nawet trzy listy dziennie, dzieląc się nie tylko uczuciami, ale też poufnymi informacjami państwowymi. Czym możemy tłumaczyć tę kompletną niefrasobliwość zagrażającą bezpieczeństwu państwa? Słabością premiera? Niewątpliwie i to nie tylko słabością do płci przeciwnej, bo z listów wyłania się obraz człowieka szukającego rady, potwierdzenia, niepewnego i o skłonności do dramatyzowania i zmienności nastrojów. Posunęłabym się nawet dalej – dziś nazwalibyśmy go stalkerem. Czy Wielka Brytania miała świadomość, że powierzenie rządów temu człowiekowi było balansowaniem nad przepaścią? I czy jego czynów nie powinno nazwać się po imieniu – zdradą? Tę wręcz niewiarygodną część brytyjskiej historii Autor wzbogacił postacią młodego detektywa Paula Deemera, który prowadzi śledztwo w sprawie wycieku tajnych informacji będąc świadkiem burzliwej i bardzo intymnej relacji dwojga ludzi. Śledząc tę opowieść z perspektywy premiera, Venetii i młodego detektywa Deemera czułam się jak świadek skandalu, który mógł zmienić bieg historii. Z jednej strony współczułam Asquithowi jego samotności, jego wewnętrznej szarpaniny. Z drugiej nie mogłam powstrzymać przerażenia, patrząc, jak jego obsesja przesłania mu zdrowy rozsądek. A młoda Venetia wydawała się uwikłana w emocjonalną pułapkę, z której nie potrafiła się wyplątać. Szczególnie przejmujące było dla mnie czytanie o tym, jak świat pomału staczał się w wojnę. Opisy narastającego napięcia, politycznych zawirowań, które każdy starał się bagatelizować, a które nieuchronnie prowadziły ku katastrofie, są po prostu mistrzowskie. Czułam, jak rośnie we mnie nie tyle niepokój, co wręcz dziwny, duszny lęk, jakby świat naprawdę sunął ku przepaści. Portret Winstona Churchilla, ukazanego jako człowieka zafascynowanego wojną i absolutnie do niej dążącego tak różni się od tego, który poznałam na lekcjach historii, ale niestety oddaje rzeczywistość. Sięgając po tę książkę, spodziewałam się dobrego thrillera politycznego, bo Harris to mistrz tego gatunku, ale nie sądziłam, że znajdę w niej tyle obsesji, wręcz szaleństwa i bezsilności wobec nadciągającej katastrofy. To niesamowicie pasjonująca lektura i fascynująca rozrywka, która jednocześnie rzuca nowe światło na mniej znane aspekty historii Wielkiej Brytanii.